Papa vizitoi Fondacionin Roma: paraqiten projekte p?r zonat e luft?s e t? varf?ris?
R.SH. / Vatikan
Më pak se gjysmë ore në selinë Fondazione Roma, brenda Pallatit historik Sciarra Colonna, me pamje nga qendra Via del Corso, në Romë, jo larg Muzeut ku, më 8 dhjetor, Papa pati shkuar për të admiruar ekspozitën e Chagall, titulluar "Kryqëzimi i bardhë". Një tjetër dalje e papritur për Papën Françesku, i cili shkoi në selinë e asaj që, në vitin 1500, lindi si Monte di Pietà e Romës, themeluar me Bulën papnore të Palit III, ndërsa sot është organizatë aktive në pesë sektorë ndërhyrjeje: kujdesi shëndetësor, kërkimi shkencor, ndihma për kategoritë e ligshta sociale, arsimi, arti dhe kultura - për të krijuar, në përkim me institucionet publike dhe entet private, bashkësinë e mirëqenies, të frymëzuar nga parimet e solidaritetit dhe të ndihmës.
Faleminderit për përkushtimin dhe bujarinë tuaj
Papën, i cili mbërriti me makinë, e priti në hyrje të ndërtesës së lashtë Presidenti i Fondazione Roma, Franco Parasassi. Së bashku me të, anëtarët e Komitetit Drejtues, Bordi Drejtues, Bordi i Audituesve dhe drejtori i përgjithshëm, Renato Lattante. Të pranishëm edhe disa familjarë. Përshëndetje, shkëmbim fjalësh, pastaj Françesku shkoi në Kapelën e vogël të ndërtuar brenda Pallatit, për ta bekuar. Në Sallën e Asamblesë, Papa foli me drejtuesit e lartë të Fondacionit, të cilët i falënderoi - njofton një shënim - për “angazhimin e tyre në veprimtarinë institucionale”, duke nënvizuar “rëndësinë e bujarisë në të gjitha fushat dhe, në veçanti, në fushën e kulturës”.
Papa bëri gjithashtu thirrjen e zakonshme për të mos humbur kurrë ndjesinë e humorizmit, ftesë që ia drejton gjithmonë, të gjithëve: nga priftërinjtë tek politikanët e deri tek njerëzit e thjeshtë. Humor, që duhet të shoqërojë të përditshmen e çdo njeriu - pohoi Françesku - duke kujtuar edhe lutjen e Shën Tomas Morit, të cilën, siç e ka pohuar në të kaluarën, e thotë çdo ditë.
Kjo, lutja që kujtoi Papa, për humor të mirë:
Ma fal, o Zot të lutem, një stomak
që nuk të trazon e s’ankohet aspak,
pse e di që ia jep diçka për ta mbushë
e kurrë nuk e len krejt bosh me u përpushë.
Më jep një shpirt të butë e të mirë,
E mbushe përlot me gaz e me hir,
edhe me forcë, që të mos mëkatojë më kot
por të bëjë çka do, ti o i lumi im Zot!
Më jep një shpirt, që nuk mërzitet kurrë
po i bën ballë së keqes me forcë, porsi burrë
që s’ rri gjithnjë veç duke u ankuar
pse do veç vetveten e shumëdashuruar.
Më jep ti, o Zot, dëshirën të qesh,
ndihmomë që krahët për ditë t’i përvesh,
edhe pak gëzim, jo vetëm për mua,
por dhe për miqtë, ma jep, që i dua!
(Përkthim krejt i lirshëm)
