杏MAP导航

Wprowadzenie

Panie Jezu, patrzymy na Twój krzy? i rozumiemy, ?e odda?e? za nas wszystko. Po?wi?camy Tobie ten czas. Chcemy go sp?dzi? blisko Ciebie, który modli?e? si? od Getsemani do Kalwarii. W Roku Modlitwy do??czamy do Ciebie na Twojej drodze modlitwy.

Z Ewangelii wed?ug ?w. Marka (14, 32-37)

Przyszli do ogrodu zwanego Getsemani [...]. Wzi?? ze sob? Piotra, Jakuba i Jana i pocz?? dr?e?, i odczuwa? trwog?. I rzek? do nich: [...] ?Zostańcie tu i czuwajcie!”. I odszed?szy nieco dalej, upad? na ziemi? i modli? si? [...]: ?Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest mo?liwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chc?, ale to, co Ty niech si? stanie!”. Potem wróci? i zasta? ich ?pi?cych. Rzek? do Piotra: [...] Jednej godziny nie mog?e? czuwa??”.

Panie, przygotowa?e? modlitw? ka?dy swój dzień, a teraz w Getsemani przygotowujesz Pasch?. Abba, Ojcze! Dla Ciebie wszystko jest mo?liwe – mówisz – poniewa? modlitwa jest przede wszystkim dialogiem i blisko?ci?; ale jest tak?e walk? i pro?b?: zabierz ode mnie ten kielich! I jest zawierzeniem siebie oraz darem: Lecz nie to, co Ja chc?, ale to, co Ty niech si? stanie! Tak wi?c w modlitwie wszed?e? w w?sk? bram? naszego cierpienia i przeszed?e? przez ni? do końca. Odczuwa?e? ?l?k i trwog?” (Mk 14, 33): l?k w obliczu ?mierci, trwog? pod ci??arem naszego grzechu, którego do?wiadczy?e? na sobie, podczas gdy ogarn??a Ci? niekończ?ca si? gorycz. Ale po?ród tej walki modli?e? si? ?intensywniej” (?k 22, 44): w ten sposób przemieni?e? gwa?towno?? bólu w ofiar? mi?o?ci.

Prosi?e? nas tylko o jedno: aby?my byli z Tob?, aby?my czuwali. Nie wymagasz od nas rzeczy niemo?liwych, ale blisko?ci. Jednak, ile? to razy oddala?em si? od Ciebie! Ile razy, jak uczniowie, zamiast czuwa?, spa?em, ile razy nie mia?em czasu ani ochoty na modlitw?, bo by?em zm?czony, znieczulony wygodami, u?piony na duszy. Jezu, powtórz mi, powtórz nam, Twojemu Ko?cio?owi: ?Wstańcie i módlcie si?” (?k 22, 46). Obud? nas, Panie, wyrwij nas z letargu naszych serc, bo tak?e dzisiaj, szczególnie dzisiaj, potrzebujesz naszej modlitwy.

 

1. Jezus na ?mier? skazany

Najwy?szy kap?an wyst?pi? na ?rodek i zapyta? Jezusa: ?Nic nie odpowiadasz na to, co oni zeznaj? przeciw Tobie?” Lecz On milcza? i nic nie odpowiedzia? [...] Pi?at ponownie Go zapyta?: ?Nic nie odpowiadasz? Zwa?, o jakie rzeczy Ci? oskar?aj?”. Lecz Jezus nic ju? nie odpowiedzia?, tak ?e Pi?at si? dziwi? (Mk 14, 60-61; 15,4-5).

Jezu, Ty jeste? ?yciem i jeste? skazany na ?mier?; jeste? prawd? a zostajesz poddany fa?szywemu procesowi. Dlaczego nie protestujesz? Dlaczego nie podnosisz g?osu i nie przedstawisz swoich racji? Dlaczego nie obalasz uczonych i pot??nych, jak to zawsze z powodzeniem czyni?e?? Twoja reakcja zdumiewa, Jezu: w decyduj?cym momencie nie mówisz, milczysz. Poniewa? im silniejsze z?o, tym bardziej Twoja reakcja jest radykalna. A Twoj? odpowiedzi? jest milczenie. Ale Twoje milczenie jest owocne: jest modlitw?, jest ?agodno?ci?, jest przebaczeniem, jest drog? do odkupienia z?a, do przekszta?cenia tego, co znosisz, w dar, który ofiarowujesz. Jezu, zdaj? sobie spraw?, ?e znam Ciebie ma?o, poniewa? nie znam wystarczaj?co Twojego milczenia; poniewa? w szaleństwie po?piechu i dzia?ania, poch?oni?ty sprawami, ogarni?ty l?kiem, ?e nie utrzymam si? na powierzchni, lub opanowany ch?ci? postawienia siebie w centrum, nie znajduj? czasu, aby zatrzyma? si? i pozosta? z Tob?: pozwoli? Tobie, S?owu Ojca, dzia?a? w milczeniu. Jezu, Twoje milczenie wstrz?sa mn?: uczy mnie, ?e modlitwa nie pochodzi z poruszania ustami, ale z serca, które potrafi ws?uchiwa? si?: poniewa? modli? si? to ch?tnie uczy? si? Twojego S?owa, to adorowa? Twoj? obecno??.

 

Módlmy si? s?owami: Jezu, przemów do mego serca

Ty, który na z?o odpowiadasz dobrem               Jezu, przemów do mego serca

Ty, który t?umisz wrzaw? ?agodno?ci?              Jezu, przemów do mego serca

Ty, który nie znosisz gadulstwa i narzekania   Jezu, przemów do mego serca

Ty, który znasz mnie do g??bi                            Jezu, przemów do mego serca

Ty, który kochasz mnie bardziej, ni? ja sam siebie         Jezu, przemów do mego serca

 

2. Jezus bierze krzy? na swe ramiona

On sam, w swoim ciele poniós? nasze grzechy na drzewo, aby?my przestali by? uczestnikami grzechów, a ?yli dla sprawiedliwo?ci – Krwi? Jego ran zostali?cie uzdrowieni (1 P 2, 24).

