Bp Nykiel przy grobie ?w. Jana Paw?a II: duchowo sparali?owanych trzeba zanie?? Jezusowi na noszach modlitwy
Artur Hanula
W trakcie homilii bp Krzysztof Nykiel wskaza? na postaw? tych, którzy przynie?li paralityka do Jezusa. To ?ludzie, którym na nim zale?a?o, przynie?li go do Jezusa, wierz?c, ?e tylko On, mo?e go uzdrowi?. Wierzyli, ?e tylko Chrystus, który ma s?owa ?ycia, mo?e uzdrowi? tego, którego przynie?li do Jego stóp, w przeciwnym razie ich gest nie mia?by wi?kszego sensu. A Pan, widz?c ich ?yw? wiar?, rzek? do niego: 'Ufaj, synu!' (por Mt 9, 2)”. Te s?owa ?doda?y choremu odwagi i zach?ci?y do ca?kowitego zawierzenia si? Panu i oddania si? w Jego r?ce”. Podobne Jezus zwraca si? do wszystkich korzystaj?cych z Sakramentu Pokuty i Pojednania.
Jak zaznaczy? bp Nykiel, Chrystus ?najpierw dotyka i uzdrawia ludzkie wn?trze, ludzkie serce i ducha, co ostatecznie b?dzie owocowa?o tak?e uzdrowieniem fizycznym”. Regens Penitencjarii Apostolskiej mówi?: dog??bnie ?winno nas pociesza? to, ?e naprawd? Syn Cz?owieczy ma na ziemi w?adz? odpuszczania grzechów. T? swoj? w?adz? i zbawcz? moc Jezus powierzy? po swoim Zmartwychwstaniu w r?ce Aposto?ów, a za ich po?rednictwem w r?ce kap?anów”. Biskup podkre?li?, ?e ?kap?ani za? nie tylko mog?, ale wr?cz s? zobowi?zani s?u?y? t? w?adz? i moc? (b?d?c szafarzami Mi?osierdzia) – w sposób hojny, wielkoduszny i delikatny”, na co zwraca? uwag? Jezus objawiaj?c si? ?w. s. Faustynie.
Regens Penitencjarii Apostolskiej przypomnia?, ?e w ?konfesjonale Chrystus, poprzez sakramentaln? pos?ug? kap?ana, oczyszcza nas z tr?du grzechu, podnosi z parali?u duchowego, wskrzesza do ?ycia w ?asce i przyja?ni z Bogiem”. Konfesjona? jest pocz?tkiem ka?dego uzdrowienia i prawdziwego uwolnienia. Chrze?cijanie zobowi?zani s? do ?wiadczenia o Bo?ym mi?osierdziu.
Bp Krzysztof Nykiel przypomnia? s?owa Papie?a Franciszka z bulli ?Spes non confundit” og?aszaj?cej jubileusz roku 2025: ?Sakrament pokuty upewnia nas, ?e Bóg g?adzi nasze grzechy (...). Nie ma bowiem lepszego sposobu na poznanie Boga ni? pozwolenie Mu, by nas pojedna? ze sob? (por. 2 Kor 5, 20), rozkoszuj?c si? Jego przebaczeniem. Nie rezygnujmy zatem ze spowiedzi, ale odkryjmy na nowo pi?kno sakramentu uzdrowienia i rado?ci, pi?kno przebaczenia grzechów!”
Chrze?cijanie powinni nie tylko sami korzysta? z Bo?ego mi?osierdzia, ale prowadzi? te? innych do Niego. ?Czy korzystaj?c sami z dobrodziejstwa sakramentu pokuty, staramy si? przyprowadzi? do Chrystusa innych? Czy modlimy si? za tych naszych braci i siostry, którzy mo?e ju? wiele lat nie byli u ?wi?tej spowiedzi? Czy umieliby?my wyja?ni? im rol? i znaczenie tego sakramentu, zw?aszcza osobom szemraj?cym i w?tpi?cym, usuwaj?c ich l?ki, boja?nie i uprzedzenia?” - postawi? pytania bp Nykiel.
