杏MAP导航

?Czy ?ycie mo?e pozosta? ?ywe? Owo pytanie warto sobie zada?, zw?aszcza w tym miejscu, gdzie zg??bia si? informatyk? i bionik?. Bowiem sprawa dostrze?ona przez Guardiniego uwidacznia si? w naszych czasach. Pomy?lmy o kryzysie ekologicznym, w którym przyroda zaledwie reaguje na instrumentalne wykorzystywanie jej przez nas. Pomy?lmy o braku ograniczeń, o logice «je?li co? jest mo?liwe, to jest to równie? dozwolone». Pomy?lmy te? o pragnieniu postawienia w centrum wszystkiego nie osoby i jej relacji, ale jednostki skoncentrowanej na w?asnych potrzebach, zach?annej wobec zysku oraz ?ar?ocznie wykorzystuj?cej rzeczywisto??. I pomy?lmy o wynikaj?cej z tego erozji wi?zi wspólnotowych, która prowadzi do stanu, gdzie samotno?? i l?k zdaj? si? przekszta?ca? z warunków egzystencjalnych w warunki spo?eczne. Ile? to odizolowanych jednostek, bardzo «spo?eczno?ciowych» i ma?o spo?ecznych, ucieka si?, jak w b??dnym kole, do pociech technologicznych jako wype?niaczy do?wiadczanej pustki – zauwa?a? Franciszek. – Mówi?c to, nie chc? wywo?ywa? pesymizmu – by?oby to sprzeczne z wiar?, jak? z rado?ci? wyznaj? – ale chc? zastanowi? si? nad ow? «pych? bycia i posiadania», któr? ju? u zarania kultury europejskiej Homer postrzega? jako zagro?enie, a któr? paradygmat technokratyczny, doprowadza do ostateczno?ci, pos?uguj?c si? algorytmami mog?cymi stanowi? dalsze ryzyko destabilizacji tego, co ludzkie.“

?To prawda: wielcy intelektuali?ci s? w istocie pokorni. A tajemnica ?ycia objawia si? osobom, które umiej? wnika? w ma?e sprawy. W owym kontek?cie pi?knie powiedzia?a nam Dorottya: «Odkrywaj?c coraz drobniejsze detale, zanurzamy si? w z?o?ono?ci dzie?a Bo?ego». Tak rozumiana kultura stanowi rzeczywi?cie ochron? tego, co ludzkie. Zanurza w kontemplacji i kszta?tuje osoby, które nie pozostaj? zdane na ?ask? czy nie?ask? obowi?zuj?cej w danej chwili mody, ale trwaj? mocno zakorzenione w rzeczywisto?ci rzeczy. I które, jako pokorni uczniowie wiedzy, czuj?, ?e musz? by? otwarte oraz komunikatywne, a nigdy sztywne i nastawione bojowo – mówi? Papie?. – Kto kocha kultur?, nigdy tak naprawd? nie czuje, i? osi?gn?? swój cel i to wystarczy, ale nosi w sobie pewien zdrowy niepokój. Poszukuje, stawia pytania, ryzykuje oraz bada; potrafi odrzuci? w?asne pewniki, by z pokor? wej?? w tajemnic? ?ycia (…), która otwiera na inne kultury i wzbudza potrzeb? dzielenia si? wiedz?. Taki jest duch uniwersytetu i dzi?kuj?, ?e tak go prze?ywacie, jak powiedzia? nam o tym profesor Major, opowiadaj?c o pi?knie wspó?pracy z innymi instytucjami edukacyjnymi, poprzez wspólne programy badawcze, a tak?e przyjmuj?c studentów z innych regionów ?wiata, na przyk?ad z Bliskiego Wschodu, a zw?aszcza z udr?czonej Syrii. To w?a?nie otwieraj?c si? na innych, poznaje si? lepiej samych siebie.“