杏MAP导航

ANDREA TORNIELLI

?Magisterium Ko?cio?a chroni wiar? ludzi prostych (...) na tym polega jego demokratyczne zadanie. Musi da? g?os tym, którzy g?osu nie maj?”. Te s?owa kard. Josepha Ratzingera przychodz? na my?l po przeczytaniu norm dotycz?cych domniemanych zjawisk nadprzyrodzonych opublikowanych przez Dykasteri? Nauki Wiary. Dokument, który odzwierciedla podej?cie duszpasterskie charakteryzuj?ce pontyfikat Franciszka, okaza? si? niezb?dny dla przezwyci??enia trudno?ci, ?lepych zau?ków i otwartych sprzeczno?ci, które mia?y miejsce w ci?gu ostatniego pó?wiecza, kiedy w odniesieniu do tego samego zjawiska pojawia?y si? ca?kiem przeciwstawne orzeczenia.

Wiara ludzi prostych jest chroniona przede wszystkim dlatego, ?e tekst wyra?nie potwierdza, ?e Objawienie zakończy?o si? wraz ze ?mierci? ostatniego aposto?a i ?e ?aden wierz?cy nie jest zobowi?zany do wiary w objawienia lub inne domniemane zjawiska nadprzyrodzone, nawet je?li od wieków s? one zatwierdzone przez w?adze ko?cielne i wyra?nie uznane za nadprzyrodzone. Jednocze?nie uznaje si?, ?e w wielu przypadkach te wyj?tkowe objawienia wyda?y obfite duchowe owoce i spowodowa?y wzrost wiary, a zatem autorytet Ko?cio?a nie mo?e mie? a priori negatywnej oceny, tak jakby Pan Bóg lub Maryja Panna potrzebowali zezwolenia kurii lub watykańskiej dykasterii, aby si? objawi?.

Bardzo jasna jest te? intencja ochrony wiary ludzi prostych przed z?udzeniami, fanatyzmem, oszustwami, religijnymi zjawiskami marketingowymi, a tak?e przed obsesj? pogoni za tym czy innym apokaliptycznym przes?aniem, która prowadzi ostatecznie do zapomnienia o istocie Ewangelii. 

Uderzaj?ca jest równie? decyzja, aby nie chcie? ju? dochodzi? - z wyj?tkiem bardzo rzadkich przypadków, które bezpo?rednio dotycz? autorytetu Nast?pcy Piotra - do wi???cych deklaracji autentyczno?ci i nadprzyrodzono?ci zjawiska. W ten sposób równie? chroni si? wiar? Ludu Bo?ego, pozostawiaj?c wi?ksz? swobod?, je?li chodzi o udzia? w nabo?eństwach i pielgrzymkach, gdy nie ma powodów, by przed nimi przestrzega?. A wszystko to przy jednoczesnym kontynuowaniu badań nad zjawiskiem, towarzyszeniu wizjonerom bez pozostawiania ich samym sobie (jak to si? niestety zdarza?o), prowadzeniu dzia?alno?ci duszpasterskiej i katechetycznej, która pomaga w wydawaniu dobrych owoców duchowych.

Wprowadzono sze?? kategorii orzeczeń odno?nie do domniemanego zjawiska, zamiast istniej?cych wcze?niej trzech. Zgodnie ze starymi normami z 1978 r. orzeczenie mog?o kończy? si? stwierdzeniem nadprzyrodzono?ci (constat de supernaturalitate), stwierdzeniem negatywnym, ale otwartym na ewentualny dalszy rozwój (non constat de supernaturalitate) lub stwierdzeniem zdecydowanie negatywnym, gdy brak nadprzyrodzono?ci by? oczywisty (constat de non supernaturalitate). Obecnie istnieje wi?cej mo?liwo?ci i niuansów, tak?e w celu ochrony wiary ludzi prostych, a z regu?y najbardziej pozytywnym os?dem staje si? nihil obstat, brak zastrze?eń, który nie zmusza Ko?cio?a do wypowiadania si? na temat nadprzyrodzono?ci, ale ?wiadczy o tym, ?e pozytywne elementy przewa?aj?, a zatem jest to zjawisko, które nale?y promowa?.

To, co wydarzy?o si? w ostatnich dziesi?cioleciach pomaga równie? zrozumie?, dlaczego odt?d zawsze przewiduje si? zaanga?owanie Dykasterii Nauki Wiary, a biskup diecezjalny zawsze b?dzie si? wypowiada? w porozumieniu ze Stolic? Apostolsk?. ?rodek ten okaza? si? konieczny ze wzgl?du na przypadki sprzecznych orzeczeń w niedawnej przesz?o?ci, a tak?e ze wzgl?du na oczywist? niemo?no?? ograniczenia tych zjawisk do sfery lokalnej.