杏MAP导航

ANDREA TORNIELLI

Za trzy miesi?ce papie? Franciszek rozpocznie dwunasty rok swojego pontyfikatu. Pontyfikatu, który jest od pocz?tku naznaczony wezwaniem do ?duszpasterskiego nawrócenia”, jak czytamy w Evangelii gaudium, adhortacji apostolskiej, która wyznacza kierunek magisterium obecnego Biskupa Rzymu.

Z jasno?ci? Franciszek wskazuje, ?e nie ?yjemy w epoce zmian, ale w zmianie epoki. Jak zauwa?y? ju? na naszym portalu Rocco Buttiglione, komentuj?c niedawn? deklaracj?, która otwiera mo?liwo?? spontanicznego i nieliturgicznego b?ogos?awieństwa par nieregularnych, w tym par tej samej p?ci, pi??dziesi?t lat temu homoseksuali?ci byli zdecydowanie przeciwni ma??eństwu. Dzi?, przynajmniej w wielu przypadkach, ju? tak nie jest. Chocia? – co zrozumia?e – uwaga mediów skupi?a si? na parach homoseksualnych, deklaracja og?oszona w ostatnich dniach przez Dykasteri? Nauki Wiary mówi o parach, które nie ?yj? zgodnie z normami moralnymi Ko?cio?a. Nie zag??biaj?c si? w statystyki, mo?na powiedzie?, ?e wi?kszo?? z nich to pary sk?adaj?ce si? z m??czyzny i kobiety ?yj?cych razem bez ?lubu. Nie trzeba by? socjologiem, aby zda? sobie spraw? z epokowej zmiany, jaka dokona?a si? w ostatnich dziesi?cioleciach: spadek liczby ma??eństw religijnych i cywilnych, gwa?towny wzrost liczby konkubinatów (nawet w?ród osób wychowanych w wierze).

Nawrócenie duszpasterskie, o którym mówi Papie?, nie jest operacj? makija?u, prostym dostosowaniem harmonogramów, kilkoma drobnymi korektami struktur. Jest to co? g??bszego, co stawia pod znakiem zapytania odpowiedzialno?? wszystkich, przede wszystkim wy?wi?conych szafarzy. Etymologiczne znaczenie s?owa ?nawrócenie” to ?przemieszczenie si? z jednego miejsca na drugie”, ?zwrócenie si? ku komu? lub czemu?”, ?zmiana kierunku”. Nawrócenie duszpasterskie, o którym mówi Franciszek, jest zaproszeniem do radykalnej zmiany ?wiatopogl?du i mentalno?ci, nie w sensie dostosowania si? do ?wiatowego my?lenia poprzez os?abienie chrze?cijańskiego g?oszenia, ale dok?adnie odwrotnie. Jest to zaproszenie do o?ywienia g?oszenia Ewangelii, koncentruj?c si? na tym, co istotne, na kerygmacie, wiedz?c, ?e coraz cz??ciej mamy do czynienia z rozmówcami, którzy ju? go nie znaj?. Wiedz?c, ?e musimy wychodzi?, podejmowa? ryzyko, spotyka? si? bez uprzedzeń, s?ucha? przed os?dzaniem i nie czeka?, a? ludzie przyjd? do nas. Obraz Ko?cio?a jako ?szpitala polowego”, tak drogi Nast?pcy Piotra, jest skutecznym przyk?adem. Korzeń nawrócenia duszpasterskiego jest g??boko ewangeliczny: Jezus zaprosi? nas, aby?my nie s?dzili, aby?my nie byli s?dzeni, aby?my nie skupiali si? na ?d?ble w oku tych, którzy s? przed nami, zapominaj?c o belce tkwi?cej w naszym w?asnym. Jezus obali? religijn? logik? i normy swoich czasów, id?c najpierw do nietykalnych i jawnych grzeszników.