Jezu, my tak?e niesiemy krzy?e, czasami bardzo ci??kie: chorob?, wypadek, ?mier? ukochanej osoby, rozczarowanie emocjonalne, utracone dziecko, brak pracy, wewn?trzn? ran?, która si? nie goi, niepowodzenie projektu, kolejne oczekiwanie, które spali?o na panewce... Jezu, jak si? w takich sytuacjach modli?? Co robi?, gdy czuj? si? przygnieciony przez ?ycie, gdy ci??ar le?y mi na sercu, gdy jestem pod presj? i nie mam ju? si?y, ?eby zareagowa?? Twoja odpowied? tkwi w propozycji: ?Przyjd?cie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obci??eni jeste?cie, a Ja was pokrzepi?” (Mt 11, 28). Przyj?? do Ciebie; ja natomiast zamykam si? w sobie: rozmy?lam, roztrz?sam, u?alam si? nad sob?, pogr??am si? w byciu ofiar? – mistrz negatywno?ci. Przyjd?cie do mnie: nie wystarczy?o powiedzenie tego, wi?c przychodzisz do nas i bierzesz nasz krzy? na swe ramiona, ?eby zdj?? z nas jego ci??ar. Tego w?a?nie pragniesz: aby?my zrzucili na Ciebie nasze trudy i udr?ki, poniewa? chcesz, aby?my w Tobie czuli si? wolni i mi?owani. Dzi?kuj? Ci, Jezu. ??cz? mój krzy? z Twoim, przynosz? Tobie moje znu?enie i moj? n?dz?, zrzucam na Ciebie wszelkie ci??ary mojego serca.

 

Módlmy si? s?owami: Przychodz? do Ciebie, Panie 

Z moj? histori?              Przychodz? do Ciebie, Panie

Z moimi trudno?ciami           Przychodz? do Ciebie, Panie

Z moimi ograniczeniami i s?abo?ciami       Przychodz? do Ciebie, Panie

Z moimi l?kami                             Przychodz? do Ciebie, Panie

Pok?adaj?c ca?? ufno?? w Twojej mi?o?ci                Przychodz? do Ciebie, Panie

 

3. Jezus upada po raz pierwszy

Zaprawd?, zaprawd?, powiadam wam: Je?eli ziarno pszenicy wpad?szy w ziemi? nie obumrze, zostanie tylko samo, ale je?eli obumrze, przynosi plon obfity (J 12, 24).

Jezu, upad?e?: o czym my?lisz, jak si? modlisz z twarz? w pyle? A nade wszystko, co daje Ci si??, ?eby si? podnie??? Kiedy le?ysz twarz? do ziemi i nie widzisz ju? nieba, wyobra?am sobie, jak powtarzasz w swym sercu: Ojcze, który? jest w niebie. Pe?ne mi?o?ci spojrzenie Ojca spoczywaj?ce na Tobie jest Twoj? si??. Ale wyobra?am sobie równie?, ?e ca?uj?c such? i zimn? ziemi?, my?lisz o cz?owieku, powsta?ym z ziemi, o nas, którzy jeste?my w centrum Twojego serca; i ?e powtarzasz s?owa Twojego testamentu: ?To jest Cia?o moje, które za was b?dzie wydane” (?k 22, 19). Mi?o?? Ojca do Ciebie i Twoja do nas: mi?o??, która jest bod?cem sprawiaj?cym, i? wstajesz i idziesz dalej. Kto bowiem kocha, nie pozostaje na ziemi, lecz zaczyna od nowa; kto kocha, nie m?czy si?, lecz biegnie; kto kocha, wznosi si?. Jezu, zawsze prosz? Ciebie o wiele rzeczy, ale potrzebuj? tylko jednej: umiej?tno?ci kochania. Upadn? w ?yciu, ale dzi?ki mi?o?ci b?d? móg? si? podnie?? i i?? naprzód, tak jak Ty, który jeste? znawc? upadków. Twoje ?ycie by?o w istocie jednym ci?g?ym upadaniem ku nam: od Boga do cz?owieka, od cz?owieka do s?ugi, od s?ugi do ukrzy?owanego, a? do grobu; wpad?e? w ziemi? jako ziarno, które obumiera , upad?e?, aby podnie?? nas z ziemi i zabra? nas do nieba. Ty, który podnosisz z prochu i o?ywiasz nadziej?, daj mi si??, aby kocha? i zacz?? od nowa.

 

Módlmy si? s?owami: Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

Kiedy zwyci??a rozczarowanie             Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

Kiedy spadaj? na mnie os?dy innych                Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

Kiedy sprawy nie id? po mojej my?li i staj? si? niecierpliwy
                                                                            Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

Kiedy czuj?, ?e nie dam ju? rady                   Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

Kiedy przyt?acza mnie my?l, ?e nic si? nie zmieni
                                                                            Jezu, daj mi si??, by kocha? i zacz?? od nowa

 

4. Jezus spotyka swoj? matk?

Kiedy wi?c Jezus ujrza? Matk? i stoj?cego obok Niej ucznia, którego mi?owa?, rzek? do [...] ucznia: ?Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wzi?? J? do siebie (J 19, 26-27).