?Zbli?ajmy si? z ufno?ci? do Pana i pomagajmy innym do?wiadczy? uzdrawiaj?cej mocy Jego mi?o?ci. B?d?my wytrwali na modlitwie i nigdy nie tra?my wiary w moc Bo?ego Mi?osierdzia, które podnosi z najwi?kszego parali?u i pomaga kroczy? z odwag? ?ladami Pana!” - zach?ci? na zakończenie regens Penitencjarii Apostolskiej. ?Pozwólmy si? dotkn?? Chrystusowi, by za przyk?adem uzdrowionego paralityka móc pe?ni rado?ci powróci? dzi? do naszych domów, nios?c wszystkim ?wiadectwo o Jego wielkim mi?osierdziu. Mi?osierdziu jakie Ojciec daje swoim umi?owanym dzieciom” - podsumowa?.
Jak w ka?dy czwartek, Msza ?w. przy grobie ?w. Jana Paw?a II zgromadzi?a wielu uczestników. W koncelebrze znalaz?o si? oko?o 90 kap?anów.
Pe?na tre?? homilii bp. Krzysztofa Nykla:
Jeste?my w Bazylice ?w. Piotra, w tym jak?e szczególnym miejscu… w blisko?ci grobu ?w. Piotra i jego nast?pców, ?wiadków Zmartwychwsta?ego Pana, którzy wyznali za Piotrem: ?Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz s?owa ?ycia wiecznego; a my?my uwierzyli i poznali, ?e ty jeste? Chrystus, Syn Boga ?ywego”. Ci ?wiadkowie Wiary, a z nimi nasz Wielki Rodak, ?w. Jan Pawe? II, przy którego grobie si? modlimy, s? dla nas filarami i przewodnikami na ?cie?kach naszego ?ycia wiary.
Pielgrzymujemy tu, aby zaczerpn?? si?y do podj?cia trudu przemiany naszych serc na lepsze, do kroczenia za Chrystusem, który z ojcowskim sercem, patrzy na ka?dego i ka?d? z nas.
Tak samo uczynili bezimienni bohaterowie dzisiejszej Ewangelii, przynosz?cy paralityka do Jezusa. Nic nie wiemy o nim poza tym, ?e le?a? na noszach. Czy s?ysza? o Jezusie? Czy wierzy?, ?e Jezus mo?e go uzdrowi?? Czy wiedzia?, ?e go do Niego prowadz? i czy móg? to wiedzie?? A mo?e jego stan zdrowia mu na to nie pozwala?? Wiemy jedno: ludzie, którym na nim zale?a?o, przynie?li go do Jezusa, wierz?c, ?e tylko On, mo?e go uzdrowi?. Wierzyli, ?e tylko Chrystus, który ma s?owa ?ycia, mo?e uzdrowi? tego, którego przynie?li do Jego stóp, w przeciwnym razie ich gest nie mia?by wi?kszego sensu.
A Pan, widz?c ich ?yw? wiar?, rzek? do niego: ?Ufaj, synu!” (por Mt 9, 2). Warto zauwa?y?, ?e Zbawiciel zwróci? si? do niego z serdecznym s?owem ?synu” - podobnie jak kochaj?cy ojciec, który szuka dobra swojego dziecka. ?Ufaj, synu!” – te pierwsze s?owa wypowiedziane przez Chrystusa, umocnione ?wiadectwem wiary oddanych przyjació?, doda?y choremu odwagi i zach?ci?y do ca?kowitego zawierzenia si? Panu i oddania si? w Jego r?ce. Widzimy tu pot??ne dzia?anie Jezusa, który najpierw dotyka i uzdrawia ludzkie wn?trze, ludzkie serce i ducha, co ostatecznie b?dzie owocowa?o tak?e uzdrowieniem fizycznym. Historia ta, jak wida?, jest nie tylko ?wiadectwem cudu uzdrowienia, ale ukazuje równie? g??bsze znaczenie wiary i w?adzy Jezusa nad grzechem.
Tak?e do nas uczestnicz?cych w dzisiejszej Eucharystii, czy te?, ilekro? przyst?pujemy w Sakramencie Pokuty i Pojednania z ufn? wiar? w mi?osierdzie Bo?e, Jezus zwraca si? tymi samymi s?owami co do uzdrowionego paralityka: ?Ufaj, synu, ufaj, córko! Odpuszczaj? ci si? twoje grzechy. Wstań i chod?! Twoja wiara Ci? uzdrowi?a”. Jak?e dog??bnie, siostry i bracia, winno nas pociesza? to, ?e naprawd? Syn Cz?owieczy ma na ziemi w?adz? odpuszczania grzechów. T? swoj? w?adz? i zbawcz? moc Jezus powierzy? po swoim Zmartwychwstaniu w r?ce Aposto?ów, a za ich po?rednictwem w r?ce kap?anów, daj?c wierz?cym mo?liwo?? obfitego czerpania z tej w?adzy i mocy. Kap?ani za? nie tylko mog?, ale wr?cz s? zobowi?zani s?u?y? t? w?adz? i moc? (b?d?c szafarzami Mi?osierdzia) – w sposób hojny, wielkoduszny i delikatny.
