Франц?шак: старасць – спрыяльны час для сведчання чакання Пана
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Працягваючы цыкл катэхез, прысвечаны пажылому ?зросту, Франц?шак прапанава? паразважаць пра старасць у святле разв?тальнай прамовы Езуса, Як? суцяша? вучня?, кажучы: “Няхай не трывожыцца сэрца вашае”, а таксама паабяца? ?м: “Кал? пайду ? падрыхтую вам месца, прыйду зно? ? забяру вас да сябе, каб ? вы был? там, дзе Я” (Ян 14,1.3).
Пантыф?к зазначы?, што “старасць – гэта спрыяльны час для кранальнага ? радаснага сведчання” чакання Хрыста. ? нават кал? ? пажылым узросце “справы веры, як?я набл?жаюць нас ? ?ншых да Божага Валадарства”, губляюць “с?лу энерг??, сло?, запалу, уласц?вую маладосц? ? сталасц?”, але менав?та яны “робяць яшчэ больш выразным абяцанне сапра?днага прызначэння жыцця: месца за сталом з Богам, у Божым свеце”.
“Было б ц?кава паглядзець ц? ?снуюць у мясцовых Касцёлах нейк?я канкрэтныя ?н?цыятывы, прызначаныя адрадз?ць гэта асабл?вае служэнне чакання Пана, падтрымл?ваючы ?ндыв?дуальныя харызматы ? грамадск?я якасц? пажылой асобы”, - прапанава? задумацца Папа.
Франц?шак нагада?, што старасць, якая пражываецца ? смутку па страчаных магчымасцях, нясе смутак ? сябе, ? ?ншым. Аднак, кал? яна перажываецца з павагай да рэальнага жыцця, канчаткова разбурае памылковае ?я?ленне пра чалавечыя с?лы, як неабходныя тольк? для сам?х сябе ? ?ласнага поспеху, а таксама пра Касцёл, дапамагаючы яму не прыстасо?вацца да гэтага свету, думаючы, што так?м чынам можна дасягнуць дасканаласц? ? рэал?зацы?.
“Наша жыццё не прызначана для таго, каб закрыцца ? сабе, ва ?я?най зямной дасканаласц?: яно прызначана сягаць далей, прайсц? праз смерць. Насамрэч, наша надзейнае месца, наш пункт прыбыцця знаходз?цца не тут, а побач з Панам, дзе Ён прабывае вечна”, - сцвердз?? Пантыф?к.
Франц?шак падкрэсл??, што “на зямл? распачынаецца працэс нашага “нав?цыяту”: мы вучн? жыцця, як?я – пасярод тысяч цяжкасцей – вучацца цан?ць Божы дар, з гонарам ? адказнасцю дзял?цца ?м ? раб?ць так, каб ён прынос?? плёны для ?с?х”. На думку Святога Айца, саманадзейнае жаданне спын?ць час – прагненне вечнай маладосц?, бязмежнага дабрабыту, абсалютнай улады – не тольк? немагчымае, яно – абсурднае.
“Наша ?снаванне на зямл? – гэта час уваходу ? жыццё, якое знаходз?ць спа?ненне выключна ? Богу... У старасц? мы канчаткова пазнаем сэнс часу ? абмежаванн? месца, у як?м перажываем нашу ?н?цыяцыю”, - сказа? Папа. Франц?шак за?важы?, што Пан закл?кае радавацца прам?нанню часу, якое не з'я?ляецца пагрозай, а абяцаннем, таму што “Божы свет – гэта бясконцая прастора, над якой м?нанне часу больш не мае ?лады”.
“Дараг?я браты ? сёстры, старасць, пражытая ? чаканн? Пана, можа стаць спо?ненай “апалог?яй” веры, якая дае кожнаму адказ пра нашу надзею (пар. 1П 3,15). Старасць роб?ць зразумелым абяцанне Езуса, ск?ро?ваючыся да Святога горада, пра як? кажа кн?га Апакал?пс?са. Старасць з’я?ляецца найбольш адпаведным жыццёвым этапам для пашырэння радаснай нав?ны пра тое, што жыццё – гэта ?ваход у канчатковае спа?ненне. Лепшае яшчэ наперадзе: вось пасланне пажылых людзей. Няхай Бог дасць нам старасць, здольную на гэта!”, - пажада? на завяршэнне катэхезы Пантыф?к.
