杏MAP导航

?Je?li w naszym ?yciu wiary tracimy z oczu horyzont g?oszenia, to zamykamy si? w sobie i wysychamy na pustkowiach autoreferencyjno?ci. Stajemy si? jak sportowiec, który ci?gle tylko przygotowuje si? do wielkiego biegu swojego ?ycia, nigdy nie startuj?c: pr?dzej czy pó?niej popada w depresj? i zaczyna odpuszcza?, a jego entuzjazm ga?nie. I tak stajemy si? smutnymi aposto?ami. Ale my nie chcemy by? smutnymi aposto?ami! Dlatego postawmy sobie pytanie: czy jest we mnie ten robak smutku? Czy jako zakonnik, zakonnica, osoba ?wiecka pozwalam zagnie?dzi? si? we mnie temu robakowi? Kto? powiedzia?, ?e smutny chrze?cijanin jest marnym chrze?cijaninem: to prawda. Ale do nas, osób konsekrowanych, smutek nie mo?e mie? dost?pu, a je?li kto? odczuwa taki smutek, powinien natychmiast uda? si? przed oblicze Pana i modli? si? o ?wiat?o, a tak?e poprosi? jakiego? brata czy siostr?, aby pomogli mu z tego wyj??. To dlatego Jezus umie?ci? u samych korzeni Ko?cio?a nakaz: ?Id?cie na ca?y ?wiat i g?o?cie Ewangeli? wszelkiemu stworzeniu”; a ?w. Pawe? potwierdza to, mówi?c o swoim apostolstwie: ?Nie mog? si? bez tego obej?? i biada mi, gdybym nie g?osi? Chrystusa” (por. 1 Kor 9, 16). Nie by?o w nim miejsca na smutek, on chcia? i?? dalej. Biada nam, je?li nie b?dziemy g?osi? Chrystusa! Dlatego zach?cam was, aby?cie szli naprzód w kierunku wskazanym przez wasz charyzmat: ?Wsz?dzie nie?? ?ywego Ducha Chrystusa”. ?ywy Duch Chrystusa to ten, który podbija serce, który nie pozwala ci siedzie? w fotelu, ale sprawia, ?e wychodzisz do swoich braci i sióstr z lekkim plecakiem i spojrzeniem pe?nym mi?o?ci.“