杏MAP导航

?Wtedy tyle by?o strachu, tyle niepewno?ci. My?leli?my, ?e Ukraina padnie – tak jak Rosjanie mówili – za kilka dni. To ju? rok min??. Wojna trwa, jednak końca tej wojny nie widzimy… Ale ju? jeste?my troszk? – nie najlepiej mówi? «oswojeni», a jednak troch? jeste?my oswojeni, bo nawet jako biskupi kontynuujemy kanoniczne wizytacje parafii. Tak?e je?li chodzi o Wielkanoc, to przygotowujemy si? do obchodów, b?dziemy ?wi?towa?. Dla mnie osobi?cie, gdy rozmawiam z ksi??mi czy z lud?mi, to widz?, ?e ta Wielkanoc jest nieznacznie inna, bo tak nie do końca mo?emy czu? t? rado??, poniewa? [mamy] owe zewn?trzne warunki wokó?: je?li kto? odczuwa g?ód na przyk?ad, to jak ma ?wi?towa?? Wi?c troch? nam obecny czas nie sprzyja, ale z drugiej strony to nas zmusza troszk? patrze? na sprawy te? oczyma wiary – wyznaje bp Jaz?owiecki. – Gdy rozmawiamy mi?dzy sob?, wówczas kto? mówi: «s?uchajcie, teraz si? zaczyna Wielki Tydzień, ale, ojcze biskupie, ów Wielki Tydzień my mamy ju? ca?y rok». A kto? z m?odzie?y tak wspomina, ?e w?a?nie kiedy ukrywamy si? pod ziemi?, uciekamy od rakiet, to troch? tak, jakby przebywa? w Grobie przy Jezusie. Ale dzi?ki Bogu, ?e nie byli?my sami. To najwa?niejsze. Bo kiedy cz?owiek znajduje si? w takiej sytuacji, opuszczenie go przez innych, zostawienie go samego jeszcze podwójnie boli wtedy. A my nie byli?my sami w ten Wielki Tydzień, ów wielki rok, który min??.“

?Czasem s? takie sytuacje, kiedy czujemy wielk? wdzi?czno??, ale brakuje nam s?ów. My, Ukraińcy, tak? wdzi?czno?? odczuwamy do wielu naszych przyjació?, do wielu narodów, a szczególnie do Polski. Ja mam te? polskie pochodzenie, wi?c teraz ja si? ciesz? oraz chlubi? tym, ?e Polacy s? u nas widziani jako najbli?si przyjaciele, ci, którzy przyszli nam z pomoc? od razu, bez wypominania ró?nych historycznych kwestii, bez wahania. I do tej pory czujemy t? pomoc. Tak?e Ukraińcy naprawd? czuj? wielk? wdzi?czno?? – mówi Radiu Watykańskiemu bp Jaz?owiecki. – Bardzo du?o naszych ludzi na pocz?tku wojny by?o gdzie? w Polsce, teraz wracaj?, dziel? si?, opowiadaj? o waszym kraju, opowiadaj? o tej takiej przyja?ni, dobroci i pomocy, których do?wiadczali, i o uczciwo?ci. Ja ca?y czas im powtarzam: «widzicie, te cechy takiego polskiego obywatela czy katolika, one jednak wyp?ywaj? z wiary. Bo sk?d mieliby si? nauczy? tego, ?eby nas tak traktowa?? Pan Bóg im pomaga». Oczywi?cie, sytuacja nie jest idealna te? w waszym Ko?ciele. Ale nawet je?li kto? tam nie chodzi do ko?cio?a, a rodzice chodzili, czy dziadek by? pobo?ny z babci?, to jednak zostaje to traktowanie z mi?osierdziem tych naszych uchod?ców. Wi?c dzi?kuj? w imieniu ca?ego naszego narodu wszystkim wam naprawd? za to, ?e przyjmowali?cie, ?e do tej pory pomagacie, a szczególnie za modlitw?, bo, jak wiemy, to jest takim silnikiem wszystkiego.“