Агульная а?дыенцыя: пра?да роб?ць сэрца свабодным
Аляксандр Панчанка – Vatican News
“Павел – сапра?дны апостал” – гэтай тэме была прысвечана катэхеза Франц?шка. Працягваючы разважанне над Пасланнем да Галата? Пантыф?к нагада?, што пам?ж хрысц?янам? гэтага рэг?ёну ?зн?к канфл?кт адносна таго, як трэба жыць верай. Апостала Па?ла хвалявала тое, каб яны знайшл? слушны шлях, ён ме? “занепакоенасць бацьк?, як? да? жыццё супольнасц? веры”. “Яго намер бы? выразны: неабходна было падкрэсл?ць нав?ну Евангелля, якую галаты атрымал? праз яго пропаведзь, каб пабудаваць сапра?дную тоеснасць, на якой можна заснаваць сваё жыццё”, - сцвердз?? Святы Айцец.
“Мы адразу за?важаем, што Павел – глыбок? зна?ца таямн?цы Хрыста. Ад самага пачатку свайго паслання ён не звярта?ся да н?зк?х аргумента?, як?м? карыстал?ся яго нядобразычл??цы. Апостал “лётае высока” ? ?казвае таксама ? нам як трэба паводз?ць сябе, кал? ?зн?каюць канфл?кты ?нутры супольнасц?. Тольк? бл?жэй да заканчэння паслання станов?цца в?давочным, што сутнасцю спрэчк? было абразанне, гэта значыць найважнейшая юдэйская традыцыя. Павел выбра? шлях сягання ? глыб?ню, бо на кон была паста?лена пра?да Евангелля ? свабода хрысц?ян, якая з’я?ляецца яе неад’емнай часткай. Ён не спыняецца на паверхн? праблем ? канфл?кта?, як часта спакушаемся раб?ць мы, каб неадкладна знайсц? рашэнне, што створыць ?люз?ю згоды пам?ж ус?м? праз кампрам?с... Евангелле функцыянуе не так ? апостал вырашы? ?сц? больш складаным шляхам. Ён п?ша: “Ц? ? людзей я цяпер шукаю ?падабання, ц? ? Бога?”. Ён не ?мкну?ся прым?рыцца з ус?м? ? кажа далей: “Ц? людзям дагаджаць стараюся? Кал? б я ? дагэтуль дагаджа? людзям, то не бы? бы слугою Хрыста!” (Гал 1,10)”, - нагада? словы апостала Пантыф?к.
“У першую чаргу Павел адчува? абавязак нагадаць галатам пра тое, што ён сапра?дны апостал не ? с?лу сва?х заслуг, а ? с?лу Божага пакл?кання. Ён сам распавядае г?сторыю свайго пакл?кання ? навяртання, якая супала з аб’я?леннем Уваскрослага Хрыста падчас яго падарожжа ? Дамаск (пар. Дз 9,1-9). Ц?кава звярнуць увагу на тое, што ён сцвярджае адносна свайго жыцця, якое папярэдн?чала гэтаму здарэнню: “Вы чул? пра маё ранейшае жыццё ? юда?зме, як жорстка я пераследава? Касцёл Божы ? н?шчы? яго, як перавыша? у юда?зме мног?х аднагодка? з майго народу, будучы зацятым прых?льн?кам традыцый ма?х продка?” (Гал 1,13-14). Павел асмельваецца сцвярджаць, што перавыша? у юда?зме мног?х, што бы? па-сапра?днаму дбайным фарысеем, “паводле рупл?васц? – ган?целем Касцёла, паводле справядл?васц? Закону – беззаганным” (Флп 3,6). Ён двойчы падкрэсл?вае, што бы? абаронцам “традыцый продка?” ? “зацятым прых?льн?кам традыцый”. Вось г?сторыя Па?ла”, - нагада? Папа.
“З аднаго боку ён настойл?ва падкрэсл?вае, што жорстка пераследава? Касцёл ? бы? “блюзнерцам, пераследн?кам ? кры?дз?целем” (1 Ц?м 1,13) – не шкадуючы прыметн?ка? сам акрэсл?вае сябе так; а з ?ншага боку, паказвае м?ласэрнасць Бога да яго, якая дапамагла яму перажыць перамену, добра вядомую ?с?м. Ён п?ша: “Касцёлам Хрыстовым у Юдэ? я не бы? вядомы асаб?ста, яны тольк? чул?, што той, хто бы? ?х ган?целем, цяпер прапаведуе веру, якую некал? н?шчы?” (Гал 1,22-23). Ён пакая?ся, перамян??ся, у яго змян?лася сэрца. Так?м чынам Павел паказвае пра?ду свайго пакл?кання праз кантраст, як? адбы?ся ? яго жыцц?, ? як? ?ражвае: з ган?целя хрысц?ян, за тое, што яны не захо?вал? традыцы? ? законы, ён бы? пакл?каны стаць апосталам, каб абвяшчаць Евангелле Езуса Хрыста”, - нагада? Франц?шак, падкрэсл?ваючы, што Павел бы? свабодным чалавекам, здольным ? абвяшчаць Евангелле ? прызнавацца ? сва?х грахах. “Гэта пра?да дае свабоду сэрцу, Божую свабоду”, - дада? ён.
Святы Айцец за?важы?, што, пераасэнсо?ваючы сваю г?сторыю, Павел бы? “по?ны захаплення ? ?дзячнасц?”. “Ён н?быта хоча сказаць галатам тое, што мог быць к?м за?годна, тольк? не апосталам. Ён з юнацтва бы? выхаваны як бездакорны выкана?ца закону Майсея ? абстав?ны прывял? яго да змагання з вучням? Хрыста. Аднак здарылася нешта нечаканае: Бог, сваёй ласкай, адкры? яму свайго Сына, памерлага ? ?васкрослага, каб ён ста? Яго вестуном сярод язычн?ка? (пар. Гал 1,15-16)”, - за?важы? Пантыф?к.
“Накольк? непрадказальныя шлях? Пана! Мы сутыкаемся з гэтым штодзённа, але асабл?ва кал? пераасэнсо?ваем тыя моманты, у як?я Пан кл?ка? нас. Мы н?кол? не пав?нны забываць пра тое, кал? ? як Бог увайшо? у наша жыццё: мы пав?нны трымаць у сэрцы ? розуме тую сустрэчу з ласкай, падчас якой Бог змян?? наша ?снаванне. Кольк? разо?, перад абл?ччам вял?к?х спра? Пана, спантанна ?зн?кае пытанне: як магчыма, каб Бог паслужы?ся грэшн?кам, уразл?вай ? слабой асобай, для спа?нення сваёй вол?? ? тым не менш няма н?чога выпадковага, бо ?сё прадугледжана ? Божай задуме. Ён тчэ нашу г?сторыю, г?сторыю кожнага з нас, а кал? мы адказваем з даверам на Яго задуму зба?лення, упэ?н?ваемся ? гэтым сам?. Пакл?канне за?сёды прадугледжвае м?с?ю, да якой мы прызначаны; таму ад нас патрабуецца сур’ёзна да яе падрыхтавацца, ведаючы, што сам Бог кл?ча нас ? падтрымл?вае сваёй ласкай. Браты ? сёстры, дазвол?м Яму весц? нас да ?сведамлення гэтага: першаснасць ласк? перамяняе жыццё ? роб?ць годным таго, каб пастав?ць яго на службу Евангеллю. Першаснасць ласк? пакрывае ?се грах?, змяняе сэрцы, змяняе жыццё, дапамагае ?бачыць новыя шлях?. Не будзем забываць пра гэта”, - завяршы? катэхезу Папа.
