Папа Ле? XIV ? свет вачыма дзяцей
Тэкст: Алесандра Джызоц? / Пераклад ? адаптацыя: Марыя Валодз?на - Vatican News
Першыя два месяцы пантыф?кату Льва XIV был? багатыя на сэнсы ? вобразы, як?я надо?га захаваюцца ? калекты?най памяц?. Напрыклад, яго стрыманыя слёзы на цэнтральнай лоджы? Баз?л?к? Святога Пятра 8 мая, кал? ён упершыню благаслав?? горад ? свет. Яшчэ адз?н момант, значна менш вядомы, нясе пасланне ? бачанне будучын?: Папа апусц??ся на адз?н узровень з маленькай дзя?чынкай, якая паказвае яму свой малюнак.
Святы Айцец глядз?ць у аб’екты?, а дзя?чынка, як зачараваная, глядз?ць на яго. Чаму гэты вобраз важны? Таму што гэтым простым учынкам найвышэйшы пастыр Касцёла паказа? нам напрамак, у як?м пав?нны рухацца ?се, асабл?ва тыя, хто трымае ? сва?х руках лёс чалавецтва: глядзець на свет вачыма дзяцей.
Як бы змян??ся лёс чалавецтва, кал? б у кожнага з нас хап?ла мужнасц? з?рнуць на свет вачыма дзяцей! Як гэта зраб?? Езус, прамов??шы несмяротную фразу: "Дазвольце дзецям прыходз?ць да Мяне".
Ц? дазваляем мы сёння дзецям прыходз?ць да нас? Ц? выходз?м ?м насустрач? Ц? ?дзём да дзяцей, як?я пакутуюць ад война?, голаду, гвалту. Не тольк? пачуцц?, але ? лог?ка прадп?свае, каб дарослыя абаранял? малых. Замест гэтага адбываецца адваротнае: у войнах, як?я распачынаюць дарослыя, першым? пакутуюць менав?та яны: малыя. Кал? б мы бачыл? свет вачыма дзяцей Газы, Харкава, Гомы ? мног?х ?ншых месца?, апаленых узброеным? канфл?ктам?, магчыма, нешта б змян?лася.
Махатма Гандз? каза? кал?сьц? што, кал? мы жадаем навучыць свет сапра?днаму м?ру ? аб’яв?ць вайну вайне, нам трэба пачынаць з дзяцей. Уяв?м сабе на ?мгненне, што ? Радзе Бяспек? ААН сядзяць дзец? з розных кра?н свету. Ц? не змян?л?ся б м?жнародныя аднос?ны?
На жаль, трэба прызнаць горкую пра?ду: рэча?снасць вайны прышчапляецца нам, як яд, з першых гадо? жыцця. Як п?са? Бэртольт Брэхт у прадчуванн? Другой сусветнай вайны: дзец? гуляюць у вайну, яны рэдка гуляюць у м?р, бо дарослыя за?сёды вял? вайну.
Менав?та таму, магчыма, адз?ны сапра?дны спосаб змян?ць ход г?сторы? – гэта шлях, як? здаецца самым малаверагодным: адмов?цца ад нашых дарослых пераканання? ? ?нтарэса? ? з?рнуць на свет вачыма ? сэрцам? дзяцей.
Папа Ле? XIV, яшчэ будучы м?с?янерам ? б?скупам у Перу, часта сх?ля?ся да дзяцей. Пра гэта сведчаць шматл?к?я здымк?. Сёння, кал? ён – Б?скуп Рыма, яго стыль не змян??ся. Здымак з ватыканскага летняга лагера – таму пацвярджэнне.
Стаць малым?, каб стаць больш чалавечным. Урок, як? нам сёння вельм? патрэбны.
