杏MAP导航

Andrea Tornielli

Chrze?cijaństwo nie jest filozofi?, ide? ani podr?cznikiem zasad moralnych. Chrze?cijaństwo to donios?e wydarzenie, w którym zdumienia przeplataj? si? z ludzkimi twarzami. Po raz kolejny mogli?my si? o tym przekona? najpierw w Vanimo, a nast?pnie w odosobnionej wiosce Baro, w upalne niedzielne popo?udnie. Zdumienie i wdzi?czno?? odbija?y si? na twarzach Miguela De la Calle, Martína Prado i Tomása Ravaioliego, argentyńskich misjonarzy z Instytutu S?owa Wcielonego, którzy z rado?ci? po?wi?caj? ?ycie g?oszeniu Ewangelii na najbardziej peryferyjnej peryferii ?wiata; na ziemiach, których kolory przywo?uj? na my?l obrazy Paula Gaugaina. Zdumienie i wdzi?czno?? malowa?y si? te? na twarzy Franciszka, który, maj?c niemal 88 lat i b?d?c zdanym na wózek inwalidzki, wsiad? na pok?ad wype?nionego podarunkami i pomoc? Herculesa C130 australijskich si? powietrznych, by ukoronowa? piel?gnowane przez dekad? marzenie. To marzenie o byciu tam z nimi i o obj?ciu – wzrokiem i ramionami wiekowego jezuity, który zosta? pasterzem ca?ego Ko?cio?a – tych szcz??liwych m??czyzn, tak, jak on ubranych na bia?o, a przede wszystkim ca?ej ich spo?eczno?ci. Spo?eczno?ci, która pozna?a Matk? Bo?? poprzez wizerunek ?Mamy z Luján”, patronki Argentyny. 

Trzeba by?o widzie? Papie?a Franciszka w niewielkim pomieszczeniu drewnianego domku, który od wewn?trz pokryty jest moskitierami i w którym mieszkaj? misjonarze. Siedz?c po?ród nich, Papie? popija? mate, w t?umie m??czyzn, kobiet i dzieci, w wielobarwnych strojach, niekiedy przys?oni?tych piórami lub s?om? i z kolorowymi malunkami na ciele. Od lat Nast?pca ?w. Piotra pozostaje w kontakcie z rodakami, którzy ?wiadcz? o bezwarunkowej Boskiej mi?o?ci Chrystusa po?ród tego ludu. Zw?aszcza z jednym z nich, ks. Martínem. Wczoraj m?odemu misjonarzowi brakowa?o s?ów, by wyrazi? wdzi?czno?? przyjacielowi, który zmobilizowa? wszystko i wszystkich, by móc, cho? na kilka godzin, znale?? si? w tym miejscu i na w?asne oczy zobaczy? ten rodz?cy si? Ko?ció? i tysi?ce wyzwań, które z rado?ci? podejmuje. 

W Vanimo i Baro problemów nie brakuje. Ludzie ?yj? w niedostatku, bez dost?pu do bie??cej wody i elektryczno?ci, z niewielkim zasobem lekarstw. Rzeczywisto?? stanowi? przemoc, walki plemienne i wykorzystywanie przez mi?dzynarodowych graczy olbrzymiego bogactwa tamtejszych minera?ów i drewna. W 2018 r. W na tym skrawku wybrze?a Oceanu Spokojnego, wci?ni?tym pomi?dzy d?ungl? a raf? koralow?, ojcowie z Instytutu S?owa Wcielonego powo?ali do ?ycia orkiestr? smyczkow?, z?o?on? z dzieci i nastolatków. W?ród warz?cych wiele ton pakunków, które przywióz? Papie? na pok?adzie wojskowego samolotu, znalaz?y si? skrzypce i wiolonczele. Franciszek, przepe?niony dzieci?c? rado?ci?, wys?ucha? kilku utworów, a patrz?c na t? scen?, nie mo?na by?o nie skojarzyc jej z cudem reducciones, plemiennych wiosek w Paragwaju, w których jezuici organizowali szko?y ?piewu i które mo?na odnale?? w podr?cznikach do historii i w filmie ?Misja”. Ma?e kie?ki Ewangelii, które bezg?o?nie rozwijaj? si? po?ród kultur przodków i odzwierciedlaj? czu?o??, blisko??, wspó?czucie i bezwarunkow? mi?o?? wobec najmniejszych i zapomnianych. To ?ycia a? do ostatniej kropli oddane z mi?o?ci. To rado?? na twarzach starszych i wiele roze?mianych dzieci. To rado?? na zalanych s?ońcem i potem twarzach misjonarzy, którzy dzi? ubrali si? na bia?o, by powita? swego przyjaciela, Biskupa Rzymu. To rado?? Franciszka, który wraca na pok?ad wojskowego C130, cho? wola?by tu pozosta?.