Fran?esku dhe mot?r Fran?eska, takim i papritur i Pap?s me murgesh?n 94-vje?are
R.SH. - Vatikan
Motra Francesca Battiloro jetoi të papriturën më të madhe të jetës, në moshën 94-vjeçare, 75 prej të cilave në izolim të plotë. “I kisha kërkuar Zotit: “Dua të takoj Papën!”. Vetëm Atij, eh! Askujt tjetër... Mendoja se ishte e pamundur, por përkundrazi, erdhi Papa të më takonte. Më duket se Zoti, kur i kërkoj diçka, ma jep gjithmonë...”.
Murgesha Vizitantine mbërriti dje në mëngjes nga Napoli, ku jeton - në Romë, me një dëshirë të vetme: ta jetonte Jubileun e të sëmurëve dhe botën e shëndetësisë. Hyri në kuvend në moshën 8-vjeçare, ndërsa betimin e bëri në moshën 17-vjeçare, në një kohë kur jeta e saj ishte shumë e rrezikuar për shkak të një pengese të zorrëve, histori e botuar në faqen e parë të numrit të prillit të gazetës L'Osservatore di Strada. Dhe pikërisht familjes së L'Osservatore di Strada murgesha i shprehu dëshirën për të shkuar në Romë. Në bashkëpunim me Urdhrin Sovran Ushtarak të Maltës, i cili siguroi menjëherë udhëtimin, u shoqërua në Shën Pjetër. Së bashku me të, një grup me miq dhe të afërm.
Në një karrocë me rrota, me shikim të ligësht, motra Françeska - e lindur Rosaria, por që mori emrin e themeluesit të Urdhrit të Vizitacionit, Françeskut të Sales, shenjt që, siç thotë ajo, e shëroi në ëndërr - donte të kalonte Portën Shenjte të Bazilikës. Duke pasur parasysh gjendjen e saj të brishtë, u lejua ta jetonte këtë çast privatisht, ndërsa Mesha po kremtohej në Sheshin me 20 mijë besimtarë.
E papritura e Papës
Motra Françeska po lutej përpara varrit të Apostullit, kur papritmas pa duke ardhur një grup burrash me kostume dhe kravata. Në mes ishte një karrige me rrota, ajo e Papës. Françesku, në daljen e tij të parë publike nga Shtëpia e Shën Martës pas shtrimit në spitalin Gemelli për pneumoni bilaterale, ishte rrëfyer, ishte lutur dhe kishte kaluar Portën Shenjte. Ishte në Bazilikë, për t'u nisur më pas e për t’i përshëndetur në befasi pjesëmarrësit në Festën e Jubileut. Ndoshta as ai nuk e priste të gjente grupin e vogël të gjunjëzuar në navatën qendrore; aq më pak e priste ajo, motra Françeska, edhe pse diçka i vlonte në zemër. “Kërkova Zotin” – u tha mediave të Vatikanit, që biseduan me të në telefon, gjatë udhëtimit të kthimit në Napoli.
"Dy karriget u takuan "
“Dy karriget me rrota u takuan. Sa e bukur, sa e bukur, përsëriti ajo. Përsëriti e buzëqeshi, ndërsa tregonte sesi kapi dorën e Papës dhe nuk e lëshoi shpejt, për shkak të emocioneve. Edhe Françesku, me zërin e ultë, por që tani po forcohet, e me kthesën ironike që e dallon, e pyeti murgeshën: "Je një prej atyre murgeshave nga Napoli?". Ishte shaka lidhur me episodin e paharrueshëm që, në vitin 2015, dhjetë vjet më parë, ndërsa vizitonte kryeipeshkvninë napolitane, u 'sulmua' nga një grup murgeshash të klauzurës, që e rrethuan dhe e përqafuan, ndërsa kardinali Crescenzio Sepe i thërriste me zë të lartë: “Motra! Motra!”.
Motra Francesca Battiloro nuk ishte në atë grup, por atë ditë ishte në Katedrale dhe nuk mundi ta përshëndeste Papën nga afër. Një tjetër Papë, Gjon Palin II, e kishte takuar më shumë se një herë kur shkoi për të vizituar Manastirin e Galla Placidia në Romë, ku ajo kishte "shërbyer" si infermiere. Megjithatë, nuk kishte arritur kurrë të qëndronte ballë për ballë me një Papë për dhjetë minuta, siç ndodhi dje. “Jam e lume” - thotë - dhe “kush e priste!”. I putha dorën e edhe ai dukej i lum... Ka qenë me të vërtetë një periudhë në të cilën Zoti më ka dëgjuar, edhe në gjërat e vogla". Duke u lutur për shëndetin e Françeskut
Pasi pa Papën Françesku, motra Françeska i paraqiti Zotit një kërkesë tjetër: “Të më lërë të vdes në aktin e dashurisë së pastër. Kjo është ajo që dëshiroj, takimi përfundimtar me Të. Unë dua të shkoj me Të, e kreva jetën time". Ajo ia shpjegoi këtë Papës dhe e siguroi për lutjet në këtë periudhë rikuperimi: "I thashë: Shenjtëria juaj, unë po lutem shumë, i kam ofruar jetën time Jezusit që të mund të shëroheni dhe unë, në vend të kësaj, po largohem... Ai buzëqeshi. Dhe unë shkova në shtëpi i lumtur. Me të vërtetë e doja shumë këtë takim... Shumë, shumë, shumë”.
