Папа: навучыцца сведчыць пра Езуса нават у хваробе ? старасц?
Аляксандр Панчанка – Vatican News
Святы Айцец спасла?ся на размову Уваскрослага Хрыста са святым Пятром, пра якую евангел?ст Ян распавядае напрыканцы свайго Евангелля (21,15-23). Падчас гэтага дыялогу Езус тройчы спыта?ся ? Пятра: “Ц? люб?ш ты Мяне”?, а потым адкры? апосталу, як?м будзе канец яго жыцця.
На думку Папы, у гэтай размове бачна “?ся любо? Езуса да сва?х вучня?”, а таксама Яго “вял?кая чалавечнасць у аднос?нах з ?м?”. У сувяз? з гэтым Франц?шак закл?ка? верн?ка? зраб?ць рахунак сумлення ? адказаць для сябе на пытанне пра тое, як?м? з’я?ляюцца ?х аднос?ны з Панам: “адкрытым?, шчырым?, прамым?, па-чалавечы рэальным?” або фармальным?, а шлях веры занадта “абстрактным, самадастатковым ? м?рск?м”?
Святы Айцец за?важы?, што дыскус?я Езуса з Пятром датычыць старасц? як часу сведчання. Насамрэч, Хрыстус папярэдз?? Пятра: “кал? бы? маладым – бы? самадастатковым, але кал? станеш старым, больш не будзеш гаспадаром над сабой ? сва?м жыццём. Таксама ? твайму сведчанню будзе спадарожн?чаць слабасць”.
Франц?шак патлумачы?, што гаворка ?дзе пра патрэбу быць “сведкам Езуса нават у слабасц?, хваробе ? смерц?”. ?ншым? словам?, Хрыстус быццам хаце? сказаць, што Пётр, ?дучы за ?м, пав?нен будзе пагадз?цца са сваёй слабасцю, немаччу, залежнасцю ад ?ншых, але працягваць вызнаваць веру.
“Гэта размова пам?ж Езусам ? Пятром утрымл?вае кашто?ны ?рок для ?с?х вучня?, для ?с?х верн?ка?, а таксама для ?с?х пажылых людзей”, - падкрэсл?? Папа, дадаючы, што яна вучыць заставацца паслядо?ным? ? сведчанн?, нават знаходзячыся ? так?м стане, кал? станов?мся ?жо вельм? залежным? ад ?ншых.
Франц?шак закл?ка? пажылых людзей паразважаць пра тое, ц? маюць яны духо?насць, здольную належным чынам ?нтэрпрэтаваць гэты перыяд ?ласнага жыцця, пазначаны ф?з?чнай слабасцю ? згубай уласнай л?дарскай рол?, ? заставацца верным? наследаванню Пана, верным? любов?, якую паабяцал?, справядл?васц?, якой за?сёды шукал?.
Святы Айцец за?важы?, што старасць – гэта час выпрабавання, кал? ?н?кае “вельм? чалавечая”, але таксама “вельм? падступная” спакуса ?мкнення да захавання ?ласнага л?дарства. Аднак, пажылы чалавек пав?нен умець адыйсц? на друг? план, знайсц? новы спосаб выражэння любов? да Хрыста, удзелу ? жыцц? сям’?, грамадства, кола сябро?, - л?чыць Папа.
Пётр, кал? ?бачы?, што за ?м ?дзе ?м?лаваны вучань Езуса, спыта?ся: “Пане, а што з ?м?”, ма?ля?, ц? не пав?нен ён заняць маё месца? Хрыстус жа адказа? яму шчыра, але вельм? цвёрда: “Што табе да таго? Ты ?дз? за мною”. “Пажылыя людз? не пав?нны зайздросц?ць маладым, як?я становяцца на ?х шлях, як?я займаюць ?х месца, як?я перажывуць ?х”, - за?важы? Пантыф?к, дадаючы, што нават у перыяд бяздзейнасц?, суз?раючы ? слухаючы Божае слова, пажылыя адкрываюцца на “найлепшую частку”, якая ? ?х не будзе адабрана н?кол?.
