杏MAP导航

Dorota Abdelmoula-Viet – Watykan

Na pocz?tku swojego rozwa?ania, Papie? przypomina, ?e Jezusowe przypowie?ci opieraj? si? na scenach z ?ycia codziennego, w których ka?dy s?uchaj?cy, tak?e wspó?cze?nie, mo?e si? odnale??.

Nadzieja dla tych, którzy si? zagubili

Franciszek zwraca uwag? na przypowie?? o synu marnotrawnym, w której znajduje si? ?istota Ewangelii Jezusa, a mianowicie Bo?e Mi?osierdzie” i która jest skierowana ?do tych, którzy si? zagubili, ale nie s? tego ?wiadomi i os?dzaj? innych”.

Papie? podkre?la, ?e w tej perykopie zawarte jest or?dzie nadziei, ?e niezale?nie od tego gdzie i w jaki sposób cz?owiek si? zagubi?, Bóg zawsze przychodzi, by go odnale??. ?By? mo?e zagubili?my si? jak owca, która zesz?a ze szlaku, by skubn?? traw?, lub pozosta?a w tyle z powodu zm?czenia. A mo?e zgubili?my si? jak moneta, która upad?a na ziemi? i nie mo?na ju? jej znale??, albo kto? j? gdzie? po?o?y? i nie pami?ta gdzie. A mo?e jeste?my zagubieni jak dwaj synowie tego ojca: m?odszy, poniewa? mia? dosy? bycia w relacji , któr? uwa?a? za zbyt wymagaj?c?. Lecz równie? starszy jest zagubiony, poniewa? nie wystarczy pozosta? w domu, je?li w sercu jest pycha i pretensje” – wylicza, zach?caj?c, by w tej perspektywie odnale?? si? w biblijnych tekstach i odkry? w?asne zagubienie, które nie jest sytuacj? bez wyj?cia.

Wypaczony obraz mi?o?ci

Odwo?uj?c si? dalej do postaci dwóch braci z przypowie?ci o synu martnotrawnym, Papie? zauwa?a, ?e mi?o?? zawsze wi??e si? z tym, ?e ?co? musimy utraci?, aby wyj?? na spotkanie drugiej osoby” i wskazuje na trudno?ci, w budowaniu relacji mi?dzy dwiema kochaj?cymi si? osobami.

Pierwsz? jest egoizm. ?Widzimy wokó? nas równie? wielu takich doros?ych, którzy nie potrafi? utrzyma? relacji, poniewa? s? egoistami. ?udz? si?, ?e odnajd? siebie, a zamiast tego – siebie trac?, poniewa? tylko wtedy, gdy ?yjemy dla kogo?, ?yjemy naprawd?” – pisze Franciszek. Przypomina, ?e mi?o?? jest cennym darem, o który nale?y si? troszczy?, szanuj?c tak?e siebie, a nie – jak marnotrawny syn – przywi?zywa? si? ?do pierwszego pana, który si? pojawi”, by w ten sposób uleczy? g?ód mi?o?ci.

Wynikaj?c? z tego drug? trudno?ci? jest ?wypaczone przekonanie, ?e mo?emy by? w relacji tylko jako s?udzy, tak jakby?my musieli odpokutowa? jak?? win? lub jakby prawdziwa mi?o?? nie mog?a istnie?”.

Z kolei pisz?c o starszym synu, Papie? zauwa?a, ?e on ?zawsze przebywa? w domu ojca, ale by? od niego daleko” i by? mo?e trwa? tam jedynie ze strachu lub poczucia obowi?zku. ?Kiedy jednak dostosowujesz si? wbrew swojej woli, zaczynasz ?ywi? w sobie z?o??, która wybucha pr?dzej czy pó?niej. Paradoksalnie, to w?a?nie starszemu synowi ostatecznie grozi opuszczenie domu, poniewa? nie podziela rado?ci ojca” – przestrzega.

Otwarte drzwi Bo?ej Mi?o?ci

Jako lekarstwo na te zniekszta?cone wizje mi?o?ci,  Franciszek wskazuje do?wiadczenie Bo?ej Mi?o?ci, która jest zarazem silna i czu?a w przebaczeniu. Wskazuje tak?e, ?e Bóg, podobnie jak ojciec w przypowie?ci, nie chce karci?, ale przyjmowa? cz?owieka i okazywa? mu mi?o??. ?To jest w?a?nie powód do nadziei: mo?emy mie? nadziej?, poniewa? wiemy, ?e Ojciec na nas czeka, widzi nas z daleka i zawsze pozostawia otwarte drzwi” – pisze.