Франц?шак папярэдз?? пра небяспеку зайздрасц? ? славалюбства
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Франц?шак нагада?, што зайздрасць належыць да найстаражытнейшых заган, пра што сведчыць б?бл?йная г?сторыя Ка?на да Абэля. Ён за?важы?, што Ка?н бы? першынцам Адама ? Евы, атрыма? большую частку спадчыны свайго бацьк?, але, было дастаткова аднаго поспеху ? пачынанн? яго малодшага брата, каб ён пахмурне?.
“Твар зайздросн?ка за?сёды сумны: яго поз?рк апушчаны, ён быццам бесперапынна разглядае зямлю, але на самой справе н?чога не бачыць, таму што яго розум агорнуты думкам?, по?ным? злосц?. Зайздрасць, кал? яе не кантраляваць, прыводз?ць да нянав?сц? да ?ншых. Абэль будзе заб?ты рукам? Ка?на, як? не вытрыма? шчасця брата”, - нагада? Святы Айцец.
Папа адзначы?, што ? аснове зайздрасц? ляжаць аднос?ны нянав?сц? ? любов?: мы хочам, каб ?ншы бы? дрэнным, але ?потай жадаем быць падобным? да яго. “?ншы выя?ляе тое, к?м хацел? б быць мы, ? к?м на самой справе не з’я?ляемся. Яго ?дача здаецца нам несправядл?васцю: мы думаем, што, напэ?на, значна больш заслужыл? яго поспеха? ц? шчасця!”, - падкрэсл?? Пантыф?к.
На думку Святога Айца, “у коран? гэтай заганы ляжыць памылковае ?я?ленне пра Бога: нязгода з тым, што ? Яго ёсць свая “матэматыка”, адрозная ад нашай”. Франц?шак пастав?? у прыклад евангельскую прыпавесць пра гаспадара в?наградн?ку, як? загада? аднолькава заплац?ць тым, як?я прыйшл? працаваць першыя, ? тым, як?я прыйшл? апошн?я.
“Мы хацел? б навязаць Богу сваю эга?стычную лог?ку, але Божая лог?ка – гэта любо?. Даброты, як?я Ён дае нам, створаны для таго, каб ?м? дзял?цца. Вось чаму святы Павел закл?кае хрысц?ян: “Люб?це адз?н аднаго братняю любо?ю, апярэджвайце адз?н аднаго ? ветл?васц?” (Рым 12, 10). Вось сродак ад зайздрасц?!”, - пара?? Святы Айцец.
Пераходзячы да другой заганы – славалюбства – Франц?шак за?важы?, што яна “?дзе поруч з дэманам зайздрасц?”, ? разам яны “?ласц?выя людзям, як?я ?мкнуцца быць цэнтрам свету, быць вольным? выкарысто?ваць усё ? ?с?х, быць аб’ектам усякай хвалы ? любов?”. “Славалюбства – гэта завышаная ? беспадста?ная самаацэнка. У славалюбнага чалавека вял?кае “я”: ён не мае эмпаты? ? не ?сведамляе, што акрамя яго ? свеце ёсць ?ншыя людз?. Яго аднос?ны за?сёды ?тыл?тарысцк?я, характарызуюцца прыгнятаннем ?ншых. Яго асоба, яго подзв?г?, яго поспех? пав?нны быць паказаны ?с?м: ён няспынна дамагаецца ?ваг? да сябе. ? кал? часам яго якасц? не ацэньваюць, ён станов?цца люта злым”, - адзначы? Папа.
Франц?шак за?важы?, што загана славалюбства мае лек у самой сабе: хвала, якую славалюбны чалавек, спадзяецца атрымаць ад свету, хутка абарочваецца супраць яго. “Кольк? людзей, уведзеных у зман фальшывым вобразам сам?х сябе, потым упал? ? грах?, як?х хутка пасаромел?ся!”, - дада? ён.
Папа падкрэсл??, што найцудо?нейшы ?рок перамог? над славалюбствам можна знайсц? ? сведчанн? святога Па?ла. Апостал за?сёды памята? пра загану, якую н?кол? не мог пераадолець. “Ён тройчы прас?? Пана вызвал?ць яго ад гэтай мук?, але напрыканцы Езус адказа? яму: “Хоп?ць табе Маёй ласк?, бо моц удасканальваецца ? слабасц?”. З гэтага дня Павел бы? вызвалены. ? яго выснова пав?нна стаць ? нашай: “Найбольш ахвотна буду хвал?цца сваёй слабасцю, каб жыла ?ва мне моц Хрыста” (2 Кар 12, 9).
