Харка?ск? б?скуп: параф?? ва Укра?не зн?каюць разам з гарадам?
Ян Гл?нск?
Б?скуп Павел Ганчарук, ардынарый Харка?ска-Запарожскай дыяцэз??, у ?нтэрв’ю для Vatican News распавё? пра бягучую с?туацыю ? Харкаве ? праблемы, з як?м? сутыкаюцца душпастыры ва Укра?не.
“Рака страшных чалавечых г?сторый не спыняецца, – адзначы? укра?нск? ?ерарх. – Растуць мог?лк?, дзе ?сё больш ? больш бачна ?кра?нск?х сцяго?, што сведчыць пра заг?нулых салдат. Гэта вял?к? боль, вял?к?я пакуты, як?м, здаецца, няма канца. Тут мы жывем у с?туацы?, кал? жыццё ? смерць ?дуць побач”.
Па словах б?скупа, колькасць параф?й зменшылася, бо “яны разбураюцца разам з цэлым? гарадам?”. Душпастыры, у асно?ным, застаюцца на сва?х месцах, аднак ?х служэнне не адзначаецца с?стэматычнасцю, як гэта было да вайны: “Цяпер усё спантанна”. Напрыклад, у салдата, як? прыеха? з фронта, ёсць тольк? некальк? дзён, каб ажан?цца з дзя?чынай. “Таму ёсць час тольк? праверыць ?нфармацыю пра ?х: адкуль яны родам, з якой параф??. Мы праводз?м з ?м? некальк? падрыхто?чых сустрэч – ? благасла?ляем. Разумеючы, што ён можа не вярнуцца”, - распавё? б?скуп Ганчарук.
“Часта прыязджаюць салдаты, як?я проста просяць размовы, – працягва? укра?нск? ?ерарх. – Салдаты прыходзяць з духо?ным? ранам?”. ? гэтыя раны, як патлумачы? б?скуп, ад таго, што “н?хто з вайско?ца? не хоча заб?ваць”, але мае так? абавязак. “Святары шмат часу праводзяць з вайско?цам?, каб падтрымаць ?х духо?на, а таксама ?дзял?ць споведзь”, - дада? ?ерарх.
Для святаро?, як паведам?? ардынарый Харка?ска-Запарожскай дыяцэз??, праводзяцца трэн?нг? ? курсы, на як?х тлумачыцца, “як с?туацыя, створаная вайной, уплывае на ф?з?ялог?ю чалавека, на яго пс?х?ку, як уплывае стомленасць”. Як падкрэсл?? б?скуп Ганчарук, гэтыя веды дапамагаюць святару падыходз?ць да праблемы з разуменнем, даюць “рэсурс”. “Н?што так не разбурае чалавека ? не ламае яго, як уцёк?, спроба не бачыць праблемы, не разумець праблемы, – патлумачы? ?ерарх, адначасова ?каза?шы, што адна з яго прыярытэтных задач – быць побач з душпастырам?. – Я прыходжу да святаро? пагаварыць, памал?цца, пабыць на набажэнствах”.
“Кал? святар падае, то дапамога, якая аказваецца праз яго, значна скарачаецца, бо ён ведае людзей, падтрымл?вае ?х, плача разам з ?м?, дзел?цца ?х болем. Ён прымае на сябе вельм? моцны ?дар, ? яму не за?сёды ёсць з к?м яго раздзял?ць, – адзначы? укра?нск? б?скуп. – Ён не можа падзял?цца ?м з тым?, хто знаходз?цца за мяжой, бо яны не зразумеюць... Мы разумеем цяжар адз?н аднаго, ? таму найбольш эфекты?ны спосаб, як?м мы можам дапамагчы адз?н аднаму, – гэта быць побач са святаром. Гэта мая першая задача”.