Jezu, Twoi opu?cili Ci?, Judasz Ci? zdradzi?, Piotr zapar? si? Ciebie: zosta?e? sam z krzy?em. Ale oto Twoja Matka. Nie potrzeba s?ów, wystarcz? Jej oczy, które wiedz?, jak spojrze? cierpieniu w twarz i wzi?? je na siebie. Jezu, w pe?nym ?ez i ?wiat?a spojrzeniu Maryi odnajdujesz wspomnienie czu?o?ci, pieszczot, kochaj?cych ramion, które zawsze Ciebie akceptowa?y i wspiera?y. Spojrzenie matki jest spojrzeniem pami?ci, które ugruntowuje nas w dobroci. Nie mo?emy obej?? si? bez matki, która nas wydaje nas na ?wiat, ale nie mo?emy te? obej?? si? bez matki, która umieszcza nas na w?a?ciwym miejscu w ?wiecie. Ty o tym wiesz i z krzy?a dajesz nam swoj? w?asn? Matk?. Oto Matka Twoja, mówisz do ucznia, do ka?dego z nas: po Eucharystii dajesz nam Maryj?, ostateczny dar przed ?mierci?. Jezu, na Twojej doda?o Ci otuchy wspomnienie Jej mi?o?ci; moja droga równie? potrzebuje oparcia w pami?taniu o dobru. Zdaj? sobie jednak spraw?, ?e mojej modlitwie brakuje pami?ci: jest szybka, pospieszna, jak jaka? lista potrzeb na dzi? i jutro. Maryjo, zatrzymaj ten mój bieg, pomó? mi pami?ta?: piel?gnowa? ?ask?, pami?ta? o Bo?ym przebaczeniu i cudach, o?ywi? pierwsz? mi?o??, na nowo rozsmakowa? si? w cudach Opatrzno?ci, p?aka? z wdzi?czno?ci. 

 

Módlmy si? s?owami: Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

Kiedy odnawiaj? si? rany przesz?o?ci                       Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

Kiedy zatracam sens i istot? rzeczy                          Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

Kiedy trac? z oczu dary, które otrzyma?em             Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

Kiedy trac? z oczu dar, którym jestem                     Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

Kiedy zapominam Tobie dzi?kowa?                         Panie, o?yw we mnie pami?? o Twej mi?o?ci

 

5. Cyrenejczyk pomaga Jezusowi 

Gdy [?o?nierze] Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wraca? z pola, i w?o?yli na niego krzy?, aby go niós? za Jezusem (?k 23, 26).

Jezu, jak?e cz?sto w obliczu ?yciowych wyzwań s?dzimy, i? poradzimy sobie sami! Jak?e trudno prosi? o pomoc, boj?c si?, ?e sprawimy wra?enie, i? nie jeste?my w stanie sprosta? zadaniu, my, którzy zawsze staramy si? dobrze wypa?? i dobrze si? zaprezentowa?! Nie ?atwo zaufa?, a tym bardziej powierzy? siebie. Ale ten, kto si? modli, wie, ?e jest potrzebuj?cym, a Ty, Jezu, jeste? przyzwyczajony do powierzenia siebie w modlitwie. Nie gardzisz wi?c pomoc? Cyrenejczyka. Ukazujesz mu swoje s?abo?ci, prostemu cz?owiekowi, rolnikowi wracaj?cemu z pola. Dzi?kuj? Tobie, ?e pozwalaj?c sobie pomóc w potrzebie, przekre?lasz obraz jakiego? bo?ka niewra?liwego i dalekiego. Nie jeste? niepohamowany w mocy, lecz niezwyci??ony w mi?o?ci i uczysz nas, ?e kocha? oznacza pomaga? innym w?a?nie w tych s?abo?ciach, których si? wstydz?. Wtedy s?abo?ci przekszta?caj? si? w szanse. Tak sta?o si? z Cyrenejczykiem: Twoja s?abo?? zmieni?a jego ?ycie i pewnego dnia zrozumie on, ?e pomóg? swojemu Zbawicielowi, ?e zosta? odkupiony przez krzy?, który niós?. Niech tak?e moje ?ycie si? zmieni, prosz? Ci?, Jezu: pomó? mi os?abi? t? obron? i pozwoli?, aby? mnie kocha?: tam, gdzie najbardziej si? siebie wstydz?.

 

Módlmy si? s?owami: Uzdrów mnie, Jezu!

Od wszelkiej pychy samowystarczalno?ci                 Uzdrów mnie, Jezu!

Od my?lenia, ?e mog? da? sobie rad? bez Ciebie i bez innych             Uzdrów mnie, Jezu!

Od manii perfekcjonizmu                                             Uzdrów mnie, Jezu!

Od niech?ci do powierzenia Tobie mojej n?dzy                                     Uzdrów mnie, Jezu!

Od po?piechu gdy staj? na przeciw potrzebuj?cych, których spotykam na drodze
                                                                                        Uzdrów mnie, Jezu!

 

6. Jezus pocieszony przez Weronik?, ocieraj?c? Mu twarz

B?ogos?awiony Bóg [...], Ojciec mi?osierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w ka?dym naszym utrapieniu, by?my sami mogli pociesza? tych, co s? w jakiejkolwiek udr?ce [...]. Jak bowiem obfituj? w nas cierpienia Chrystusa, tak te? wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy (2 Kor 1, 3-5).

