杏MAP导航

Alessandro De Carolis, Artur Hanula

Or?downicy pokoju: siostra zakonna i dwóch biskupów – tak mo?na stre?ci? historie trojga nowych Czcigodnych S?ug Bo?ych, których dekrety, jako pierwsze, zatwierdzi? Leon XIV 22 maja, podczas audiencji udzielonej kard. Marcello Semeraro, prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. Za niesienie pokoju dwoje z nich ponios?o gwa?town? ofiar? z ?ycia, gdy, w ekwadorskim lesie, z wielk? odwag? próbowali broni? praw rdzennej ludno?ci.

Biskup z dusz? misjonarza

Alessandro Labaka Ugarte, urodzony w 1920 r. Hiszpan z Beizamy, od pocz?tku mia? w sercu pragnienie bycia misjonarzem. Kiedy wi?c zosta? wy?wi?cony na kap?ana w 1945 r., prze?o?eni zakonu kapucynów, w którym w 1937 r. przyj?? imi? Manuel, wys?ali go najpierw do Chin, a nast?pnie, gdy zosta? wydalony wraz z innymi misjonarzami przez re?im maoistowski, wyjecha? do Ekwadoru, gdzie by? zaanga?owany ewangelizacj? rdzennej ludno?ci Huaorani. 

W 1984 r. otrzyma? ?wi?cenia biskupie i kontynuowa? misj? w?ród Indian, kontaktuj?c si? równie? z grup? etniczn? Tagaeri. By? to czas wielkich napi??. Koncerny naftowe powodowa?y wylesianie obszarów le?nych w poszukiwaniu z?ó? tzw. czarnego z?ota, a dla bp. Ugarte, cenionego za umiej?tno?? negocjacji i pojednania, priorytetem by?o ocalenie praw Tagaeri. I tutaj jego historia przeplata si? z histori? s. Agnese.

Siostra zakonna w?ród Indian

Agnese Arango Velásquez mia?a 40 lat, gdy w 1977 r. wzi??a udzia? w pierwszej wyprawie misyjnej Sióstr Kapucynek ?wi?tej Rodziny do Aguarico w Ekwadorze. Z pochodzenia Kolumbijka, urodzi?a si? w Medellín w 1937 r. W 1955 r. wst?pi?a do swojego zgromadzenia, gdzie ukończy?a formacj?. Po z?o?eniu profesji wieczystej przez pierwsze lata po?wi?ci?a si? nauczaniu, a nast?pnie, gdy znalaz?a si? na ekwadorskiej ziemi, po?wieci?a si? równie? jako prze?o?ona, ewangelizacji rdzennych mieszkańców Huaroani pod kierunkiem m.in. br. Manuela. S. Agnese dowiedzia?a si? równie? o krytycznej sytuacji Indian Tagaeri, którzy znale?li si? na celowniku firm naftowych i drzewnych.

?mier? w obronie najs?abszych

Br. Manuel, jako biskup, zdecydowa? wi?c, ?e, aby unikn?? krwawego starcia z najemnymi pracownikami firm, nale?y osobi?cie porozmawia? z Indianami. Do??czy?a do niego s. Agnese i oboje, zdaj?c sobie spraw? z ryzyka kontaktu z plemieniem wrogo nastawionym do obcokrajowców, rankiem 21 lipca 1987 r. zostali przetransportowani helikopterem w uzgodnione miejsce. Nast?pnego dnia inny helikopter powróci?, aby ich zabra?, ale podczas przelotu nad tym obszarem, odnaleziono jedynie cia?a obojga, podziurawione w?óczniami i strza?ami. Dla obojga by?a to ?wiadoma ofiara ?ycia w imi? wierno?ci ich misji, o czym ?wiadczy równie? list, który s. Agnese napisa?a wieczorem przed ich wyjazdem, zawieraj?cy dyspozycje, niczym testament. Ich ?mier? odbi?a si? szerokim echem, rozwijaj?c do dzi? obecn? opini? o ich ?wi?to?ci.

Biskup i or?downik pokoju

Starsza i mniej dramatyczna, jest historia nowego indyjskiego Czcigodnego S?ugi Bo?ego Matthew Makila, biskupa i za?o?yciela Sióstr Nawiedzenia Naj?wi?tszej Maryi Panny. Urodzi? si? on w 1851 r. w Manjoor w zamo?nej chrze?cijańskiej rodzinie. Zosta? kap?anem w 1865 r., zdobywa? do?wiadczenie w parafiach, a? w 1889 r. zosta? mianowany wikariuszem generalnym Kottayam, a trzy lata pó?niej za?o?y? zgromadzenie zakonne, którego g?ówn? misj? by?a edukacja dziewcz?t. Jego praca duszpasterska by?a dynamiczna i doprowadzi?a go w 1896 r. do pe?nienia pos?ugi wikariusza apostolskiego w Changanacherry. Promowa? szkolenie katechetyczne, edukacj? szkoln?, narodziny organizacji i stowarzyszeń religijnych, walczy? z ubóstwem, które dotyka?o wówczas znaczn? cz??? spo?eczeństwa, a tak?e zach?ca? do wybierania ?ycia konsekrowanego.

Nie zniech?ci?y go lokalne spory, które gwa?townie wybuch?y mi?dzy tzw. ?pó?nocnymi” (uwa?aj?cymi si? za potomków wspólnoty za?o?onej przez ?w. Tomasza Aposto?a) a ?po?udniowymi” (uwa?aj?cymi si? za nast?pców emigrantów z Mezopotamii). Bp Makil inspirowa? si? wówczas jeszcze bardziej swoim zawo?aniem biskupim: ?Bóg jest moj? nadziej?”. Z pogodnym i pojednawczym nastawieniem d??y? do pokoju mi?dzy dwiema rywalizuj?cymi spo?eczno?ciami, co zaowocowa?o w 1911 r. projektem przedstawionym Stolicy Apostolskiej, aby podzieli? wikariat Changanacherry na dwa wikariaty, jeden dla ?po?udniowców”, a drugi dla ?pó?nocnych”. Pius X przyj?? t? propozycj? i ustanowi? wikariat Kottayam dla ?po?udniowców”, powierzaj?c go opiece jego twórcy. Dla bp. Makila mia?o to by? zadanie, któremu po?wi?ci? si? a? do ?mierci w styczniu 1914 r. po krótkiej chorobie.