杏MAP导航

?Popió? przypomina nam, kim jeste?my i sk?d pochodzimy, prowadzi nas z powrotem do podstawowej prawdy o ?yciu: tylko Pan jest Bogiem, a my stanowimy dzie?o Jego r?k. My mamy ?ycie, podczas gdy On jest ?yciem. On jest Stwórc?, podczas gdy my jeste?my kruch? glin? kszta?towan? Jego r?koma. Pochodzimy z ziemi i potrzebujemy nieba, potrzebujemy Boga; z Bogiem zmartwychwstaniemy z naszych popio?ów, ale bez Niego jeste?my prochem. Pochylaj?c z pokor? g?owy, by przyj?? popió?, przywo?ajmy nast?pnie w pami?ci naszych serc t? prawd?: jeste?my Pana, nale?ymy do Niego. On bowiem «ulepi? cz?owieka z prochu ziemi i tchn?? w jego nozdrza tchnienie ?ycia» (Rdz 2, 7). To znaczy, ?e istniejemy, poniewa? On tchn?? w nas tchnienie ?ycia. I jako czu?y oraz mi?osierny Ojciec, On równie? prze?ywa Wielki Post, poniewa? nas pragnie, czeka na nas, oczekuje naszego powrotu. I zawsze nas zach?ca, aby?my nie rozpaczali, nawet gdy upadamy w proch naszej s?abo?ci oraz grzechu, poniewa? «On wie, z czego jeste?my utworzeni, pami?ta, ?e jeste?my prochem» (Ps 103, 14). Us?yszmy to jeszcze raz: pami?ta, ?e jeste?my prochem. Bóg to wie; natomiast my cz?sto o tym zapominamy, my?l?c, i? bez Niego jeste?my samowystarczalni, silni, niezwyci??eni.“

?Tak wi?c popió?, który otrzymujemy na nasze g?owy tego wieczoru, mówi nam, ?e ka?de ??danie samowystarczalno?ci jest fa?szywe i ?e ba?wochwalstwo w?asnego «ja» jest destrukcyjne i zamyka nas w klatce samotno?ci. Natomiast nasze ?ycie stanowi przede wszystkim relacj?: otrzymali?my je od Boga i od naszych rodziców, i mo?emy zawsze je odnawia? oraz regenerowa? dzi?ki Panu, a tak?e tym, których On stawia obok nas. Wielki Post jest okresem sprzyjaj?cym o?ywieniu naszej relacji z Bogiem i z innymi: aby otworzy? si? w milczeniu na modlitw? i wyj?? z twierdzy naszego zamkni?tego «ja», zerwa? ?ańcuchy indywidualizmu i odkry? na nowo, poprzez spotkanie oraz s?uchanie tych, którzy codziennie id? obok nas, a tak?e nauczy? si? mi?owa? ich na nowo jako brata lub siostr?.“

?Drodzy bracia i siostry, pochylmy g?owy, przyjmijmy popió?, uczyńmy nasze serca lekkimi. Wyruszmy w drog? z mi?o?ci?: dano nam czterdzie?ci sprzyjaj?cych dni, aby?my przypomnieli sobie, ?e ?wiat nie powinien by? zamkni?ty w ciasnych granicach naszych potrzeb osobistych, i aby?my na nowo odkryli rado?? nie w rzeczach, które mo?na zgromadzi?, ale w trosce o tych, którzy s? w potrzebie i utrapieniu. Wyruszmy w drog? z modlitw?: mamy czterdzie?ci dogodnych dni, aby na nowo da? Bogu prymat w naszym ?yciu, aby wej?? w dialog z Nim ca?ym sercem, a nie tylko w krótkich chwilach. Wyruszmy w drog? z postem: mamy czterdzie?ci sprzyjaj?cych dni, aby odnale?? siebie, okie?zna? dyktatur? wiecznie wype?nionych terminarzy, spraw do za?atwienia, roszczeń coraz bardziej powierzchownego i uci??liwego «ego» oraz wybra? to, co si? liczy.“