ር.ሊ.ጳ ሊዮ ይቅርታ ማድረግ የመውደድ ችሎታችን እንዲጨምር ያደርጋል ማለታቸው ተገለጸ!
የዚህ ዝግጅት አቅራቢ መብራቱ ኃ/ጊዮርጊስ/ቫቲካን
በእለቱ የተነበበው የመጽሐፍ ቅዱስ ምንባብ
ኢየሱስ የደቀ መዛሙርቱን እግር እንደ አጠበ
ኢየሱስም ከፋሲካ በዓል በፊት፥ ከዚህ ዓለም ወደ አብ የሚሄድበት ሰዓት እንደ ደረሰ አውቆ፥ በዚህ ዓለም ያሉትን ወገኖቹን፥ የወደዳቸውን እስከ መጨረሻው ወደዳቸው። እራትም ሲበሉ፥ ዲያብሎስ በስምዖን ልጅ በአስቆሮቱ በይሁዳ ልብ አሳልፎ እንዲሰጠው አሳብ ካስገባ በኋላ፥ ኢየሱስ አብ ሁሉን በልጁ እንደሰጠው፥ ከእግዚአብሔርም እንደ ወጣና ወደ እግዚአብሔርም እንደሚሄድ አውቆ፥ ከማእድ ተነሣ፤ ልብሱንም አኖረ፤ ማበሻም ጨርቅ ወስዶ ታጠቀ፤ በኋላም በመታጠቢያው ውሃ ጨመረ፤ የደቀ መዛሙርቱንም እግር ማጠብና በታጠቀበትም ማበሻ ጨርቅ ማበስ ጀመረ (ዩሐ. 13፡1-5)።
ክቡራን እና ክቡራት የዝግጅቶቻችን ተከታታዮች ርዕሰ ሊቃነ ጳጳሳት ሊዮ 14ኛ በወቅቱ ያደረጉትን የጠቅላላ የትምህርተ ክርስቶስ አስተምህሮ ሙሉ ይዘቱን እንደሚከተለው አሰናድተነዋል፣ ተከታተሉን።
የተወደዳችሁ ወንድሞቼ እና እህቶቼ
ዛሬ በወንጌል ውስጥ ካሉት በጣም አስደናቂ እና ብሩህ ምልክቶች አንዱን እንመለከታለን፡ ኢየሱስ በመጨረሻው እራት ጊዜ አሳልፎ ሊሰጠው ላለው ሰው የእንጀራ ቁራሽ ያቀረበበትን ቅጽበት ያሳየናል። ይህ ማዕድ የማካፈል ምልክት ብቻ አይደለም፡- ብዙ ትርጉም አለው፣ ተስፋ ሳይቆርጥ ለመጨረሻው ጊዜ ያደርገው የፍቅር ሙከራ ነው።
ቅዱስ ዮሐንስ በጥልቅ መንፈሳዊ ማስተዋል ስለዚህ ቅጽበት እንደሚከተለው ይነግረናል፡- [በራት ጊዜ፣] “ዲያብሎስ የአስቆሮቱ የስምዖን ልጅ ይሁዳን አሳልፎ እንዲሰጠው አሳስቦታል… ኢየሱስም ጊዜው እንደ ደረሰ አውቆ… እስከ መጨረሻ ወደዳቸው” (ዮሐ 13፡1-2)። እስከ መጨረሻው መውደድ፡ የክርስቶስን ልብ ለመረዳት ቁልፉ ሐሳብ እዚህ አለ። ተቀባይነትን ማጣት፣ ተስፋ መቁረጥ፣ ምስጋና ቢስነት ቢኖርም እንኳን የማይቋረጥ ፍቅር ያሳያል።
ኢየሱስ ሰዓቱን ያውቃል ነገር ግን እስከዚያ ድረስ ራሱን አሳልፎ አልሰጠም፣ ይህንን መርጧል። ፍቅሩ በጣም በሚያሠቃይ ቁስል ውስጥ ማለፍ ያለበትን ጊዜ የሚገነዘበው እሱ ነው፣ ይህም ክህደትን ይጨምራል። እናም ከማፈግፈግ፣ ከመክሰስ፣ ራሱን ከመከላከል... መውደዱን ቀጠለ፡ እግሩን አጥቦ እንጀራውን ቆርሶ ይሰጠዋል።
"እኔ የእንጀራ ቁራሽ አጥቅሼ የምሰጠው እርሱ ነው" (ዮሐ 13:26) በዚህ ቀላል እና ትሑት እንቅስቃሴ፣ ኢየሱስ ፍቅሩን ወደ ፊት እና ወደ ጥልቅ ፍቅር ይቀይረዋል፣ እየሆነ ያለውን ነገር ችላ በማለት ሳይሆን በትክክል ስላየው ነው። የሌላው ነፃነት በክፉ ሲጠፋ እንኳን በየዋህነት ብርሃን ሊደረስበት እንደሚችል ተረድቷል፣ ምክንያቱም እውነተኛ ይቅርታ ንስሐን እንደማይጠብቅ ያውቃል፣ ነገር ግን ተቀባይነት ከማግኘቱ በፊት እንኳን አስቀድሞ እራሱን እንደ ነፃ ስጦታ አድርጎ ያቀርባል።
ይሁዳ በሚያሳዝን ሁኔታ አልተረዳም። እንጀራውን ቆርሶ ከሰጠው በኋላ - ወንጌል እንደሚናግረው - "ሰይጣን ገባበት" (ቁ. 27)። ይህ ክፍል እኛን ይነካናል፣ እስከዚያ ድረስ የተደበቀ ክፋት፣ ፍቅር እጅግ መከላከያ የሌለውን ፊቱን ካሳየ በኋላ ራሱን ገለጠ። እናም በትክክል በዚህ ምክንያት ወንድሞች እና እህቶች፣ ያ ቁራሽ እንጀራ መዳኛችን ነው፡ ምክንያቱም እግዚአብሔር ሁሉን ነገር የሚያደርግ መሆኑን ይነግረናል፣ ምክንያቱም እኛ እርሱን በምንተውበት ሰዓት ቢሆንም እንኳን።