Jezu, wielu ?ledzi barbarzyński spektakl Twojej egzekucji i, nie znaj?c Ciebie i nie znaj?c prawdy, wydaje os?d i pot?pienie, obrzucaj?c Ciebie hańb? i pogard?. Dzieje si? tak równie? dzisiaj, Panie, i nie trzeba nawet makabrycznego orszaku: wystarczy klawiatura, aby obra?a? i publikowa? wyroki. Ale gdy tak wielu krzyczy i os?dza, pewna niewiasta przedziera si? przez t?um. Nie mówi: dzia?a. Nie przeklina: wspó?czuje. Idzie pod pr?d: samotnie, z odwag? wspó?czucia, nara?a si? ze wzgl?du na mi?o??, znajduje sposób, by przej?? mi?dzy ?o?nierzami tylko po to, aby da? ci ulg? i ukojenie dla twarzy. Jej gest przejdzie do historii i jest gestem pocieszenia. Jak?e cz?sto wzywam pocieszenia od Ciebie, Jezu! Ale Weronika przypomina mi, ?e Ty te? go potrzebujesz: Ty, Bóg bliski, prosisz o moj? blisko??; Ty, mój pocieszyciel, chcesz by? przeze mnie pocieszony. Mi?o?ci niekochana, tak?e dzisiaj szukasz w t?umie serc wra?liwych na Twoje cierpienie, na Twój ból. Szukasz prawdziwych czcicieli, którzy w duchu i w prawdzie (por. J 4, 23) trwaj? z Tob? (por. J 15), Mi?o?ci opuszczona. Jezu, rozpal we mnie pragnienie bycia z Tob?, adorowania Ciebie i pocieszania. I spraw, abym w Twoje imi? by? pocieszeniem dla innych.

 

Módlmy si? s?owami: Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

Bo?e mi?osierdzia, bliski tym, których serca s? zranione
                                                    Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

Bo?e czu?o?ci, który wzruszasz si? z naszego powodu
                                                    Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

Bo?e wspó?czucia, który brzydzisz si? oboj?tno?ci?
                                                    Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

Ty, który smucisz si?, gdy wytykam palcem innych
                                                    Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

Ty, który przyszed?e? nie po to, by pot?pi?, lecz aby zbawi?
                                                    Uczyń mnie ?wiadkiem Twojego pocieszenia

 

7. Jezus znowu upada pod ci??arem krzy?a

[M?odszy syn] zastanowi? si? i rzek?: [...] Zabior? si? i pójd? do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszy?em [...].Wybra? si? wi?c i poszed? do swojego ojca. A gdy by? jeszcze daleko, ujrza? go jego ojciec i wzruszy? si? g??boko; wybieg? naprzeciw niego, rzuci? mu si? na szyj? i uca?owa? go. A syn rzek? do niego: ?Ojcze, zgrzeszy?em [...], ju? nie jestem godzien nazywa? si? twoim synem”. Lecz ojciec rzek? [...]: ?ten mój syn by? umar?y, a znów o?y?; zagin??, a odnalaz? si?” (?k 15, 17-18.20-22.24).

Jezu, krzy? jest ci??ki: niesie brzemi? pora?ki, niepowodzenia, upokorzenia. Rozumiem to, kiedy czuj? si? przygnieciony ró?nymi sprawami, n?kany przez ?ycie i niezrozumiany przez innych; kiedy odczuwam nadmierne i wyczerpuj?ce brzemi? odpowiedzialno?ci i pracy, kiedy jestem przygnieciony udr?kami niepokoju, atakowany melancholi?, podczas gdy d?awi?ca my?l powtarza mi: z tego nie wyjdziesz, tym razem nie wstaniesz. Ale jest jeszcze gorzej. U?wiadamiam sobie, ?e si?gam dna, kiedy znowu upadam: kiedy powracam do swoich b??dów, do swoich grzechów, kiedy gorsz? si? innymi, a potem zdaj? sobie spraw?, ?e nie jestem inny. Nie ma nic gorszego ni? rozczarowanie samym sob?, przygniecenie poczuciem winy. Ale Ty, Jezu, wiele razy upada?e? pod ci??arem krzy?a, aby sta? przy mnie, gdy powtórnie upadam. Z Tob? nadzieja nigdy si? nie kończy, a po ka?dym upadku powstaje si? na nowo, poniewa? kiedy zawodz?, nie m?czysz si? mn?, ale stajesz si? jeszcze bli?szy mnie. Dzi?kuj? Ci, ?e na mnie czekasz; dzi?kuj? Ci, bo upadam wiele razy, a Ty wybaczasz mi niezliczon? ilo?? razy: zawsze. Przypominaj mi, ?e upadki mog? sta? si? kluczowymi momentami drogi, poniewa? prowadz? mnie do zrozumienia jedynej rzeczy, która si? liczy: ?e Ciebie potrzebuj?. Jezu, wyryj w moim sercu najwa?niejsz? pewno??: ?e naprawd? powstaj? tylko wtedy, gdy Ty mnie podnosisz, gdy uwalniasz mnie od grzechów. Bo ?ycie nie zaczyna si? na nowo od moich s?ów, ale od Twojego przebaczenia.

 

Módlmy si? s?owami: Podnie? mnie, Jezu!

Kiedy sparali?owany nieufno?ci? odczuwam smutek i przygn?bienie             Podnie? mnie, Jezu!

Kiedy widz? swoj? nieudolno?? i czuj? si? bezwarto?ciowy                             Podnie? mnie, Jezu!

Kiedy dominuje wstyd i strach przed tym, ?e nie dam rady                                 Podnie? mnie, Jezu!

Kiedy jestem kuszony, by straci? nadziej?                                                             Podnie? mnie, Jezu!

Kiedy zapominam, ?e moja si?a le?y w Twoim przebaczeniu                             Podnie? mnie, Jezu!

 

8. Jezus spotyka niewiasty z Jerozolimy

Sz?o za Nim mnóstwo ludu, tak?e kobiet, które zawodzi?y i p?aka?y nad Nim (?k 23, 27).

