杏MAP导航

Alessandro Gisotti

W czasie pierwszych dwóch miesi?cy pontyfikatu Leona XIV pojawi?o si? wiele pe?nych znaczenia obrazów. Niektóre z nich na d?ugo pozostan? w pami?ci, jak powstrzymywane przez nowo wybranego Papie?a ?zy, gdy po po?udniu 8 maja, podczas swojego pierwszego b?ogos?awieństwa Urbi et Orbi, z centralnej loggii Bazyliki ?w. Piotra patrzy? na rozradowany t?um na placu ?w. Piotra. Jest jednak jedno zdj?cie, du?o mniej znane, który w naturalny sposób niesie ze sob? przes?anie i wizj? przysz?o?ci. Przedstawia ono Papie?a Leona kucaj?cego obok dziewczynki, która pokazuje mu rysunek, podczas odbywaj?cych si? w Watykanie letnich pó?kolonii.

Uderzaj?ce s? u?miechy tych dwojga: Papie? wyra?nie spogl?da w obiektyw fotografa, który uwiecznia t? chwil?. Dziewczynka natomiast, ?poch?oni?ta” tym gestem, nie patrzy na fotografa, a jej ?miej?ce si? spojrzenie jest utkwione w twarzy Leona XIV. Dlaczego ten obraz jest tak wa?ny? Bo przez to proste pochylenie si? Papie? pokaza? nam kierunek, w którym wszyscy – a zw?aszcza ci, którzy dzi? trzymaj? losy ?wiata w swoich r?kach – powinni pod??a?: zej?? do poziomu dzieci, spojrze? na ?wiat ich oczami. Jak mog?yby si? potoczy? losy ludzko?ci, gdyby ka?dy z nas mia? odwag? pochyli? si? tak, jak uczyni? to Jezus, kiedy zgani? uczniów – którzy nie chcieli do Niego dopu?ci? ?uci??liwych” dzieci – wypowiadaj?c nie?miertelne s?owa: ?Pozwólcie dzieciom przychodzi? do Mnie.”

Jak bardzo pozwalamy dzi? dzieciom zbli?y? si? do nas? A przede wszystkim, jak bardzo my zbli?amy si? do nich. Do tych dzieci, które s? ofiarami wojny, które g?oduj? z powodu egoizmu innych, które s? wykorzystywane poprzez niezliczone formy przemocy. To nie tylko uczucia, ale zwyk?a logika wymaga tego, ?eby doro?li chronili najm?odszych. A jednak dzieje si? dok?adnie odwrotnie: w wojnach wywo?ywanych przez doros?ych to w?a?nie najm?odsi s? pierwszymi ofiarami. Co zobaczyliby?my, gdyby?my pochylili si? do poziomu dzieci z Gazy, Charkowa, Gomy i z wielu, zbyt wielu miejsc dotkni?tych konfliktami zbrojnymi? By? mo?e, gdyby?my to zrobili, co? by si? zmieni?o.

?Je?li chcemy nauczy? ?wiat prawdziwego pokoju – mówi? Gandhi – i je?li chcemy prowadzi? prawdziw? wojn? przeciwko wojnie, musimy zacz?? od dzieci”. Wyobra?my sobie przez chwil?, ?e w Radzie Bezpieczeństwa ONZ zasiadaj? dzieci reprezentuj?ce narodowo?ci wielkich mocarstw. Kto wie, jak zmieni?yby si? stosunki mi?dzynarodowe. Niestety, z gorycz? musimy przyzna?, ?e rzeczywisto?? wojny jest nam wpajana niczym trucizna, ju? od najm?odszych lat. Bertold Brecht wyja?nia to w dramatyczny, ale trafny sposób w wierszu napisanym u progu ponurego pocz?tku II wojny ?wiatowej: ?Dzieci bawi? si? w wojn?. Rzadko bawi? si? w pokój, poniewa? doro?li od zawsze prowadz? wojny”.

W?a?nie dlatego by? mo?e jedyn? drog? do zmiany biegu historii jest ta, która wydaje si? najbardziej nieprawdopodobna: pochylenie si?, zej?cie z piedesta?u naszych doros?ych przekonań i interesów oraz skierowanie naszego wzroku (a jeszcze bardziej naszego serca) na ?niskie” spojrzenie dzieci. Papie? Leon, jako misjonarz i biskup w Peru, wielokrotnie si? pochyla?, aby znale?? si? na wysoko?ci dzieci. Istnieje wiele zdj??, które pokazuj? go w?a?nie w takich sytuacjach. Teraz, gdy jest Biskupem Rzymu, jego styl si? nie zmieni?, co ?potwierdza” zdj?cie z letnich pó?kolonii watykańskich w Auli Paw?a VI. Sta? si? ma?ym, aby uczyni? wi?kszym nasze cz?owieczeństwo – to lekcja, której dzi? tak ogromnie potrzebujemy.