杏MAP导航

Аляксандр Панчанка - Vatican News

6 красав?ка 2025 года на Плошчы Святога Пятра ? Ватыкане прайшла святая ?мша з удзелам хворых, урачо? ? медыцынск?х работн?ка?, якую ?значал?? арцыб?скуп Рына Ф?з?кела, прапрэфект Дыкастэры? па евангел?зацы?. Папа прыбы? на ватыканскую плошчу напрыканцы л?тург??, коратка прыв?та?шы прысутных, благаслав??шы ?х ? выказа?шы падзяку. “Добрай нядзел? ?с?м. Шчыра дзякую”, - сказа? ён.

Арцыб?скуп Ф?з?кела зачыта? тэкст папскай гам?л??. У ёй Пантыф?к нагада? словы Бога, як?я прарок ?сая ск?рава? да ?зраэльскага народа ? часы вав?лонскага выгнання: “Вось Я ?чыню новае, ? цяпер з’яв?цца яно; ц? ж не ведаеце пра гэта?” (?с 43,19). Святы Айцец за?важы?, што гэтыя словы прагучал? ? момант, кал? зняволенаму народу ?зраэля ?сё здавалася страчаным. Але на самой справе, менав?та ? гэты цяжк? час ён станав??ся новым народам – народам, як? вучы?ся сустракаць Пана праз навяртанне сэрца, павагу да права ? справядл?васц?, клопат пра бедных ? патрабуючых, а таксама ва ?чынках м?ласэрнасц?.

Падобнае пасланне змяшчаецца ? евангельск?м уры?ку пра грэшн?цу, асуджаную на смерць. “Таксама ? для яе, здавалася, не засталося надзе?. Але Бог не пак?дае. Больш за тое – менав?та тады, кал? яе каты ?жо сц?скал? камян? ? руках, Езус увайшо? у яе жыццё, абаран?? ? выратава? яе ад гвалту, да?шы ёй магчымасць пачаць жыццё нанова”, - нагада? Папа.

“Гэтым? драматычным? ? ?зрушальным? апавяданням? л?тург?я сёння запрашае нас абнав?ць на вел?капосным шляху давер да Бога, Як? за?сёды набл?жаецца, каб збав?ць нас. Няма такога выгнання, гвалту, граху або ?ншага жыццёвага выпрабавання, якое магло б перашкодз?ць Яму стаяць ля нашых дзвярэй ? грукаць – гатовага ?вайсц?, як тольк? мы Яму гэта дазвол?м. Больш за тое, кал? выпрабаванн? становяцца цяжэйшым?, Яго ласка ? любо? яшчэ мацней ахопл?ваюць нас, каб выратаваць”, - нап?са? Франц?шак.

Пантыф?к за?важы?, што гэтыя б?бл?йныя тэксты можна аднесц? ? да выпрабавання хваробай – аднаго з самых складаных у жыцц?, кал? асабл?ва востра адчуваецца наша ?разл?васць. Хвароба можа прымус?ць нас адчуць сябе як народ у выгнанн? ц? як жанчына з Евангелля: пазба?леным? надзе? на будучыню.

“Але гэта не так. Нават у гэтыя моманты Бог не пак?дае нас сам?х”, - падкрэсл?? Папа, звярну?шы ?вагу на важнасць даверу да Бога, як? пажада? раздзял?ць з нам? нашу слабасць ? добра ведае, што такое пакуты. “Таму мы можам расказаць ? даверыць Яму наш боль з упэ?ненасцю, што знойдзем спагаду, бл?зкасць ? пяшчоту”, - запэ?н?? Святы Айцец, дада?шы, што Бог хоча, каб ? мы станав?л?ся адно для аднаго “анёлам?” ? вестн?кам? Яго прысутнасц?.

Звяртаючыся да ?рачо? ? медыцынск?х работн?ка?, Франц?шак закл?ка? ?х глядзець на хворых як на дар, здольны аздарав?ць сэрца, ачысц??шы яго ад усяго, што не з’я?ляецца любо?ю, ? распал?ць у ?м полымя спагады – палаючае ? лагоднае.

“З вам?, дараг?я хворыя браты ? сёстры, у гэты момант майго жыцця я падзяляю многае: досвед немачы, усведамленне ?ласнай слабасц?, залежнасць ад ?ншых, патрэбу ? падтрымцы. Гэта не за?сёды лёгка, але гэта школа, у якой мы кожны дзень вучымся люб?ць ? дазваляць сябе люб?ць – без прэтэнз?й ? адк?дання, без наракання ? роспачы, з удзячнасцю Богу ? братам за дабро, якое атрымл?ваем, ? з даверам да таго, што яшчэ наперадзе. Шп?тальная палата ? ложак хворага могуць стаць месцам, дзе чуваць голас Пана, як? кажа ? нам: “Вось Я ?чыню новае, ? цяпер з’яв?цца яно; ц? ж не ведаеце пра гэта?”. Так можа абна?ляцца ? ?мацо?вацца вера”, - падкрэсл?? Святы Айцец.

Пантыф?к працытава? словы Бэнэдыкта XVI, “як? да? нам цудо?нае сведчанне супакою ? час сваёй хваробы,” пра тое, што “мера чалавечнасц? вызначаецца ста?леннем да цярпення ? церпячага” ? што “грамадства, няздольнае прыняць церпячых (...) – гэта жорсткае ? бесчалавечнае грамадства.” “Гэта пра?да: супольнае пераадоленне пакут роб?ць нас больш чалавечным?, а падзяленне болю – важны этап кожнага шляху да святасц?”, - дада? Франц?шак.

У завяршэнн? гам?л?? Папа закл?ка? не аддаляць уразл?вых людзей з нашага жыцця, як гэта часта адбываецца сёння, але, наадварот, выкарысто?ваць моманты хваробы, каб узрастаць разам, узрошчваць надзею праз любо?, якую Бог першы ?л?? у нашы сэрцы, ? якая застанецца наза?сёды.