Jezu, kto pod??a za Tob? a? do końca drog? krzy?ow?? Nie mo?ni, którzy czekaj? na Ciebie na Kalwarii, nie gapie, którzy stoj? z daleka, ale ludzie pro?ci, wielcy w Twoich oczach, a mali w oczach ?wiata. S? to kobiety, którym da?e? nadziej?: nie maj? g?osu, ale daj? si? s?ysze?. Pomó? nam rozpozna? wielko?? kobiet, które w wydarzeniu paschalnym by?y wierne i bliskie Tobie, ale które nadal s? odrzucane, doznaj?c zniewag i przemocy. Jezu, niewiasty, które spotykasz, bij? si? w piersi i p?acz? nad Tob?. Nie p?acz? nad sob?, ale p?acz? z Twego powodu, p?acz? nad z?em i grzechem ?wiata. Ich modlitwa pe?na ?ez dociera do Twojego serca. A czy mojej modlitwie towarzysz? ?zy? Czy wzruszam si? przed Tob?, ukrzy?owanym dla mnie, przed Twoj? ?agodn? i zranion? mi?o?ci?? Czy op?akuj? moje fa?sze i moj? niesta?o??? Czy w obliczu tragedii ?wiata moje serce jest z lodu czy wybucha p?aczem? Jak reaguj? na szaleństwo wojny, na twarze dzieci, które nie potrafi? si? ju? u?miecha?, na matki, które widz? je niedo?ywione i g?odne, i którym brak ju? ?ez? Ty, Jezu, p?aka?e? nad Jerozolim?, p?aka?e? nad zatwardzia?o?ci? naszych serc. Wstrz??nij mn? od wewn?trz, daj mi ?ask? p?aczu modl?c si?, i modlitwy p?acz?c.

 

Módlmy si? s?owami: Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

Ty, który znasz tajemnice serca                     Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

Ty, który bolejesz nad zatwardzia?o?ci? dusz                     Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

Ty, który kochasz serca pokorne i skruszone                     Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

Ty, który przebaczeniem osuszy?e? ?zy Piotra                     Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

Ty, który zamieniasz p?acz w ?piew                     Jezu, roztop moje zatwardzia?e serce

 

9. Jezus z szat obna?ony

?Panie, kiedy widzieli?my Ci? g?odnym i nakarmili?my Ciebie? spragnionym i dali?my Ci pi?? Kiedy widzieli?my Ci? przybyszem i przyj?li?my Ci?? lub nagim i przyodziali?my Ci?? Kiedy widzieli?my Ci? chorym lub w wi?zieniu i przyszli?my do Ciebie?”. A Król im odpowie: ?Zaprawd?, powiadam wam: Wszystko, co uczynili?cie jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie?cie uczynili” (Mt 25, 37-40).

Jezu, s? to s?owa, które wypowiedzia?e? przed M?k?. Teraz rozumiem to Twoje naleganie w uto?samianiu si? z potrzebuj?cymi: Ty zosta?e? uwi?ziony; Ty, obcy, wyprowadzony z miasta, by zosta? ukrzy?owanym; Ty, nagi, odarty z szat; Ty, chory i zraniony; Ty, spragniony na krzy?u i g?odny mi?o?ci. Pozwól, bym zobaczy? Ciebie w cierpi?cych i abym widzia? cierpi?cych w Tobie, bo tam jeste?, w tych odartych z godno?ci, w chrze?cijanach upokorzonych arogancj? i niesprawiedliwo?ci?, niesprawiedliwymi zyskami kosztem innych, przy ogólnej oboj?tno?ci. Patrz? na Ciebie, Jezu, ogo?oconego z szat i rozumiem, ?e zapraszasz mnie do ogo?ocenia si? z wielu pozorów zewn?trznych. Ty bowiem nie patrzysz na pozory, lecz na serce. I nie chcesz ja?owej modlitwy, lecz modlitwy owocnej mi?o?ci?. Bo?e ogo?ocony, obna? i mnie. ?atwo jest bowiem mówi?, ale czy potem naprawd? mi?uj? Ciebie w ubogich, Twoje zranione cia?o? Czy modl? si? za tych odartych z godno?ci? A mo?e modl? si? tylko po to, by zaspokoi? swoje potrzeby i przyodzia? si? w poczucie bezpieczeństwa? Jezu, Twoja prawda obna?a mnie i sprawia, ?e skupiam si? na tym, co wa?ne: na Tobie ukrzy?owanym i na ukrzy?owanych braciach i siostrach. Daj mi zrozumie? to teraz, abym nie okaza? si? ogo?ocony z mi?o?ci, kiedy stan? przed Tob?.

 

Módlmy si? s?owami: Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

Z przywi?zania do pozorów                     Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

Ze zbroi oboj?tno?ci                     Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

Z przekonania, ?e pomaganie innym nie jest moj? spraw?                     Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

Z kultu zewn?trznej poprawno?ci i powierzchowno?ci                     Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

Z przekonania, ?e ?ycie jest dobre, je?li jest dobre dla mnie             Ogo?o? mnie, Panie Jezu!

 

10. Jezus przybity do krzy?a

Gdy przyszli na miejsce, zwane ?Czaszk?”, ukrzy?owali tam Jego i z?oczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Lecz Jezus mówi?: ?Ojcze, przebacz im, bo nie wiedz?, co czyni?” (?k 23, 33-34).

