杏MAP导航

R.SH. - Vatikan

Më 26 maj kalendari kishtar përkujton Shën Filip Nerin, meshtar, themelues i Kongregatës së Priftërinjve të Oratorit.  Shën Filip Neri lindi në Firence më 21 korrik të vitit 1515, ndërsa vdiq më 26 maj të vitit 1595 në Romë në moshën 80 vjeçare. 

Filip Neri, bukuria e Ungjillit për fëmijët e rrugës 

Duke treguar bukurinë e Ungjillit që kryhet akti i parë i ungjillëzimit: përndryshe, pse do të vendosnin njerëzit të përfshiheshin dhe të bëheshin pjesë e bashkësisë së besimtarëve? Buzëqeshja, gëzimi, madhështia e lidhjeve të ngushta të krijuara në emër të një dashurie më të madhe janë "mjetet e vërteta pastorale" që Kisha nuk duhet t'i harrojë kurrë, në asnjë rrethanë: kjo është rruga që na tregon Shën Filipi Neri. Nuk ishte një rrugë e lehtë, ajo e Nerit, të cilit ia desh duhej të përballej edhe me pengesa dhe keqkuptime nga vetë qarqet kishtare, por trashëgimia e tij shkëlqen ende sot.

Fëmijët e Romës antike e Filip Neri

Filipi ishte meshtar e ajo që dëshmon në historinë e Kishës, është pikërisht jeta meshtarake, e jetuar në lidhje të ngushtë me Ungjillin deri në atë masë sa t’i linte pa mend bashkëkohësit e ta shtynte ndokënd të shkruante për të: “Ia ndërroi faqen Romës”. Dëshmoi, kështu, madhështinë e meshtarit katolik.

Gjithçka nisi në vitin 1544, pranë Romës, në errësirën e katakombeve, varreza të nëndheshme, ku të krishterët e parë varrosnin të vdekurit e tyre. Kur ishte duke vizituar katakombet, Zoti i dha një hir të posaçëm, një lloj dhuntie: mund të depërtonte në zemrat më të gurta, ku nuk ishte aspak e lehtë të hyje. Për të mos e dredhur më shumë fjalën, ishte në gjendje t’i njihte hallet e dhimbjet e njerëzve, para se t’ia rrëfenin. Kur takonte ndonjë të ri – e Filipi shkonte për t’i kërkuar në vendet më famëkeqe të Romës - e kuptonte menjëherë se diçka nuk shkonte. E i mjaftonte të thoshte një fjalë të vetme, që i riu ta merrte me mend se Filipi tashmë dinte gjithçka. Atëherë nuk mund të mos e zbrazte menjëherë ç’ kishte në zemër, për t’u ndjerë sakaq më mirë, më i lirë më i fortë.

Qe tejet e fortë, lidhja e Shenjtit me të rinjtë nevojtarë, të cilëve u kushtoi gjithë jetën. Dashuria e Shën Filipit për të rinjtë qe e fortë dhe e vazhdueshme, deri në atë pikë, sa që ata vijuan ta duan me gjithë shpirt, edhe kur i kishte kapërcyer të tetëdhjetat, domethënë, nuk ishte më i ri në moshë. Por ai mbeti gjithnjë i ri në shpirt. Shumë nga ata që mblidhen rreth Filipit janë djem të lënë në duart e fatit. Disa prej tyre flenë në Kishë, mbi banka e deri në varret e familjeve të mëdha romake. Formojnë një grup, një grigjë, e Filipi bëhet bariu i tyre…. Flet me ta, lutet, këndon, organizon shëtitje e lojëra. Me këtë grup bashkohen edhe muzikantë e poetë.

 Filipi ndërton një sallë a oratorio për të rinjtë

Në vitin 1575 Papa i dhuron Kishën e Shën Jeronimit, ku Filipi ndërton një sallë. E quan oratorio, fjalë me shumë kuptime. Kuptimi i parë: sallë lutjesh. Aty organizohen oratoriot e para në historinë e muzikës. E ky është edhe kuptimi i dytë i fjalës: oratorio quhen edhe koncertet e koreve me zëra të bardhë, solist e orkestër. Së treti, kështu quhet edhe shoqata e të rriturve dhe e priftërinjve, e themeluar nga Filipi, për të ndihmuar të rinjtë. 

Një ditë, njëri nga djelmoshat shkon te Filipi, i cili sapo ka kryer kremtimin e Meshës: “Kam parë diçka të çuditshme, më beso…. Pashë me sytë e mi këmbët tua duke u shkëputur nga toka … duke u ngritur lart ngadalë-ngadalë !”.
“Nuk mund të mos ngrihem!”, përgjigjet prifti, duke qeshur me lot. Filipi merr shpesh hire të jashtëzakonshme e i kërkon Hyjit të mos i japë tepër: “Mjaftojnë këto që më ke dhuruar, o Zot, m’i ruaj këto që kam, sepse asnjë i vdekshëm nuk mund ta përballojë një gëzim kaq të madh!”.

Por Arpunuesi hyjnor, specialist i paarritshëm në skalitjen e diamantit, e ruan me kujdes të madh këtë stoli të njerëzimit dhe e bën të vezullojë çdo ditë më shumë. Filip Neri vdiq në vitin 1595 dhe të gjithë nisën ta quajnë Shenjt. Vetëm pak vjet më vonë iu njoh edhe zyrtarisht ky titull, që ia kishte dhënë menjëherë populli i Zotit.

Shën Filipi profet i gëzimit

Shën Filipi është “profet i gëzimit”. Kështu e quajti Papa Shen Gjon Pali II. Ç’do të thotë? Do të thotë ‘ai që, në emër të Zotit, flet për gëzim, ai që, në emër të Zotit, mëson ç’është gëzimi’. Gëzimi, që dëshmoi Shën Filipi, është pikërisht ai, për të cilin flet Jezusi në Ungjill, kur thotë: “Po ju jap gëzimin tim! Po ju lë gëzimin tim”. E ky gëzim s’është tjetër, veçse miqësia me Jezusin, është fryt i kësaj miqësie!.