杏MAP导航

Isabella Piro – Watykan

W kolejnym rozwa?aniu z cyklu ?Zakotwiczeni w Chrystusie. Zakorzenieni i ugruntowani w nadziei Nowego ?ycia” o. Roberto Pasolini OFMCap skupi? si? na kilku epizodach z ?ycia publicznego Jezusa ukazuj?cych postaw?, która nie zawsze jest doceniana przez nasz? wra?liwo??, bardzo sk?onn? do osiad?o?ci, tak?e duchowej: zdolno?? do wychodzenia poza osi?gni?te cele i sukcesy w d??eniu do g??bokiej wolno?ci. Chrystus jest ca?kowicie wolny, poniewa? nigdy niczego od nas nie ??da i zbawia ?wiat poprzez prawd? i mi?o??.

Pokusa wszechmocy i kwestia zaufania

O. Pasolini podkre?li?, ?e wierny swojej misji Chrystus jest wolny od pokusy wszechmocy i poprzez modlitw? demaskuje ryzyko pomylenia autentycznej s?u?by z poszukiwaniem osobistego uznania. Nast?pnie wskaza? na trzy nauki Syna Bo?ego, dotycz?ce zaufania, rozczarowania i ??dania. Aby wyja?ni? pierwsz? z nich, kaznodzieja odwo?a? si? do fragmentu Ewangelii wg ?w. Jana (2, 23-25), w którym jest mowa o tym, jak Jezus w Jerozolimie, cho? ?wielu uwierzy?o w imi? Jego”, nie zaufa? im, poniewa? ?wiedzia?, co jest w cz?owieku”. Taka reakcja – podkre?li? zakonnik – mo?e nas dzisiaj dezorientowa?, w epoce, w której dominuje indywidualizm i niepohamowana rywalizacja, a potrzeba bycia nieustannie docenianym nap?dza ci?g?e obserwowanie powiadomień, d??enie do zdobywania lajków i uwagi innych.

Kruche ludzkie serce

To w?a?nie od tego rodzaju szybkiego i powierzchownego uznania Chrystus trzyma si? z daleka, poniewa? wie, ?e serce cz?owieka, cho? jest mieszkaniem Ducha i g?osu Boga, jest równie? niezwykle kruche, podatne na manipulacje, niesta?e i pe?ne l?ku. Jezus oczekuje od cz?owieka bardziej ?wiadomej i dojrza?ej odpowiedzi – wzrostu, który nie jest mechanicznym procesem ewolucyjnym, ale raczej zdolno?ci? do oceny okoliczno?ci i umiej?tno?ci? zarz?dzania z?o?ono?ci? relacji, poniewa? wa?ne rzeczy wymagaj? czasu, cierpliwo?ci, zaanga?owania i po?wi?cenia. To, co w Jezusie jawi si? jako ch?odny dystans – podkre?li? o. Pasolini – jest w rzeczywisto?ci m?dro?ci? i g??bokim szacunkiem dla siebie i innych.

Umie? rozczarowa?

Drugie nauczanie Chrystusa odnosi si? do umiej?tno?ci ?nieulegania instynktowi relacyjnego entuzjazmu i rezygnacji z robienia tego, czego oczekuje od nas druga osoba”. Za punkt wyj?cia zakonnik wzi?? fragment Ewangelii wg ?w. Mateusza, w którym kobieta kananejska wo?a do Pana, aby uzdrowi? jej córk?. On jednak ?nie odezwa? si? do niej ani s?owem”. Pozorna niewra?liwo?? Jezusa w obliczu cierpienia – wyja?ni? kaznodzieja – wynika z faktu, ?e Chrystus, Zbawiciel ?wiata, nie boi si?, ?e w oczach innych b?dzie nieistotny. Wr?cz przeciwnie: paradoksalnie zbawia On ?wiat w?a?nie dlatego, ?e nie musi czu? si? potrzebny, ale tylko i zawsze u?yteczny. Kiedy kobieta kananejska z uporem i odwag? zbli?a si? do Chrystusa, nie zamykaj?c si? w swojej dumie i byciu ofiar?, On uznaje jej wielk? wiar?, zdoln? do nadziei, ?e rzeczy mog? si? zmieni? na lepsze. Pozorna oboj?tno?? Jezusa jest wi?c niczym innym jak pedagogik?, która wydobywa z serca cz?owieka ufno?? w lepsze ?ycie.