Jezu, przebijaj? Twoje r?ce i nogi gwo?dziami, rozdzieraj?c Twoje cia?o, i w?a?nie teraz, gdy fizyczny ból jest najbardziej rozdzieraj?cy, z Twoich ust p?ynie niewyobra?alna modlitwa: przebaczasz tym, którzy wbijaj? gwo?dzie w Twoje nadgarstki. I nie tylko raz, ale wiele razy, jak wspomina Ewangelia, z tym czasownikiem wskazuj?cym na powtarzaj?ce si? dzia?anie: mówi?e?: ?Ojcze, przebacz”. Tak wi?c z Tob?, Jezu, ja równie? mog? znale?? odwag?, aby wybra? przebaczenie, które wyzwala serce i wskrzesza ?ycie. Panie, nie wystarcza Ci, ?e nam przebaczasz, Ty tak?e usprawiedliwiasz nas przed Ojcem: nie wiedz?, co czyni?. We? nas w obron?, stań si? naszym adwokatem, wstawiaj si? za nami. Teraz, gdy Twoje r?ce, którymi b?ogos?awi?e? i uzdrawia?e?, s? przybite, a Twoje stopy, którymi nios?e? radosn? nowin?, nie mog? ju? chodzi?, teraz, w niemocy, objawiasz nam wszechmoc modlitwy. Na szczycie Golgoty objawiasz nam szczyt modlitwy wstawienniczej, która zbawia ?wiat. Jezu, obym modli? si? nie tylko za siebie i moich bliskich, ale tak?e za tych, którzy mnie nie kochaj? i którzy mnie krzywdz?; obym modli? si? wed?ug pragnień Twojego Serca za tych, którzy s? daleko od Ciebie; obym wynagradza? i wstawia? si? za tymi, którzy nie znaj?c Ciebie, nie zaznaj? rado?ci mi?owania Ciebie i otrzymywania Twojego przebaczenia.

 

Módlmy si? s?owami: Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

Dla bolesnej M?ki Jezusa                     Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

Przez moc Jego ran                     Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

Przez Jego przebaczenie na krzy?u                     Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

Przez tych, którzy przebaczaj? ze wzgl?du na Tw? mi?o??
                                                                                    Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

Przez wstawiennictwo tych, którzy wierz?, adoruj?, ?ywi? nadziej? i Ciebie mi?uj?
                                                                                    Ojcze, miej mi?osierdzie dla nas i ?wiata ca?ego

 

11. Jezus wykrzykuje swoje opuszczenie

Od godziny szóstej mrok ogarn?? ca?? ziemi?, a? do godziny dziewi?tej. Oko?o godziny dziewi?tej Jezus zawo?a? dono?nym g?osem: ?Eli, Eli, lema sabachthani?”, to znaczy Bo?e mój, Bo?e mój, czemu? Mnie opu?ci?? (Mt 27, 45-46).

Jezu, oto niezwyk?a modlitwa: dono?nym g?osem wo?asz do Ojca o swoim opuszczeniu. Ty, Bóg nieba, nie wykrzykujesz odpowiedzi, lecz pytasz dlaczego? W szczytowym momencie M?ki odczuwasz swoje oddalenie od Ojca i nie nazywasz Go ju? nawet Ojcem, jak zawsze, lecz Bogiem, niemal tak, jakby? nie móg? ju? rozpozna? Jego oblicza. Dlaczego tak si? dzieje? Aby zanurzy? si? ca?kowicie w otch?ani naszego cierpienia. Uczyni?e? to dla mnie, abym, gdy widz? jedynie ciemno??, gdy do?wiadczam upadku pewników i katastrofy ?ycia, nie czu? si? ju? samotny, ale wierzy?, ?e tam jeste? ze mn?: Ty, Bóg komunii, który do?wiadczasz opuszczenia, aby nie pozostawia? mnie ju? zak?adnikiem samotno?ci. Kiedy wykrzycza?e? swoje dlaczego, uczyni?e? to za pomoc? Psalmu: w ten sposób nawet najbardziej skrajne opuszczenie zamieni?e? w modlitw?. W?a?nie to nale?y czyni? w burzach ?yciowych: zamiast milcze? i trzyma? w sobie, wo?a? do Ciebie. Chwa?a Tobie, Panie Jezu, bo nie uciek?e? od mojego zagubienia, ale by?e? w nim do samego końca; cze?? i chwa?a Tobie, który obci??ony wszelkim oddaleniem, sta?e? si? bliski tym, którzy s? najdalej od Ciebie. A ja, w ciemno?ciach moich dlaczego, znajduj? Ciebie, Jezu, ?wiat?o w nocy. I w krzyku jak?e wielu osób samotnych i wykluczonych, uci?nionych i opuszczonych, widz? Ciebie, mój Bo?e: spraw, abym Ci? rozpozna? i pokocha?.

 

Módlmy si? s?owami: Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

W dzieciach nienarodzonych i opuszczonych        Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

W wielu m?odych, czekaj?cych na kogo?, kto us?yszy ich krzyk cierpienia
                                                                                   Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

W zbyt wielu odrzuconych osobach starszych       Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

W wi??niach i samotnych                                   Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

W ludach najbardziej wyzyskiwanych i zapomnianych
                                                                               Jezu, spraw, bym Ci? rozpozna? i pokocha?

 

12. Jezus umiera powierzaj?c si? Ojcu i obdarzaj?c dobrego ?otra rajem

[Jeden z wisz?cych na krzy?u z?oczyńców] powiedzia?: ?Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedzia?: ?Zaprawd?, powiadam ci: Dzi? ze Mn? b?dziesz w raju”. […] Jezus zawo?a? dono?nym g?osem: Ojcze, w Twoje r?ce powierzam ducha mojego. Po tych s?owach wyzion?? ducha (?k 23, 42-43, 46).

