杏MAP导航

Papa Francisko

Nilisoma kwa hisia kurasa hizi zilizozaliwa kutokana na mawazo na mapendo ya Angelo Scola, kaka mpendwa katika uaskofu na mtu ambaye amekuwa na majukumu nyeti katika Kanisa, kama vile kuwa mkuu wa Chuo Kikuu cha Kipapa cha Lateran, baadaye Patriaki wa Venezia, na Askofu Mkuu wa Milano. Kwanza kabisa, ninataka kutoa shukrani zangu za kina kwake kwa tafakari hii ambayo inachanganya uzoefu wa kibinafsi na unyeti wa kiutamaduni kwa njia ambayo mara nyingi  sikutani nayo. Kwanza  ni kwamba uzoefu huangaza mwingine wautamaduni; wa pili unatoa umuhimu kwa ule wa kwanza kwanza. Katika ufumaji huu wenye furaha, maisha na utamaduni huchanua kwa uzuri. Hebu tuone kwa ufupi wa kitabu hiki usiwe wa udanganyifu kwa sababu kuraza hizi ni muhimu sana kuzisoma tena na tena. Kutoka katika tafakari za Angelo Scola ninakusanya baadhi ya mambo muhimu hasa na yale uzoefu wangu mwenyewe niliyojifunza Angelo Scola anazungumza nasi kuhusu uzee, uzee wake, ambao anaandika kuuhusu kwa mguso wa karibu usio na ulinzi: “ulinijia kwa mwendo wa ghafula na kwa njia nyingi bila kutazamiwa.”

Tayari katika uchaguzi wake wa neno ambalo anajifafanua mwenyewe kama "mzee;" Ninapata hisia na mwandishi. Ndiyo, hatupaswi kuogopa uzee, hatupaswi kuogopa kukumbatia kuzeeka, kwa sababu maisha ni maisha, na ukweli wa kupaka sukari unamaanisha kusaliti ukweli wa mambo. Kurejesha kiburi kwa neno ambalo mara nyingi huchukuliwa kuwa lisilofaa ni ishara ambayo tunapaswa kumshukuru Kardinali Scola. Kwa sababu kusema “mzee” hakumaanishi “kutupwa,” kama vile utamaduni duni wa upotevu nyakati fulani hutufanya tufikiri.Kusema “mzee ” badala yake kunamaanisha kusema uzoefu, hekima, maarifa, utambuzi, ufikirio, kusikiliza, upole… Maadili ambayo tunayahitaji sana!Ni kweli, mtu huwa mzee, lakini hii sio shida: shida ni jinsi mtu anavyozeeka. Ikiwa tunaishi wakati huu wa maisha kama neema, na sio kwa kinyongo; ikiwa tunakubali wakati (hata mrefu) ambao tunapata nguvu iliyopungua, uchovu unaoongezeka wa mwili, hisia haziwi kama zilivyokuwa katika ujana wetu - kwa hisia ya shukrani na shukrani - basi, uzee pia unakuwa umri wa maisha ambayo, kama Romano Guardini alivyotufundisha, ni wenye kuzaa matunda na wenye uwezo wa kuangaza wema.

Angelo Scola anaakisi thamani ya kibinadamu na kijamii ya babu na bibi. Mara nyingi nimesisitiza jinsi jukumu la babu na bibi lilivyo umuhimu wa kimsingi kwa maendeleo ya usawa ya vijana, na hatimaye kwa jamii yenye amani zaidi. Kwa sababu kielelezo chao, maneno yao, hekima yao inaweza kutia ndani ya kijana maono ya mbali, kumbukumbu ya wakati uliopita, na kutegemeza maadili yanayodumu. Katikati ya msisimko wa jamii zetu, mara nyingi hujitolea kwa hali ya kitambo na ladha isiyofaa ya kuonekana, hekima ya babu na bibi inakuwa taa inayoangaza, kutoa mwanga juu ya kutokuwa na uhakika na kutoa mwelekeo kwa wajukuu, ambao wanaweza kupata kutokana na uzoefu wao kitu cha "ziada" kwa maisha yao ya kila siku. Maneno ambayo Angelo Scola anayaweka wakfu kwa mada ya mateso, ambayo mara nyingi ni uzoefu wa uzee, na kwa sababu hiyo hadi kifo, ni vito vya thamani vya imani na matumaini. Katika tafakari ya askofu Mkuu huyo ndugu, nasikia mwangwi wa taalimungu  ya Hans Urs von Balthasar na Joseph Ratzinger - taalimungu "inayofanywa kwa magoti ya mtu," iliyozama katika maombi na katika mazungumzo na Bwana. Ndiyo maana nilisema hapo awali kwamba hizi ni kurasa zilizozaliwa “kutokana na mawazo na mapendo” ya Kadinali Scola: si tu kutoka katika mawazo, bali pia kutoka katika mwelekeo wa kihisia, ambao ndio imani ya Kikristo inaelekeza, kwa kuwa Ukristo sio tendo la kiakili sana au chaguo la kiadili, bali ni mapendo kwa mtu - kwamba Kristo ambaye alikuja kukutana nasi na kuamua kutuita marafiki.

Ni hitimisho hasa la kurasa hizi na Angelo Scola, ambazo ni ungamo la moyoni la jinsi gani anavyo jitayarisha kwa ajili ya mkutano wa mwisho na Yesu, ambalo linatupa uhakika wa kufariji: kifo sio mwisho wa kila kitu, lakini mwanzo wa kitu.  Ni mwanzo mpya, kama kichwa kinavyoangazia kwa busara, kwa sababu uzima wa milele, ambao wale wanaopenda tayari wanaanza kuupata duniani ndani ya kazi za kila siku za maisha unaanza kitu ambacho hakitaisha. Na ni kwa sababu hii kwamba ni mwanzo "mpya", kwa sababu tutaishi kitu ambacho hatujawahi kuishi kikamilifu kabla yaani: milele. Nikiwa na kurasa hizi mkononi, kwa hakika ningependa kurudia kitendo kile kile nilichofanya baada tu ya kuvaa vazi jeupe la upapa katika Kikanisa cha Sistine: kumkumbatia kwa heshima na upendo kaka yangu Angelo - sasa, sisi sote wakubwa kuliko tulivyokuwa siku hiyo ya Machi 2013. Lakini bado tumeunganishwa na shukrani kwa Mungu huyu mwenye upendo ambaye hutupatia uzima na tumaini katika kila umri wa maisha yetu.