ይቅርታ ኃይሉን ሁሉ የሚገልጠው እና የተስፋውን እውነተኛ ገጽታ የሚገልጠው በዚህ ነው። መርሳት አይደለም፣ ድካም አይደለም። እሱን እስከ መጨረሻው እየወደዱት ሌላውን ነፃ ማውጣት መቻል ነው። የኢየሱስ ፍቅር የህመምን እውነት አይክድም፣ ነገር ግን ክፋት የመጨረሻው ቃል እንዲኖረው አይፈቅድም። ይህ ኢየሱስ ለእኛ የፈጸመው ምሥጢር ነው፣ እኛም አንዳንድ ጊዜ እንድንሳተፍ የተጠራንበት ሚስጢር ነው።
ምን ያህል ግንኙነቶች ተበላሽተዋል፣ ስንት ታሪኮች ውስብስብ ሆነዋል፣ ስንት ያልተነገሩ ቃላት ታግደዋል። ነገር ግን ሁሉም ነገር ሊዋጅ በማይችል መልኩ የተደራረበ ቢመስልም ወንጌሉ ሁልጊዜ ፍቅርን የምንቀጥልበት መንገድ እንዳለ ያሳየናል። ይቅር ማለት ክፋትን መካድ ሳይሆን ተጨማሪ ክፋት እንዳይፈጥር መከላከል ማለት ነው። ምንም ነገር አልተፈጠረም ማለት አይደለም፣ ነገር ግን ቂም የወደፊቱን እንደማይወስን ሁሉንም ነገር ለማድረግ መነሳሳት ማለት ነው።
ይሁዳ ክፍሉን ለቆ ሲወጣ፣ “ሌሊት ነበር” (ዩሐ 13፡30)። ነገር ግን ወዲያው በኋላ፣ ኢየሱስ “አሁን የሰው ልጅ ከበረ” (ዩሐ. 13፡ 31) በማለት ይናገራል። ሌሊቱ አሁንም አለ፣ ነገር ግን ብርሃን ቀድሞውኑ ማብራት ጀምሯል። የሚያበራውም ክርስቶስ እስከ መጨረሻው ታማኝ ሆኖ ስለሚኖር ነው፣ ስለዚህም ፍቅሩ ከጥላቻ የበረታ ነው።
ውድ ወንድሞች እና እህቶች፣ እኛም አሳማሚ እና አስቸጋሪ ምሽቶች ያጋጥሙናል። የነፍስ ምሽቶች፣ የብስጭት ምሽቶች፣ አንድ ሰው የጎዳን ወይም እኛን የካደ ምሽቶች። በእነዚያ ጊዜያት፣ ፈተናው እራሳችንን መት፣ ራሳችንን መጠበቅ፣ ጥፋቱን መመለስ ነው። ነገር ግን ጌታ ሁል ጊዜ ሌላ መንገድ እንዳለ ያለውን ተስፋ ያሳየናል። ጀርባውን ለሰጠን ሰው እንኳን አንድ ቁራሽ ሊያቀርብ እንደሚችል ያስተምረናል። ያ ሰው በመተማመን ዝምታ ምላሽ መስጠት ይችላል። እናም ፍቅርን ሳንክድ በክብር ወደ ፊት መሄድ እንችላለን።
ያልተረዳን ሆነን ሲሰማን፣ የተተውን መስሎ ሲሰማን እንኳን ይቅር ለማለት እንድንችል ጸጋውን ዛሬ እንጠይቅ። ምክንያቱም ፍቅር ከፍተኛ ደረጃ ላይ ሊደርስ የሚችለው በእነዚያ ሰዓቶች ውስጥ ነው። ኢየሱስ እንዳስተማረን፣ መውደድ ማለት ሌላውን ነጻ መተው ማለት ነው - እንኳን አሳልፎ መስጠት - ያ ነፃነት እንኳን የቆሰለ እና የጠፋ ከጨለማ ማታለል ተነጥቆ ወደ መልካምነት ብርሃን እንደሚመለስ ማመንን ሳናቋርጥ።
የይቅርታ ብርሃን ጥልቅ የልብ ክፍተቶችን በማጣራት ሲሳካ፣ ከንቱ እንዳልሆነ እንረዳለን። ሌላው ባይቀበለውም፣ ከንቱ ቢመስልም፣ ይቅርታ ያደረጉትን ነፃ ያወጣል፣ ቂምን ያስወግዳል፣ ሰላምን ያድሳል፣ ወደ ራሳችን ይመልሰናል።
ኢየሱስ፣ እንጀራ ቆርሶ በማቅረብ ቀላል እንቅስቃሴ፣ እያንዳንዱ ክህደት ለታላቅ ፍቅር ቦታ ሆኖ ከተመረጠ የመዳን እድል እንደሚሆን ያሳያል። ለክፉ አሳልፎ አይሰጥም፣ ነገር ግን በመልካም ያሸንፈዋል፣ በእኛ ውስጥ በጣም እውነተኛ የሆነውን ነገር ከማጥፋት ይከላከላል፣ ይቅርታ የመውደድ ችሎታ እንዲኖረን ያደርጋል።