Пантыф?к: сцерагчыся смутку, як? вядзе да пес?м?зму ? эга?зму
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Святы Айцец прысвяц?? катэхезу загане смутку, “як? разумеецца як прыгнечанасць душы, пастаянная пакута, што перашкаджае чалавеку адчуваць радасць у сва?м жыцц?”. Ён нагада?, што ?снуюць два в?ды смутку. Першы – адпаведны хрысц?янскаму жыццю, як? з Божай ласкай можа ператварыцца ? радасць: яго, в?давочна, не трэба адк?даць ? ён з’я?ляецца часткай шляху навяртання. “Але ёсць ? друг? в?д смутку, як? запа?зае ? душу ? к?дае яе ? стан прыгнечанасц?: менав?та з гэтым друг?м смуткам трэба змагацца”, - сказа? Папа.
Гаворачы пра “сябро?ск? смутак, як? вядзе нас да зба?лення”, Пантыф?к пастав?? у прыклад блуднага сына з евангельскай прыпавесц?, як?, дасягну?шы дна свайго выраджэння, адчу? моцную горыч, ? вырашы? вярнуцца ? дом бацьк?. “Гэта ласка – плакаць над сва?м? грахам?, згадваць стан ласк?, з якога мы выпал?, аплакваць, чысц?ню, у якой нас задума? Бог”, - дада? Франц?шак.
Друг? в?д смутку Папа назва? хваробай душы. Ён нараджаецца ? сэрцы чалавека, кал? не спа?няецца пэ?нае жаданне ц? надзея. Пантыф?к пастав?? у прыклад г?сторыю пра вучня? з Эмаус, як? пак?нул? Ерузалем з расчараваным? сэрцам? ? ? пэ?ны момант прызнал?ся незнаёмцу, у як?м не пазнал? Хрыста: “А мы спадзявал?ся, што Ён той, хто пав?нен вызвал?ць ?зраэль” (Лк 24, 21)”.
“Дынам?ка смутку звязана з досведам страты. У сэрцы чалавека зараджаюцца спадзяванн?, як?я часам разб?ваюцца. Гэта можа быць жаданне валодаць чымсьц?, што немагчыма атрымаць; але ? нешта важнае, напрыклад, страта кагосьц? бл?зкага. Кал? гэта здараецца, сэрца чалавека н?бы зрываецца ? прорву, а пачуцц?, як?я ён адчувае – гэта зняс?ленне, слабасць духу, прыгнечанасць, туга. Усе мы перажываем выпрабаванн?, як?я спараджаюць у нас смутак, таму што жыццё дорыць нам мары, як?я потым разб?ваюцца ?шчэнт. У гэтай с?туацы? нехта, пасля перыяду смутку, давярае надзе?; але ?ншыя занураюцца ? меланхол?ю, дазваляючы ёй выкл?каць амярцвенне ? сэрцы”, - сказа? Папа, падкрэсл?ваючы, што смутак з’я?ляецца асалодай ад незадаволенасц?.
Франц?шак за?важы?, што пастаяннае прабыванне чалавека ? горк?м, пакры?джаным стане, прыняцце выгляду ахвяры, “не стварае ? нас здаровага жыцця, а тым больш хрысц?янскага”. “У м?нулым кожнага ёсць нешта, што патрабуе аздара?лення. Смутак можа ператварыцца з натуральнай эмоцы? ? згубны стан душы”, - папярэдз?? Франц?шак.
Папа адзначы?, што дэман смутку – гэта падступны дэман, якога айцы-пустэльн?к? ап?свал? як “чарвяка сэрца, што раз’ядае ? спусташае тых, хто яго ?пускае”. “Мы пав?нны быць уважл?вым? да такога смутку ? думаць пра тое, што Езус прынос?ць нам радасць уваскрасення”, - сказа? Святы Айцец, закл?каючы за?сёды анал?заваць прыроду ?ласнага смутку ? памятаць, што ён можа прывесц? да пес?м?зму ? эга?зму, як? цяжка вылечыць.
