杏MAP导航

?Napoleon Bonaparte to cz?owiek O?wiecenia. W jego poj?ciu religia ma s?u?y? państwu. S?ynne jest jego powiedzenie, które dobrze wyja?nia jego postaw?: ?W religii nie widz? tajemnicy wcielenia, lecz porz?dek spo?eczny”. Kult jest zatem dla niego narz?dziem politycznym. Nie by? w tym odosobniony. Jest to podej?cie typowe dla Europy O?wiecenia. Wystarczy wspomnie? o józefinizmie w Cesarstwie Austriackim. A zatem religia, a w pierwszym rz?dzie Ko?ció? katolicki staj? si? narz?dziem w?adzy. Napoleon uznaje jednak pozytywny wk?ad religii. Przyznaje, ?e wnosi ona moralno??. I jest to zgodne z europejskim O?wieceniem. Ale Napoleon jest te? kontynuatorem rewolucji. Nie zamierza rezygnowa? ze zdobyczy rewolucji, takich jak ?wiecko?? państwa, wolno?? kultu, a przede wszystkim nacjonalizacja dóbr Ko?cio?a. Konkordat, a dok?adniej mówi?c konwencja, któr? zawar? z papie?em uznaje wieczyst? nacjonalizacj? dóbr ko?cielnych. Zawieraj?c konkordat Napoleon os?abia te? pozycj? kontrrewolucjonistów, którzy do tej pory mieli w Ko?ciele silne oparcie. W ten sposób przywraca on wewn?trzny pokój we Francji, poczynaj?c od pokoju w sprawach religijnych. To wzmacnia jego pozycj? i jego wizerunek. Istnieje ogromna liczba tekstów i wizerunków, które ukazuj? Bonapartego jako cz?owieka, który zaprowadza pokój i poskramia ró?nego rodzaju konflikty religijne.“