杏MAP导航

Vatican News

Z?o?one dochodzenie, w którym przeplata?o si? kilka w?tków ?ledztwa i z?o?ony proces, który rozegra? si? podczas 86 rozpraw, nie mog?y nie zakończy? si? równie z?o?onym wyrokiem - przedstawionym dzisiaj - w którym kard. Giovanni Angelo Becciu i Raffaele Mincione zostali uznani za winnych defraudacji; Enrico Craso przest?pstwa prania brudnych pieni?dzy; Gianluigi Torzi i Nicola Squillace powa?nych oszustw, a Torzi wymuszenia w zmowie z Fabrizio Tirabassim, a sam Tirabassi prania brudnych pieni?dzy. Kard. Becciu i Cecilia Marogna zostali uznani za winnych powa?nego oszustwa. 

Gwarancje dla oskar?onych

W wyroku podkre?lono przede wszystkim wiele innowacji legislacyjnych wprowadzonych w ustawodawstwie watykańskim od 2010 r. w celu dostosowania ?do mi?dzynarodowych modeli i najlepszych praktyk”, maj?cych na celu wi?ksz? przejrzysto?? wewn?trzn?, aby zapobiec ?bezkarnemu pope?nianiu przest?pstw” przez osoby dzia?aj?ce w państwie watykańskim i Stolicy Apostolskiej. Trybuna? odpowiedzia? nast?pnie punkt po punkcie na zarzuty naruszenia Europejskiej Konwencji Praw Cz?owieka, wyja?niaj?c, ?e ?watykański system prawny uznaje zasad? rzetelnego procesu, zasad? domniemania niewinno?ci i prawo do obrony, które s? przewidziane w obowi?zuj?cych przepisach”. Trybuna?, czytamy w wyroku, w przekonaniu, ?e przes?uchanie stron jest najlepsz? metod? osi?gni?cia prawdy procesowej, zawsze stara? si? przyj?? interpretacje i praktyki operacyjne, które gwarantowa?yby skuteczno?? przes?uchania, zapewniaj?c jak najszersz? przestrzeń dla stron, a zw?aszcza dla obrony. Wskazuje to równie? na zasadno?? decyzji promotora sprawiedliwo?ci, aby nie deponowa? wszystkich wiadomo?ci WhatsApp, którymi dysponuje, poniewa? s? one zwi?zane z innymi hipotezami kryminalnymi i innymi liniami dochodzenia.

Wyja?nienie dotycz?ce defraudacji i roli pra?ata Perlasca

Kolejnym istotnym fragmentem uzasadnienia wyroku jest ten, który wyja?nia charakter przest?pstwa defraudacji, które istnieje nawet wtedy, gdy oskar?ony nie przyw?aszcza sobie pieni?dzy. Sam w?oski S?d Kasacyjny identyfikuje je w przypadku, w którym administrator publiczny ?zamiast inwestowa? w cele, na które przeznaczone by?y ?rodki finansowe, wykorzystuje je do zakupu, z naruszeniem prawa i statutu, udzia?ów w funduszach spekulacyjnych”. Zatem fakt, ?e nie by?o osobistego i bezpo?redniego interesu ze strony osoby, która zezwoli?a na ryzyko polegaj?ce na zainwestowanie ogromnej sumy w wysoce spekulacyjny fundusz, przest?pstwo ma miejsce. S?d uzna? równie? pra?ata Alberta Perlasca za niewiarygodnego, okre?laj?c jego wypowiedzi jako ?pozbawione autonomicznego znaczenia dowodowego dla celów tego procesu” i opar? swoj? decyzj? ?tylko i wy??cznie na tych faktach, które osi?gn??y warto?? dowodu”.

