ÐÓMAPµ¼º½

„SÄ… to maÅ‚e fragmenty, a zatem jest to dość ograniczona liczba wierszy Starego Testamentu spisanego po grecku. Tym niemniej Å›wiadczÄ… one, że na poczÄ…tku II w. utrzymuje siÄ™ jeszcze to, co uczeni nazywajÄ… pÅ‚ynnoÅ›ciÄ… tekstu. To znaczy jest to jeszcze okres, w którym tekst biblijny nie zostaÅ‚ ostatecznie ustalony. W tym czasie Biblia jeszcze siÄ™ ksztaÅ‚tuje. DziÄ™ki tym odkryciom poznajemy maÅ‚y fragment tej historii, jej nowy wariant – mówi Radiu WatykaÅ„skiemu prof. Fidanzio. – Ciekawe jest to, że w tym tekÅ›cie spisanym po grecku imiÄ™ Boga, te cztery litery, których nie wolno wysÅ‚owić, nie zostaÅ‚o napisane po grecku, lecz po hebrajsku, wiÄ™cej w jÄ™zyku paleohebrajskim, którego używaÅ‚o siÄ™ w czasach pierwszej Å›wiÄ…tyni. To nam pokazuje, że podobnie jak w czasach Jezusa, podchodzono z wielkim szacunkiem do imienia Boga, nie wypowiadano go. I na wszelki wypadek, aby uniknąć bÅ‚Ä™du, zapisywano je w inny sposób, przy użyciu innego alfabetu. W ten sposób ostrzegano czytajÄ…cego, że tego imienia nie wolno przeczytać. To Å›wiadczy o wielkim szacunku, czy wrÄ™cz o sakralnoÅ›ci w podejÅ›ciu do tego tekstu.“