杏MAP导航

Andrea Tornielli

Nad do?wiadczeniem ojcostwa rozmy?la? Pawe? VI w rozmowie z zaprzyja?nionym filozofem Jeanem Guittonem po powrocie z podró?y do Indii w grudniu 1964 r. Papie? zosta? tam powitany przez ponad milion ludzi ró?nych religii – by?o to niesamowite spotkanie z serdeczno?ci? t?umów. Ludzie zalali ulice, otoczyli Lincolna z otwieranym dachem, którego pó?niej Pawe? VI podarowa? Matce Teresie z Kalkuty. Przez dwie godziny, bez chwili przerwy, papie? Montini pozdrawia? i b?ogos?awi?. Wspominaj?c to spotkanie z t?umem, wyzna? Guittonowi: ?Wydaje mi si?, ?e ze wszystkich godno?ci papie?a najbardziej godna zazdro?ci jest w?a?nie ojcostwo. Zdarza?o mi si? towarzyszy? Piusowi XII podczas uroczystych ceremonii. Rzuca? si? w t?um jak do sadzawki Betesda. Ludzie t?oczyli si? wokó? niego, rwali jego szaty. A on promienia?. Nabiera? si?. Ale by? ?wiadkiem ojcostwa a by? ojcem – to ró?nica tak du?a, jak przestrzeń, dziel?ca dwa brzegi morza. Ojcostwo to uczucie, które przenika ducha i serce, które towarzyszy nam o ka?dej porze dnia, które nie mo?e usta?, lecz si? wzmaga, bowiem przybywa dzieci”.

I dodawa? Pawe? VI: ?To nie tyle funkcja, ile ojcostwo. I nie mo?na przesta? by? ojcem… Czuj? si? ojcem ca?ej ludzko?ci… I to uczucie w ?wiadomo?ci papie?a jest zawsze nowe, ?wie?e, jakby w stanie narodzin, zawsze wolne i twórcze. To uczucie, które nie m?czy, nie nu?y, ale przynosi wytchnienie. Nigdy, ani przez chwil?, nie poczu?em zm?czenia, gdy podnosi?em r?k? do b?ogos?awieństwa. Nie, nigdy nie zm?cz? si? b?ogos?awieniem ani udzielaniem przebaczenia. Gdy dotar?em do Bombaju, trzeba by?o przejecha? dwadzie?cia kilometrów, by dotrze? na miejsce Kongresu. Ogromne, bezkresne, g?ste, milcz?ce, nieruchome t?umy wyznacza?y drog? – t?umy uduchowione i ubogie; wyg?odnia?e, ?ci?ni?te, obdarte, uwa?ne t?umy, które mo?na zobaczy? tylko w Indiach. Musia?em nieustannie b?ogos?awi?. Jeden z zaprzyja?nionych ksi??y, który by? obok mnie, pod koniec chyba podtrzymywa? mi rami?, jak s?uga Moj?esza. A jednak nie czuj? si? kim? wa?niejszym, lecz bratem, uni?onym wzgl?dem wszystkich, bo nosz? ci??ar wszystkich”.

Nast?pca Piotra to brat, ?uni?ony wzgl?dem wszystkich”, bowiem d?wiga ci??ar wszystkich. Kilka miesi?cy przed tamtym do?wiadczeniem w Indiach, Pawe? VI ju? raz odczu?, co to znaczy zosta? dos?ownie ?poch?oni?tym” przez u?cisk t?umu. To by?o w styczniu 1964 r., podczas jego pierwszej podró?y apostolskiej, do Ziemi ?wi?tej – wyprawy, któr? bardzo pragn?? odby?. W Jerozolimie, przy Bramie Damasceńskiej, t?um by? tak liczny, ?e uniemo?liwi? realizacj? przewidzianego planu powitania. Samochód papieski ko?ysa? si? jak ?ód?, a papie?, z trudem wysiadaj?c i ochraniany przez ?o?nierzy króla Husseina, ledwo przeszed? przez Bram?, bez mo?liwo?ci, by towarzyszyli mu jego wspó?pracownicy. Pawe? VI przeszed? ca?? Drog? Krzy?ow? w?ród niesamowicie st?oczonych ludzi w w?skich uliczkach ?wi?tego Miasta. Czasami wydawa?o si?, ?e zostanie poch?oni?ty przez t?um. Jego twarz pozosta?a jednak zawsze pogodna i u?miechni?ta, gdy podnosi? r?ce do b?ogos?awieństwa.

Tego wieczoru o. Giulio Bevilacqua, osobisty przyjaciel papie?a, powiedzia? grupie dziennikarzy zgromadzonych przed Delegatur? Apostolsk? w Jerozolimie, ?e wiele lat wcze?niej Giovanni Battista Montini zwierzy? mu si?: ?Marz? o papie?u, który ?yje wolny od dworskiego przepychu i protokolarnych wi?zów. W końcu sam po?ród swoich diakonów”. Dlatego, zakończy? Bevilacqua, ?jestem przekonany, ?e dzi?, mimo i? poch?oni?ty przez t?um, jest bardziej szcz??liwy ni? wtedy, gdy zasiada w Bazylice Watykańskiej w papieskiej lektyce…”