200-milionowa inwestycja z Mincione

Znaczna cz??? wyroku szczegó?owo rekonstruuje gwarantowanie operacji Falcon Oil i subskrypcj? przez Sekretariat Stanu udzia?ów w Athena Capital Commodities Fund i Global Opportunities Fund (GOF), odnosz?cych si? do Raffaele Mincione, z wp?at? 200 milionów dolarów (równ? oko?o jednej trzeciej funduszy dost?pnych dla Sekretariatu Stanu), za które sam Mincione, kard. Becciu, Crassso i Tirabassi zostali skazani za defraudacj?. Przest?pstwo zosta?o udowodnione, poniewa? okaza?o si?, ?e istnia?a ?wola wykorzystania aktywów wbrew interesom” Stolicy Apostolskiej. Nie mo?na zaprzeczy? - czytamy w uzasadnieniu wyroku - ?e ?nielegalne wykorzystanie maj?tku ko?cielnego przynios?o Mincione i jego wspó?pracownikom oczywist? i znacz?c? korzy?? jako bezpo?redni? konsekwencj? nielegalnego post?powania” kard. Becciu, wi?c nie ma znaczenia, ?e nie zamierza? on dzia?a? dla zysku, ani ?e nie uzyska? ?adnej korzy?ci. W rzeczywisto?ci obowi?zuj?ce przepisy wymagaj? ?rozwa?nego zarz?dzania, maj?cego na celu przede wszystkim zachowanie maj?tku, nawet je?li d??y si? do jego zwi?kszenia, oceniaj?c mo?liwo?ci zysku, nawet je?li s? one mierzone w stosunku do mo?liwej i w ka?dym przypadku ograniczonej mo?liwo?ci straty”. Nale?a?o zatem wzi?? pod uwag? wspó?czynnik ryzyka, wielko?? zainwestowanych aktywów i mo?liwo?? utrzymania pewnego stopnia kontroli nad zarz?dzaniem, a tak?e koszty operacji. ?W ?wietle tych parametrów inwestycja w fundusz zarz?dzany przez Raffaele Mincione z pewno?ci? stanowi nielegalne wykorzystanie tych ko?cielnych aktywów publicznych, którymi ówczesny substytut kard. Becciu dysponowa? z racji pe?nionego urz?du i których charakteru, a co za tym idzie, zwi?zanych z nimi prawnych ograniczeń wykorzystania, by? w pe?ni ?wiadomy”.

Rola substytuta kard. Becciu

W wyroku podkre?lono, jak ?General Partner” Mincione nie podj?? ??adnego zobowi?zania i nie udzieli? ?adnej gwarancji ani co do zwrotu z inwestycji, ani co do ryzyka utraty ca?ego zainwestowanego kapita?u”, a ?inwestor Sekretariat Stanu nie mia? uprawnień kontrolnych”. Ponadto Trybuna? utrzymuje, ?e nie jest prawd?, i? to lekkomy?lne wykorzystanie pieni?dzy Stolicy Apostolskiej zosta?o zatwierdzone przez dwóch kolejnych kardyna?ów sekretarzy stanu (Tarcisio Bertone i Pietro Parolin). Kard. Becciu, jak czytamy w wyroku, przyzna?, ?e ?to on zaproponowa? Urz?dowi operacj? w Angoli na podstawie swojej wcze?niejszej znajomo?ci i przyja?ni z biznesmenem Mosquito”, operacj?, która pó?niej przekszta?ci?a si? w inwestycj? w fundusz Mincione. Kard. Becciu by? bardzo zainteresowany operacj? i osobi?cie zaanga?owany, do tego stopnia, ?e nawi?za? bezpo?redni kontakt z Crassem, co nigdy wcze?niej nie mia?o miejsca. Sam kardyna? przyzna?, ?e ?nigdy wcze?niej nie dosz?o do powierzenia tak du?ej kwoty jednej osobie”. W wyroku zauwa?ono równie?, ?e ?z pewno?ci? nie mog?o umkn?? uwadze osoby o do?wiadczeniu i umiej?tno?ciach jak? by? ówczesny substytut kard. Becciu”, kim by? Mincione, ani z informacji prasowych, ani z informacji zebranych przez ?andarmeri? Watykańsk?, która odradza?a prowadzenia z nim interesów. ?Pozostaje zatem niewyt?umaczalne, ?e ?aden z urz?dników państwowych zaanga?owanych w t? powa?n? afer? nie podj?? przynajmniej próby, po ostatecznym zamkni?ciu operacji Falcon Oil, zamkni?cia relacji z Mincione poprzez 'wyj?cie' z funduszu GOF”.