Nadzieja, która przynosi pokój

Trzecim nauczaniem Chrystusa jest Jego umiej?tno?? dystansowania si? od akceptacji t?umów. Przyk?adem tego jest cudowne rozmno?enia chleba, opisane w Ewangelii wg ?w. Jana. Wzbudza to ogromny entuzjazm w?ród obecnych, jednak Jezus odchodzi, wycofuj?c si? na bok, sam. Poniewa? zna – wyja?ni? o. Pasolini – wewn?trzn? krucho?? cz?owieka, który uwa?a siebie za bezwarto?ciowego i jest podatny na manipulacje, poddaje si? wszelkiego rodzaju wp?ywom, ró?nym influencerom, zamiast zmierzy? si? z wyzwaniem wiary w siebie samego. Jezus wraca do uczniów dopiero pó?niej, gdy znajd? si? w trudnej sytuacji, zmagaj?c si? z burz? na jeziorze Galilejskim. Burza ta reprezentuje wszystkie l?ki cz?owieka i jego niezdolno?? do dostrzegania si?y ukrytej w s?abo?ci. Jednak nawet w najciemniejszych nocach Jezus jest nadziej?, która nigdy nie zawodzi, uspokaja burz? i przynosi pokój.

Znaczenie wewn?trznej wolno?ci

Kiedy Chrystus wyja?nia g??bokie znaczenie rozmno?enia chleba i ryb, znaczenie pokarmu, który prowadzi do ?ycia wiecznego poprzez dar z siebie, wielu Jego uczniów Go opuszcza. Wtedy pyta Dwunastu, swoich najbli?szych na?ladowców: ?Czy? i wy chcecie odej???”. Kaznodzieja Domu Papieskiego zaznaczy?, ?e to pytanie nie jest ironiczne ani te? nie ma na celu szanta?u, poniewa? Jezus nie potrzebuje ?adnych potwierdzeń, aby kontynuowa? swoj? drog?. Jego pytanie odzwierciedla g??bok? wolno?? wewn?trzn?, która nie zale?y od innych, ale tylko od nas samych. Musimy potrafi? okre?li? warto?? i cen? naszych pragnień.

Bezu?yteczne samozadowolenie

Niebiański Ojciec nie wymaga od swoich dzieci, aby by?y zawsze gotowe i ch?tne do wype?niania Jego woli. ?Nie jest nieprzejednanym Bogiem niezdolnym do tolerowania niedoskona?o?ci i radzenia sobie z nimi w planie stworzenia. Je?li jednak co? Go rani i martwi, to fakt, ?e Jego dzieci nie s? wystarczaj?co wolne, by wyra?a? swoje uczucia, a nawet sprzeciw. Kiedy bowiem zamykamy si? za p?otem bezu?ytecznego samozadowolenia, zaczynamy stawa? si? niewolnikami samych siebie i oczekiwań, jakie naszym zdaniem maj? wobec nas inni” – wyja?ni? kaznodzieja. ?Je?li mamy odwag? szczerze wyrazi? to, co my?limy i czego pragniemy, jeste?my ju? na drodze do przezwyci??enia naszych ograniczeń i otwarcia si? na lepsze ?ycie. By? mo?e nie b?dziemy doskonali w oczach innych – a mo?e nawet w naszych w?asnych – ale z pewno?ci? b?dziemy bli?ej Królestwa Bo?ego” – powiedzia? na zakończenie medytacji o. Pasolini.