Pan Jezus wielokrotnie przypomina? o tym ?w. Faustynie, któr? ?w. Jan Pawe? II wyniós? do chwa?y o?tarzy: ?Kiedy si? zbli?asz do spowiedzi, wiedz o tym, ?e Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zas?aniam si? tylko kap?anem, lecz sam dzia?am w duszy. O, gdyby znali grzesznicy mi?osierdzie Moje, nie gin??aby ich tak wielka liczba. Mów duszom grzesznym, aby si? nie ba?y zbli?y? do Mnie, mów o Moim wielkim mi?osierdziu” (?Dzienniczek”, 1602).
Moi drodzy, to zadanie dla nas, by ?wiadczy? o Bo?ym Mi?osierdziu; by z wiar? i ufno?ci? zbli?a? si? do otwartego Serca Zbawiciela, do tego ?ród?a nieskończonego mi?osierdzia. W konfesjonale Chrystus, poprzez sakramentaln? pos?ug? kap?ana, oczyszcza nas z tr?du grzechu, podnosi z parali?u duchowego, wskrzesza do ?ycia w ?asce i przyja?ni z Bogiem. To w konfesjonale rozpoczyna si? ka?de uzdrowienie i prawdziwe uwolnienie.
Tak niedawno, Ojciec ?wi?ty Franciszek w bulli og?aszaj?cej Jubileusz roku 2025 i nosz?cej znamienny tytu? ?Nadzieja zawie?? nie mo?e”, napisa?: ?Sakrament pokuty upewnia nas, ?e Bóg g?adzi nasze grzechy (...) Nie ma bowiem lepszego sposobu na poznanie Boga ni? pozwolenie Mu, by nas pojedna? ze sob? (por. 2 Kor 5, 20), rozkoszuj?c si? Jego przebaczeniem. Nie rezygnujmy zatem ze spowiedzi, ale odkryjmy na nowo pi?kno sakramentu uzdrowienia i rado?ci, pi?kno przebaczenia grzechów!”
Przebaczenia grzechów potrzebuj? te? inni ludzie, podobni do paralityka. St?d te? nie wolno nam zostawia? samym sobie osób do?wiadczaj?cych duchowego parali?u. Trzeba koniecznie ?przynie??” ich do Jezusa. Trzeba im u?atwi? spotkanie z Chrystusem, trzeba ich wzi?? na ?nosze naszej modlitwy”.
Drodzy siostry i bracia! Zapytajmy si? w cicho?ci naszych serc: Czy korzystaj?c sami z dobrodziejstwa sakramentu pokuty, staramy si? przyprowadzi? do Chrystusa innych? Czy modlimy si? za tych naszych braci i siostry, którzy mo?e ju? wiele lat nie byli u ?wi?tej spowiedzi? Czy umieliby?my wyja?ni? im rol? i znaczenie tego sakramentu, zw?aszcza osobom szemraj?cym i w?tpi?cym, usuwaj?c ich l?ki, boja?nie i uprzedzenia?
Nie wiemy jak potoczy?oby si? ?ycie paralityka, gdyby nie zosta? przyniesiony do Chrystusa. By? mo?e do końca ?ycia przygniata?oby go brzemi? grzechów i choroby. Zatem nie tylko sami korzystajmy z dobrodziejstwa ?aski przebaczenia, ale róbmy wszystko co tylko mo?emy, aby przyprowadza? do Jezusa równie? innych.
Zbli?ajmy si? z ufno?ci? do Pana i pomagajmy innym do?wiadczy? uzdrawiaj?cej mocy Jego mi?o?ci. B?d?my wytrwali na modlitwie i nigdy nie tra?my wiary w moc Bo?ego Mi?osierdzia, które podnosi z najwi?kszego parali?u i pomaga kroczy? z odwag? ?ladami Pana! Pozwólmy si? dotkn?? Chrystusowi, by za przyk?adem uzdrowionego paralityka móc pe?ni rado?ci powróci? dzi? do naszych domów, nios?c wszystkim ?wiadectwo o Jego wielkim mi?osierdziu. Mi?osierdziu jakie Ojciec daje swoim umi?owanym dzieciom. Amen.
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