Pozycja Mincione

?Raffaele Mincione”, stwierdza Trybuna?, ”przyczyni? si? w decyduj?cy sposób, poprzez swoje zachowanie, do pope?nienia badanego przest?pstwa defraudacji, którego by? zreszt? g?ównym beneficjentem. Finansista wiedzia?, ?e powierzono mu pieni?dze ze Stolicy Apostolskiej i zawsze komunikowa? si? bezpo?rednio z Sekretariatem Stanu, a zatem musia? doskonale wiedzie?, ?e b?dzie musia? za to odpowiedzie? ?zgodnie z zasadami prawa watykańskiego”. Ponadto ?trudno jest zrozumie?, dlaczego Raffaele Mincione, który - jako rozwa?ny przedsi?biorca - korzysta? z pomocy zespo?ów profesjonalistów na najwy?szym poziomie we wszystkich sektorach zaanga?owanych w operacj? Falcon Oil - GOF, a w szczególno?ci z kancelarii prawnych szczególnie bieg?ych w prawie angielskim, prawie luksemburskim i prawie Unii Europejskiej - nie uzna? za konieczne zrobienia tego samego dla systemu watykańskiego, który, jak dobrze wiedzia?, reguluje dzia?alno?? podmiotu (Sekretariatu Stanu), który zap?aci? mu tak ogromne kwoty”. Rzekoma nieznajomo?? przepisów obowi?zuj?cych w Watykanie nie jest zatem ?adnym usprawiedliwieniem.

Torzi i zakup londyńskiej nieruchomo?ci

Innym wa?nym elementem, którego dotyczy orzeczenie, jest druga faza londyńskiej transakcji zawartej w listopadzie 2018 r., która obejmowa?a przekazanie przez Torziego Sekretariatowi Stanu 30 000 akcji (z 31 000) GUTT, tj. spó?ki, która przej??a kontrol? i po?rednio w?asno?? pa?acu przy 60 Sloane Avenue. 1000 akcji pozosta?ych Torziemu by?o jednak jedynymi z prawem g?osu, a zatem Sekretariat Stanu, pomimo sprzeda?y akcji GOF i wyp?aty 40 milionów funtów, w ogóle nie przej?? kontroli nad budynkiem, który zasadniczo przeszed? z Raffaele Mincione na Gianluigiego Torziego. Po szczegó?owej rekonstrukcji wydarzeń i konkretnej roli odegranej przez ka?dego z oskar?onych, s?d uzna? Gianluigiego Torziego i Nicol? Squillace za winnych pope?nienia przest?pstwa oszustwa. Pokazano, w jaki sposób nowy substytut abp Edgar Peña Parra, który od razu wyrazi? w?tpliwo?ci co do operacji, zosta? oszukany, a jego ratyfikacja umów zawartych przez pra?ata Perlasc? i Tirabassiego nast?pi?a, poniewa? zosta? oszukany zapewnieniami otrzymanymi od prawnika Squillace. Co wi?cej, ten ostatni ?dzia?a? równie? jako prawnik samego Sekretariatu Stanu”, przekonuj?c ?najwy?sze kierownictwo Dykasterii, ?e dzi?ki umowom londyńskim cele, które sobie wyznaczyli, zosta?y osi?gni?te, tj. ?e Sekretariat Stanu by? jedynym beneficjentem ekonomicznym GUTT i ?e poprzez GUTT mia? znaczn? kontrol? nad nieruchomo?ci?”, co wcale nie jest prawd?. To oszustwo jest równie? zwi?zane z przest?pstwem wymuszenia, co Trybuna? potwierdza, powo?uj?c si? na ?ugruntowane orzecznictwo w?oskiego S?du Kasacyjnego opracowane w odniesieniu do koncepcji znanej w ?argonie prawniczym jako ?cavallo di ritorno”. S?d skaza? równie? Fabrizio Tirabassiego za przest?pstwo wymuszenia, stwierdzaj?c, ?e w decyduj?cy sposób przyczyni? si? on do osi?gni?cia przez Torziego jego celu.