Cel nawrócenia duszpasterskiego jest tylko jeden i to on nadaje sens istnieniu Ko?cio?a: misja. To jest, ?wiadectwo nieskończonej mi?o?ci mi?osiernego Boga, który obejmuje przed os?dzeniem i który przychodzi do nas, aby nas podnie??, je?li tylko Mu na to pozwolimy, nawet je?li jest to tylko w naszych pragnieniach.

Jest jeszcze jedno decyduj?ce s?owo, zwi?zane ze zmian? epoki, nawróceniem duszpasterskim i opcj? misyjn?. Jest nim ?rozeznanie”. S?owo centralne tak?e w deklaracji Dykasterii Doktrynalnej o b?ogos?awieństwach. W tym dokumencie, który potwierdza, ?e doktryna o ma??eństwie nie ulega zmianie i ?e Ko?ció? uznaje za legalne jedynie relacje seksualne mi?dzy m??czyzn? i kobiet? zjednoczonymi w ma??eństwie, wyra?nie stwierdza si? nie tylko, ?e nale?y unika? jakiejkolwiek rytualizacji, tworzenia liturgii lub para-liturgii dla b?ogos?awieństw par ?nieregularnych”, ale tak?e, ?e nie nale?y oczekiwa? ?adnych dalszych ?instrukcji” na ten temat. W?a?nie dlatego, ?e jest to pozostawione rozeznaniu wy?wi?conych szafarzy.

Jest to krzy? i odpowiedzialno??, która spoczywa na barkach kap?anów, wezwanych do wzi?cia na siebie dramatów ludzi, wezwanych do s?uchania ich historii, wezwanych do towarzyszenia im krok po kroku w pe?nym zrozumieniu Bo?ego planu dla ich ?ycia. Jest to dzia?alno?? wybitnie misyjna. Wyobra?anie sobie ?zrzucenia” ci??aru rozeznawania na podr?cznik lub z góry ustalone b?ogos?awieństwo jest popadaniem w kazuistyk?.

Oczywi?cie posiadanie podr?cznika, w którym wszystko jest jasne, zdefiniowane, uporz?dkowane i szczegó?owo przeanalizowane, by?oby ?atwiejsze. Ale nie mo?e istnie? podr?cznik, który uwzgl?dnia?by ró?norodno?? dramatów, osobistych historii, sytuacji.

Papie? Franciszek w pozdrowieniach bo?onarodzeniowych dla Kurii powiedzia?: ?Dla nas wszystkich wa?ne jest rozeznawanie, ta sztuka ?ycia duchowego, która odziera nas z pozorów, ?e ju? wszystko wiemy, z ryzyka my?lenia, ?e wystarczy stosowa? zasady, z pokusy post?powania... po prostu powtarzaj?c schematy, nie bior?c pod uwag?, ?e Tajemnica Boga zawsze nas przewy?sza i ?e ?ycie ludzi i rzeczywisto??, która nas otacza, s? i zawsze pozostan? nadrz?dne w stosunku do idei i teorii”. Poniewa? ?potrzeba odwagi, by kocha?”.

Wiara chrze?cijańska, mówi? dalej Franciszek, ?nie chce utwierdza? nas w poczuciu bezpieczeństwa, nie chce sprawia?, by?my zadowalali si? ?atwymi religijnymi pewnikami, nie chce dawa? nam szybkich odpowiedzi na z?o?one problemy ?yciowe”. Bóg Jezusa Chrystusa ?stawia nas na drodze, wyci?ga nas z naszych stref bezpieczeństwa, kwestionuje nasz dorobek i w ten w?a?nie sposób wyzwala nas, przemienia nas”.

Z pewno?ci? deklaracja o b?ogos?awieństwach stawia pytania, wstrz?sa, zmusza do opuszczenia ?stref bezpieczeństwa”. Celem jest spotkanie ludzi tam, gdzie ?yj? i jak ?yj?, a nie jak chcieliby?my, aby ?yli, tak by nie zgasi? migocz?cego ?wiate?ka w obliczu pro?by o b?ogos?awieństwo, czyli pro?by o pomoc od Boga.