杏MAP导航

?ukasz So?niak SJ – Watykan 

Zaznaczy?, ?e Papie? Franciszek cz?sto przypomina, i? duch prawdziwego pojednania wymaga od?o?enia na bok nieporozumień i podzia?ów, zw?aszcza takich, które s? spu?cizn? przesz?o?ci. ?Jest to klucz do rozwi?zania wielu problemów, które ci??? na ?yciu Ko?cio?a w Chinach. Ta ksi??ka mo?e pomóc przezwyci??y? dziel?ce nas przeszkody” – podkre?li? kard. Parolin.

Publikacja ukaza?a si? w j?zyku w?oskim i nosi tytu?: ?Un ponte con la Cina – Il Papa e la Delegazione apostolica a Pechino (1919-1939)”, co mo?na przet?umaczy?: ?Most z Chinami – Papie? i delegacja apostolska w Pekinie (1919-1939)”. Autorem jest pochodz?cy z Libanu ks. Adel Afifa Nasr, który obecnie pracuje w diecezji Concordia-Pordenone w pó?nocno-wschodnich W?oszech. Oprócz dzia?alno?ci duszpasterskiej jest tak?e postulatorem sprawy beatyfikacji kard. Celso Costantiniego (1876-1958), pochodz?cego z tej diecezji, który by? centraln? postaci? papieskiej dyplomacji w czasach Piusa XI i Piusa XII.

Jako legat apostolski w Chinach w latach 20-tych abp Costantini by? szczególnie zaanga?owany w ?indygenizacj?” (przywracanie to?samo?ci lokalnej i wzmacnianie lokalnych wi?zi) miejscowego duchowieństwa i pierwsze ?wi?cenia biskupów chińskich. Mia? równie? udzia? w powo?aniu pierwszego chińskiego kardyna?a, abp Thomasa Tien Kien-sina, który zosta? nim mianowany przez Piusa XII w 1946 r., by w pó?niejszym czasie zosta? metropolit? Pekinu.

We wst?pie do tej ksi??ki, po?wi?conej wysi?kom dyplomatycznym Stolicy Apostolskiej w okresie dwóch dekad poprzedzaj?cych II wojn? ?wiatow?, kard. Parolin wraca przede wszystkim do listu apostolskiego ?Cupimus imprimis”, w którym papie? Pius XII w 1952 r. wyrazi? blisko?? z narodem chińskim w trudnym momencie jego historii. ?By? to czas, gdy wielu biskupów, kap?anów i ?wieckich zaanga?owanych w ewangelizacj?, zosta?o odsuni?tych od pracy lub by?a im ona utrudniana” – przypomnia? Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej.

W tym or?dziu Pius XII zwróci? si? bezpo?rednio do chińskich katolików: ?Nasze serce zwraca si? ponownie do was, aby was pocieszy?, po ojcowsku napomnie?, znaj?c dobrze wasze troski, niepokoje i przeciwno?ci” – pisa? wówczas Pius XII. Kard. Parolin podkre?li?, ?e to poczucie blisko?ci nie znikn??o wraz z nastaniem kolejnych pontyfikatów. ?Jest to szczególna wi?? szczerej sympatii i szacunku, która znajduje odzwierciedlenie w decyzjach i sposobach utrzymywania z Chinami relacji coraz bardziej owocnych, braterskich i naznaczonych mi?o?ci?” – powiedzia? purpurat.

?Wierz?, ?e w?a?nie ten kontekst i to uczucie, oparte na Ewangelii, sk?oni?y Stolic? Apostolsk? do poszukiwania coraz to nowych sposobów nawi?zywania relacji z Chinami” – powiedzia? watykański Sekretarz Stanu. W 1919 r. list apostolski Benedykta XV ?Maximum illud” da? impuls do g??bokiej przemiany metod misyjnych, które nie mia?y ju? by? wpisane w projekt kolonialnej dominacji przez obce mocarstwa, ale w dynamik? inkulturacji, aby doprowadzi? do powstania lokalnego kleru i wspólnot chrze?cijańskich zakotwiczonych w swoim specyficznym ?rodowisku. ?T? emblematyczn? interwencj? Benedykt XV zapocz?tkowa? prawdziw? «rewolucj?»ewangelizacyjn? na ca?ym ?wiecie, ale jest jednak jasne, ?e jego serce by?o skierowane w szczególno?ci ku Chinom” – wyja?nia kard. Parolin.

Pius XI, wybrany w 1922 r. na Stolic? Piotrow?, zastosowa? t? sam? dynamik?, tworz?c Delegacj? Apostolsk? do Chin, której pierwszym przewodnicz?cym zosta? bp Celso Costantini. Przysz?y kardyna? by? w stanie omija? trudno?ci zwi?zane z panuj?c? tam polityk? i wszechobecnymi naciskami obcych narodów” – zauwa?y? Sekretarz Stanu. Z pomoc? papie?a i dykasterii rzymskich uda?o mu si? osi?gn?? cele prawdziwie strategiczne: po pierwsze, zwo?anie pierwszego (i jak dot?d jedynego) plenarnego synodu Chin, z udzia?em przedstawicieli wszystkich misji; dekolonizacj? religijn? i wi?ksz? inkulturacj?; oraz znacz?cy rozwój nadany rodzimemu duchowieństwu, z konsekwentnym mianowaniem pierwszych chińskich biskupów, co by?o dla papie?a bardzo wa?ne. 

W 1923 r. abp Costantini zwróci? si? do Chińczyków, mówi?c o stosunku Piusa XI do nich: ?Papie? kocha wszystkie narody, jak Bóg, którego jest przedstawicielem; kocha Chiny, wasz szlachetny i wielki naród, i w swoim sercu nie stawia go przed ?adnym innym; kocha wasz ogromny, pracowity lud; zna wasz? histori?, która jest histori? wielkiego Narodu. Papie? dzia?a w?ród narodów jak przyjaciel [...]. Jest duchowym przywódc? chrze?cijan, ale jego mi?o?? rozci?ga si? na wszystkich ludzi, niezale?nie od ich religii”.