Pieni?dze dla Marogny

Kolejny wa?ny rozdzia? dotyczy 600 tys. euro przekazanych Cecilii Marognie na polecenie kard. Becciu i zgodnie z jego instrukcjami. Celem by?o u?atwienie uwolnienia kolumbijskiej zakonnicy porwanej w Mali, ale pieni?dze z Sekretariatu Stanu zosta?y zamiast tego wydane przez Marogn? na hotele, odzie? i meble oraz towary luksusowe. W orzeczeniu przeanalizowano t? spraw? i podzielono j? na dwie odr?bne fazy: w pierwszej kard. Becciu i Marogna zwrócili si? do brytyjskiej agencji Inkerman, specjalizuj?cej si? w sprawach porwań i uprowadzeń, ?której Sekretariat Stanu wyp?aci? w dwóch ratach, mi?dzy lutym a kwietniem 2018 r., ??czn? kwot? 575 tys. euro”. W drugiej fazie, od grudnia 2018 r. do kwietnia 2019 r., kwota w tej samej wysoko?ci zosta?a zamiast tego wyp?acona, za pomoc? dziewi?ciu przelewów bankowych, s?oweńskiej firmie LOGSIC, ?za?o?onej ad hoc w dniu bezpo?rednio poprzedzaj?cym pierwsz? p?atno??, nale??cej do Cecilii Marogny i b?d?cej w jej wy??cznym posiadaniu”. Ponadto kard. Becciu przekaza? tej kobiecie we wrze?niu 2019 r. równie? kwoty pieni??ne na mniejsze kwoty (oko?o 14 tys. EUR)”. Krótko mówi?c, podczas gdy pierwsze p?atno?ci na rzecz Inkermana ?by?y faktycznie przeznaczone dla osoby wyznaczonej do prowadzenia dzia?ań o charakterze humanitarnym”, dodatkowe oko?o 600 tys. EUR wyp?acone Marognie ?okaza?y si? nie mie? ?adnego zwi?zku z wy?ej wymienionymi celami”, do tego stopnia, ?e kard. Becciu nigdy nie wymieni? nazwiska Marogny swoim prze?o?onym. Wyrok szczegó?owo rekonstruuje prób? uzyskania przez kardyna?a listu od papie?a uniewinniaj?cego go, a tak?e g?o?ny epizod rozmowy telefonicznej z papie?em zaraz po opuszczeniu szpitala, w którym przeszed? operacj?, a któr? kard. Becciu i Maria Luisa Zambrano nagrali, a nast?pnie udost?pnili nagranie innym osobom. Z wiadomo?ci, które pó?niej trafi?y do ?ledztwa w?oskiego wymiaru sprawiedliwo?ci, wynika, ?e kardyna? nadal ?utrzymywa? ca?kowicie przyjazne stosunki, je?li nie prawdziw? za?y?o??”, a nawet spotyka? si? z Marogn?, po tym, jak ?naby? pe?nej i ostatecznej ?wiadomo?ci ca?kowicie bezprawnego sposobu”, w jaki kobieta ta wykorzysta?a kwoty wyp?acone przez Sekretariat Stanu. Z zebranych informacji wynika, ?e Marogna utrzymuje równie? ?wi?cej ni? serdeczne stosunki z innymi krewnymi oskar?onego”. Wskazuje si? ponadto, ?e kard. Becciu nie z?o?y? skargi przeciwko Marognie, mimo ?e wiedzia?, w jaki sposób wykorzysta?a ona pieni?dze od Stolicy Apostolskiej.

Spó?dzielnia brata

Wreszcie, wyrok analizuje rozdzia? funduszy przekazanych przez Sekretariat Stanu spó?dzielni brata kard. Becciu, potwierdzaj?c, ?e by?a to defraudacja nie dlatego, ?e pieni?dze zosta?y wykorzystane na cele inne ni? charytatywne lub zosta?y przez kogo? przyw?aszczone, ale po prostu dlatego, ?e zarówno art. 176 watykańskiego kodeksu karnego i kanon 1298 prawa kanonicznego stanowi?, ?e ?o ile nie jest to sprawa najni?szej wagi, maj?tek ko?cielny nie mo?e by? sprzedawany lub wydzier?awiany jego zarz?dcom lub ich krewnym do czwartego stopnia pokrewieństwa bez specjalnego zezwolenia udzielonego na pi?mie przez kompetentn? w?adz?”. A p?atno?? dokonana przez Sekretariat Stanu na rzecz spó?dzielni zarz?dzanej przez jego krewnych mia?a miejsce ?bez pisemnego zezwolenia” w?a?ciwego organu.