Jezu, ?otr w raju! On powierza si? Tobie, a Ty powierzasz go Ojcu. Bo?e rzeczy niemo?liwych, Ty czynisz z?odzieja ?wi?tym. I nie tylko to: na Kalwarii zmieniasz bieg dziejów. Z krzy?a, symbolu m?ki, czynisz ikon? mi?o?ci; z muru ?mierci czynisz most ku ?yciu. Zamieniasz ciemno?? w ?wiat?o, podzia? w komuni?, cierpienie w taniec, a nawet grób, ostatni? stacj? ?ycia, w punkt wyj?cia nadziei. Ale dokonujesz tych przewrotów z nami, nigdy bez nas. Jezu, wspomnij na mnie: ta szczera modlitwa pozwoli?a Ci zdzia?a? cuda w ?yciu tego z?oczyńcy. Nies?ychana moc modlitwy. Czasami my?l?, ?e moja modlitwa jest niewys?uchana, a tymczasem najwa?niejsz? rzecz? jest wytrwa?o??, sta?o??, pami?tanie, aby powiedzie? Ci: ?Jezu, wspomnij na mnie”. Pami?taj o mnie, a moje z?o nie b?dzie ju? końcowym przystankiem, lecz wyruszeniem na nowo. Pami?taj: umie?? mnie z powrotem w swoim Sercu, nawet gdy si? oddalam, gdy gubi? si? w wiruj?cym i kr?c?cym si? kole ?ycia. Wspomnij na mnie, Jezu, poniewa? bycie pami?tanym przez Ciebie – pokazuje to dobry ?otr – oznacza wej?cie do raju. Przede wszystkim przypomnij mi, Jezu, ?e moja modlitwa mo?e zmieni? histori?.

 

Módlmy si? s?owami: Jezu, wspomnij na mnie

Kiedy nadzieja zanika, a panuje rozczarowanie                     Jezu, wspomnij na mnie

Kiedy nie jestem w stanie podj?? decyzji                     Jezu, wspomnij na mnie

Kiedy trac? wiar? w siebie i innych                     Jezu, wspomnij na mnie

Kiedy trac? z oczu wielko?? Twojej mi?o?ci                     Jezu, wspomnij na mnie

Kiedy my?l?, ?e moja modlitwa jest bezu?yteczna                     Jezu, wspomnij na mnie

 

13. Jezus zdj?ty z krzy?a i z?o?ony w ramiona Maryi

Symeon za? [...] rzek? do Maryi, Matki Jego: ?Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwia? si? b?d?. A Twoj? dusz? miecz przeniknie” (?k 2, 33-35).

Maryjo, po Twoim ?tak”, w Twoim ?onie S?owo sta?o si? cia?em. Teraz na Twoim ?onie le?y Jego um?czone cia?o: to dziecko, które trzyma?a? w ramionach, jest zmasakrowanym martwym cia?em. Jednak teraz, w chwili najwi?kszego cierpienia, ja?nieje Twoja ofiara: miecz przenika Twoj? dusz?, a Twoja modlitwa nadal jest Twoim ?tak” dla Boga. Maryjo, jeste?my ubodzy w ?tak” a bogaci w ?gdybym”: gdybym mia? lepszych rodziców, gdybym by? lepiej rozumiany i kochany, gdyby moja kariera potoczy?a si? lepiej, gdyby nie by?o tego problemu, gdybym po prostu nie cierpia? wi?cej, gdyby Bóg mnie wys?ucha?... Nieustannie zadaj?c sobie pytanie, dlaczego co? si? dzieje, trudno nam prze?ywa? tera?niejszo?? z mi?o?ci?. Mog?aby? mie? tak wiele ?gdyby” do powiedzenia Bogu, ale wci?? mówisz ?tak”. Mocna w wierze, wierzysz, ?e cierpienie, przenikni?te mi?o?ci?, przynosi owoce zbawienia; ?e cierpienie z Bogiem nie ma ostatniego s?owa. A kiedy trzymasz w ramionach Jezusa pozbawionego ducha, rozbrzmiewaj? w Tobie ostatnie s?owa, którymi si? do Ciebie zwróci?: Oto syn Twój. Matko, to ja jestem tym synem! Przyjmij mnie w swoje ramiona i pochyl si? nad moimi ranami. Pomó? mi powiedzie? ?tak” Bogu, ?tak” mi?o?ci. Matko lito?ciwa, ?yjemy w bezlitosnych czasach i potrzebujemy wspó?czucia: Ty, czu?a i mo?na, nama?? nas ?agodno?ci?: rozwi?? opory serca i w?z?y duszy.

 

Módlmy si? s?owami: We? mnie za r?k?, Maryjo

Kiedy ulegam oskar?aniu innych i robieniu z siebie ofiary        We? mnie za r?k?, Maryjo

Kiedy przestaj? walczy? i godz? si? ?y? z moimi k?amstwami       We? mnie za r?k?, Maryjo

Kiedy zwlekam i nie znajduj? odwagi, by powiedzie? Bogu ?tak”       We? mnie za r?k?, Maryjo

Kiedy jestem pob?a?liwy wobec siebie i nieugi?ty wobec innych         We? mnie za r?k?, Maryjo

Kiedy chc?, aby Ko?ció? i ?wiat zmieni?y si?, ale ja si? nie zmieniam   We? mnie za r?k?, Maryjo

 

14. Jezus z?o?ony w grobie Józefa z Arymatei

Pod wieczór przyszed? zamo?ny cz?owiek z Arymatei, imieniem Józef, który te? by? uczniem Jezusa. On uda? si? do Pi?ata i poprosi? o cia?o Jezusa. […] Józef zabra? cia?o, owin?? je w czyste p?ótno i z?o?y? w swoim nowym grobie, który kaza? wyku? w skale.  (Mt 27, 57-60).

