杏MAP导航

Dorota Abdelmoula-Viet – Watykan 

- Te tysi?c dni wojny, to jest tysi?c dni tragedii konkretnego cz?owieka. Do tej wojny nie mo?na si? przyzwyczai?. Ona musi nas niepokoi?, ona musi nas martwi?, ona musi nas mobilizowa? – mówi w rozmowie z mediami watykańskimi ksi?dz Leszek Kry?a TChr, dyrektor Zespo?u Pomocy Ko?cio?owi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Od wybuchu pe?noskalowej wojny ks. Kry?a odwiedzi? Ukrain? blisko 30 razy. Ka?d? z tych wypraw nazywa ?wielk? lekcj?”, której nie mo?na zast?pi? relacjami, zdj?ciami, ani nawet spotkaniami z tymi, którzy w obliczu wojennego dramatu znale?li schronienie w Polsce. A tych, wed?ug danych z maja bie??cego roku jest obecnie ponad 950 tysi?cy, nie licz?c oko?o pó?tora miliona osób, które przyjecha?y do Polski przed 2022 r. Wiele i zarazem niewiele, bior?c pod uwag?, ?e tylko w 2023 r. granic? polsko-ukraińsk? przekroczy?o w obie strony 15,9 mln osób, spo?ród których 94 procent to Ukraińcy.

Od ?odruchu serca” do ?pomocy z g?ow?”

- Jeste?my s?siadami, mamy wspólne etapy historii. To buduje pewien rodzaj zwi?zku, który sprawia, ?e na pewno lepiej rozumiemy t? wojn? ni? inni – mówi ks. Kry?a nie z dum?, ale z trosk? o to, jak to wspó?odczuwanie ukraińskiego dramatu nadal przek?ada? na realne wsparcie ofiarom konfliktu. 

Od pocz?tku wojny wsparcie z Polski p?ynie szerokim strumieniem, a du?a jego cz??? przekazywana jest kana?ami ko?cielnymi. W pierwszych dwóch latach wojny Caritas Polska przeznaczy?a na pomoc Ukrainie blisko 600 mln z?. Tylko w pierwszych miesi?cach wojny Zakon Maltański w Polsce pos?a? do ukraińskich miejscowo?ci 210 TIR-ów wype?nionych pomoc?, a Rycerze Kolumba w Polsce w ci?gu kilku tygodni zebrali w Polsce kwot? ponad 60 tys. dolarów. 

Oko?o tysi?ca domów sióstr zakonnych w Polsce przyj??o uchod?ców ukraińskich - g?ównie kobiety i dzieci. Pomaga?y równie? ofiarom wojny mi?dzy innymi przez dostarczanie lekarstw, posi?ków, odzie?y, czy pomocy szkolnych dla uczniów. W domach zakonnych, przy których siostry prowadzi?y przedszkola i szko?y, przyjmowane by?y dzieci uchod?ców ukraińskich.

Przyk?ady i liczby mo?na mno?y?, cho? trudno wr?cz zliczy? inicjatywy modlitewne, edukacyjne, charytatywne. I cho? z up?ywem czasu skala pomocy spad?a, to jednak zwi?kszy?a si? jej celowo??. Pomoc z Polski kierowana jest precyzyjnie w najró?niejsze i konkretne potrzeby ogarni?tego wojn? narodu. Przyk?adem mog? by? niektóre spo?ród inicjatyw Caritas: 18 punktów Ciep?a i Nadziei, daj?cych schronienie w czasie nalotów i blackoutu. Pomoc psychologiczna dla 70 tys. osób, zmagaj?cych si? z wojenn? traum?, a tak?e 30 tysi?cy dzieci obj?tych wsparciem edukacyjnym.

Pomagaj? nawet najm?odsi

Jak podkre?la ks. Leszek Krzy?a, za wszystkimi liczbami zawsze stoi konkretny cz?owiek – zarówno darczyńca, jak i ten, do kogo trafia pomoc. Ze wzruszeniem wspomina m.in. hojno?? dzieci pierwszkomunijnych w Polsce, które w odpowiedzi na apel o przekazanie ?kilku” alb komunijnym dzieciom z ukraińskich parafii, w ci?gu kilku tygodni zape?ni?y jego biuro kilkusetoma paczkami, zawieraj?cymi nie tylko stroje komunijne, ale te? prezenty dla rówie?ników ze Wschodu i listy z pro?bami, by nowy ?w?a?ciciel” bia?ej szaty da? zna?, kim jest i gdzie dok?adnie mieszka. - Musieli?my da? zna?, ?e ju? nie mamy ich gdzie przyjmowa?, a sukienki i tak jeszcze przysy?ano, co najmniej przez rok – opowiada ksi?dz Kry?a.

?Na wojnie nie ma niewierz?cych”

Wspominaj?c swoje wyjazdy na Ukrain? ksi?dz dyrektor Zespo?u Pomocy Ko?cio?owi na Wschodzie przywo?uje niezwyk?e przyk?ady osób, które pomimo skrajnie trudnych do?wiadczeń, staraj? si? nie traci? wiary. Takich, jak ci, których spotka? w wigili? Bo?ego Narodzenia, sp?dzan? w piwnicy zbombardowanego charkowskiego bloku. ?yli tam wspólnie mieszkańcy wielu zniszczonych pi?ter. - Tam by?a modlitwa, by? ?piew kol?d. Byli ludzie z polskimi korzeniami, ukraińskimi, ormiańskimi i jeszcze pewnie wiele innych ró?nych narodowo?ci. Panowa?a niezwyk?a atmosfera, tym bardziej, ?e kiedy w tej piwnicy si? modlili?my, co chwil? odzywa? si? kolejny alarm, który ostrzega?, ?e nied?ugo b?dzie pewnie znowu nalot, ?e znowu jaka? rakieta w tym kierunku zmierza – wspomina.  

- Innym razem mieli?my spotkanie ?o?nierzami, walcz?cymi na pierwszej linii frontu i mieli?my ze sob? ró?ańce – opowiada ksi?dz Leszek Kry?a. - Jeden z ?o?nierzy poprosi? o to, ?eby mu da? ten ró?aniec, a drugi mówi mu: ?przecie? ty jeste? niewierz?cy, po co ci ten ró?aniec?” Wówczas tamten odpowiedzia?: ?na wojnie nie ma ludzi niewierz?cych. Tylko teraz naucz mnie, co ja mam z tym ró?ańcem zrobi??”