«Պահեցողութիւնը՝ յոյսի Ուղեւորութիւն Դէպի Յարութիւն»
Պահեցողութիւնը՝ յոյսի Ուղեւորութիւն Դէպի Յարութիւն»:
Պահեցողութիւնը (կը կարդանք պատգամին մէջ) հինաւուրց սովորութիւն է, որ առաջնային տեղ գրաւած է բարեպաշտութեան արարքներու մէջ։ Անիկա մարդոց համար եղած է զղջումի, ապաշխարութեան եւ Աստուծոյ ողորմածութիւնը հայցելու միջոց։
Սուրբ Գիրքին մէջ բազմաթիւ օրինակներ կը գտնուին պահեցողութեան մասին։
Յովնան մարգարէի գիրքին մէջ կը կարդանք, որ Աստուած սպառնաց Նինուէի բնակիչներուն, որ անոնք պիտի կորսուին, եթէ չապաշխարեն։ Երբ Յովնան հռչակեց Աստուծոյ պատգամը, «Նինուէի ժողովուրդը հաւատաց Աստուծոյ, եւ հռչակեց պահեցողութիւն, ու մագաղաթով ծածկուեցան, սկսած իրենց ամենամեծերէն մինչեւ ամենափոքրը» (Յովնան 3:5-9):
Երբ Նինուէի թագաւորը լսեց այս խօսքերը, հրաժարեցաւ իր թագաւորական զգեստներէն, մոխիրի վրայ նստաւ եւ հրամայեց ամբողջ քաղաքին պահք պահել, ներառեալ անասունները։ Այս խոր ապաշխարութեան դիմաց Աստուած ներեց Նինուէի բնակիչներուն։
Յիսուս Քրիստոս, Իր հրապարակային առաքելութիւնը սկսաւ քառասնօրեայ պահեցողութեամբ. Ս. Մատթէոսի աւետարանին մէջ կը կարդանք. «Եւ ան պահեցողութիւն ըրաւ քառասուն օր ու քառասուն գիշեր եւ ի վերջոյ քաղցած էր» (Մատթէոս 4:2):
Քրիստոս մեզի սորվեցուց, որ որոշ տեսակ դեւեր միայն աղօթքով եւ պահեցողութեամբ կ՝ելլեն (Մարկոս 9:29): Պահեցողութիւնը նաեւ կարեւոր դեր խաղացած է առաքեալներուն կեանքին մէջ. Պօղոս եւ Բառնաբաս առաքեալները կ՝աղօթէին և ծոմ կը պահէին, ու ապա եկեղեցական առաջնորդներու նշանակումը կը կատարէին (Գործք Առաքելոց 14:23):
Աստուծոյ առջեւ ընդունելի պահեցողութիւնը պէտք է զուգորդուի խոնարհութեամբ եւ անկեղծութեամբ։ Յիսուս Քրիստոս մեզի կը սորվեցնէ, որ «երբ պահք պահէք, մի՛ մթագնէք ձեր դէմքը կեղծաւորներու նման, որոնք կը կախեն իրենց երեսը որպէսզի մարդոց յայտնի ըլլայ, թէ կը ծոմ կը պահեն» (Մատթէոս 6:16-18):
Իսկ Եսայի մարգարէն կը յիշեցնէ մեզի, որ իսկական պահեցողութիւնը ոչ միայն ուտելիքէ հեռու մնալն է, այլեւ բարի գործերով լեցուն կեանք մը վարելը. «Արդեօք իմ ուզած պահքն այս չէ՞՝ արձակել անիրաւ կապանքները, խորտակել լուծի շղթաները, ազատ արձակել ճնշուածները եւ կիսել քու հացդ քաղցածին հետ» (Եսայի 58:6-7):
Աստուած փրկեց Նինուէն պահեցողութեան եւ աղօթքի շնորհիւ, իսկ Սուրբ Յովհաննէս Մկրտիչ ամբողջ կեանք մը ապրեցաւ պահեցողութեամբ, որ իրեն շնորհեց առաքելութեան զօրութիւնը։ Յիսուս Քրիստոս մեզի ցոյց տուաւ պահեցողութեան ճշմարիտ ուղին, իսկ առաքեալները եւ սուրբերը իրենց կեանքին ընթացքին հետեւեցան այս օրինակին՝ ապաշխարելու եւ Աստուծոյ հետ կապը խորացնելու համար։
Թող Աստուած, (ըսաւ Գերապայծառը) Սուրբ Կոյս Մարիամի բարեխօսութեամբ, Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչի, Սուրբ Օգոստինոսի եւ երանելիներու աղօթքներով ընդունի մեր պահեցողութիւնը, բժշկէ մեր հոգեւոր եւ մարմնական հիւանդութիւնները եւ Իր Յարութեան զօրութեամբ լեցնէ մեզ Իր անսահման ողորմութեամբ։
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