Józef: imi?, które wraz z Maryj? jest obecne u zarania Bo?ego Narodzenia, oznacza równie? jutrzenk? Wielkanocy. Józef z Nazaretu mia? sen i odwa?nie wzi?? Jezusa, aby uratowa? Go przed Herodem; ty, Józefie z Arymatei, bierzesz Jego cia?o, nie wiedz?c, ?e niemo?liwy i cudowny sen spe?ni si? w?a?nie tam, w grobie, który da?e? Chrystusowi, kiedy my?la?e?, ?e nie mo?e ju? nic wi?cej dla ciebie uczyni?. Natomiast akurat prawd? jest, ?e ka?dy dar ofiarowany Bogu otrzymuje znacznie wi?ksz? nagrod?. Józefie z Arymatei, jeste? prorokiem ?mia?ej odwagi. Aby z?o?y? swój dar zmar?emu, idziesz do zal?knionego Pi?ata, i prosisz go, aby? móg? da? Jezusowi grób, który kaza?e? zbudowa? dla siebie. Twoja pro?ba jest wytrwa?a, a za s?owami id? czyny. Józefie, przypomnij nam, ?e wytrwa?a modlitwa przynosi owoce i przenika nawet mroki ?mierci; ?e mi?o?? nie pozostaje bez odpowiedzi, ale obdarza nowymi pocz?tkami. Twój grób, który – jako jedyny w historii – b?dzie ?ród?em ?ycia, by? nowy, ?wie?o wykuty w skale. A ja, co nowego daj? Jezusowi w t? Wielkanoc? Troch? czasu, ?eby przebywa? z Nim? Troch? mi?o?ci dla innych? Moje l?ki i pogrzebane n?dze, na które Chrystus czeka, bym Mu je ofiarowa?, tak jak ty to zrobi?e? z grobem? B?dzie to doprawdy Wielkanoc, je?li oddam co? mojego Temu, który odda? za mnie ?ycie: bo daj?c, otrzymuje si?; bo ?ycie si? odnajduje, gdy si? je traci, a posiada, gdy si? je daje.

 

Módlmy si? s?owami: Zmi?uj si?, Panie 

Nade mn?, zbyt leniwym by si? nawróci?                       Zmi?uj si?, Panie

Nade mn?, który bardzo lubi? otrzymywa?, a ma?o dawa?      Zmi?uj si?, Panie

Nade mn?, niezdolnym, by podda? si? Twojej mi?o?ci                Zmi?uj si?, Panie

Nad nami, gotowymi do s?u?enia rzeczom, ale powolnymi w s?u?eniu innym     Zmi?uj si?, Panie

Nad naszym ?wiatem, zara?ony przez groby egoizmu              Zmi?uj si?, Panie

 

Wezwanie końcowe (imi? Jezusa, 14 razy)

 

Panie, modlimy si? do Ciebie jak potrzebuj?cy, s?abi i chorzy z Ewangelii, którzy wzywaj? Ci? najprostszym i najbardziej znanym s?owem: Twoim imieniem.

Jezu, Twoje imi? zbawia, bo Ty jeste? naszym zbawieniem.

Jezu, jeste? moim ?yciem, i aby nie zagubi? si? w drodze, potrzebuj? Ciebie, który przebaczasz i podnosisz na duchu, który leczysz moje serce i nadajesz sens mojemu cierpieniu.

Jezu, Ty wzi??e? na siebie moje z?o i z krzy?a nie wytykasz mnie palcem, ale mnie obejmujesz; Ty, cichy i pokornego serca, uzdrawiasz mnie z rozgoryczenia i nienawi?ci, uwalniasz od podejrzliwo?ci i nieufno?ci.

Jezu, patrz? na Ciebie na krzy?u i widz? mi?o?? szeroko otwart? przed moimi oczami, sens mojego istnienia i cel mojej drogi: pomó? mi kocha? i przebacza?, przezwyci??y? niecierpliwo?? i oboj?tno??, nie narzeka?.

Jezu, na krzy?u jeste? spragniony, i to spragniony mojej mi?o?ci i mojej modlitwy; potrzebujesz jej, aby urzeczywistni? swoje plany dobra i pokoju.

Jezu, dzi?kuj? Ci za tych, którzy odpowiadaj? na Twoje zaproszenie i maj? wytrwa?o?? w modlitwie, odwag? w wierze i sta?o??, by i?? naprzód w trudno?ciach.

Jezu, przedstawiam Ci pasterzy Twojego ?wi?tego Ludu: ich modlitwa podtrzymuje owczarni?; niech znajd? czas, aby stan?? przed Tob?, niech upodobni? swoje serca do Twojego Serca.

Jezu, b?ogos?awi? Ci? za kobiety i m??czyzn prowadz?cych ?ycie kontemplacyjne, których modlitwa, ukryta przed ?wiatem a mi?a Tobie, strze?e Ko?cio?a i ludzko?ci.

Jezu, przynosz? przed Ciebie rodziny i osoby, które modli?y si? z nami dzi? wieczorem w swoich domach, osoby starsze, zw?aszcza samotne, chore, skarby Ko?cio?a, które ??cz? swoje cierpienia z Twoimi.

Jezu, niech ta modlitwa wstawiennicza dotrze do sióstr i braci, którzy w wielu cz??ciach ?wiata cierpi? prze?ladowania z powodu Twojego imienia; do tych, którzy cierpi? z powodu tragedii wojny, i do tych, którzy czerpi?c si?? z Ciebie, d?wigaj? ci??kie krzy?e.

Jezu, przez swój krzy? uczyni?e? z nas wszystkich – jedno: umocnij wierz?cych w komunii, wzbud? braterskie uczucia oraz cierpliwo??, pomó? nam wspó?pracowa? i i?? razem; zachowaj Ko?ció? i ?wiat w pokoju.

Jezu, ?wi?ty S?dzio, który zawo?asz mnie po imieniu, wybaw mnie od pochopnych s?dów, od plotek, od porywczych i obra?liwych s?ów.

Jezu, przed ?mierci? mówisz: ?Wykona?o si?”. Ja, w mojej niedoskona?o?ci, nie mog? tego powiedzie?, ale ufam Tobie, bo Ty jeste? moj? nadziej?, nadziej? Ko?cio?a i ?wiata.

Jezu, jeszcze jedno s?owo, które chc? Ci powiedzie? i wci?? powtarza?: dzi?kuj?! Dzi?kuj? Ci, mój Panie i mój Bo?e.