杏MAP导航

?Ten korzeń ewangelicznej odwagi i niewzruszono?ci, który pochodzi od waszego patrona, nigdy nie mo?e sta? si? dla was niczym pami?tkowa tablica na ?cianie czy obiekt muzealny, ?wi?ty obrazek. Nie, musi pozosta? ?ywym korzeniem, poniewa? równie? dzi? potrzebujemy z niego czerpa? ?ywotne soki. Równie? dzi?, w Europie i na ca?ym ?wiecie, aby by? chrze?cijaninem, a w szczególno?ci pe?ni? pos?ug? kap?ańsk? w Ko?ciele, by? osob? konsekrowan?, trzeba powiedzie? ?nie” pot?gom tego ?wiata, aby potwierdzi? ?tak” wobec Ewangelii. Niekiedy s? to pot?gi polityczne, kiedy indziej ideologiczne i kulturowe, a ich oddzia?ywanie jest bardziej subtelne, dokonuje si? poprzez media, które mog? wywiera? presj?, dyskredytowa?, szanta?owa?, izolowa? itd. Albo jeszcze gorzej, mog? sprawi?, ?e b?dziecie ?y? na sposób ?wiatowy. Strze?cie si?, ?wiatowo?ci duchowej. Nic gorszego nie mo?e si? przydarzy? Ko?cio?owi czy osobie konsekrowanej. Miejcie si? na baczno?ci, aby nie ?y? tak jak ?wiat, wed?ug jego kryteriów. ?wiadectwo ?w. Jana Nepomucena przypomina nam, dzi? bardziej ni? kiedykolwiek dot?d, prymat sumienia nad wszelk? w?adz? ?wiatow?; prymat osoby ludzkiej, jej niezbywalnej godno?ci, której centrum jest w?a?nie sumienie, pojmowane nie w sensie czysto psychologicznym, lecz w swej pe?ni, jako otwarcie na transcendencj?.“

?Jak dobrze wiecie, nie da si? tego zrobi? bez modlitwy. Mosty buduje si? na tym w?a?nie fundamencie, poprzez modlitw? wstawiennicz?. Dzień po dniu, ko?acz?c niestrudzenie do serca Chrystusa, tworzy si? podwaliny, aby dwa brzegi odleg?e i wrogie mog?y si? znowu porozumie?. Chcia?bym tu przypomnie? medytacj? kard. Martiniego pod tytu?em ?Krzyk wstawiennictwa”, wyg?oszon? w 1991 r., podczas wojny w Zatoce Perskiej. Dzi?, kiedy szaleje wojna na Ukrainie, ta homilia jest bardzo aktualna. Chc? podkre?li? w szczególno?ci jeden fragment o modlitwie wstawienniczej, kiedy kard. Martini mówi: ?Wstawiennictwo oznacza postawi? si? w miejscu, gdzie trwa konflikt, mi?dzy dwiema stronami konfliktu. Jest to postawa Jezusa Chrystusa na krzy?u”. W tym miejscu dotykamy punktu centralnego. To Jezus Chrystus jest mostem i twórc? mostów. On jest naszym pokojem, to On zburzy? i nadal burzy mury wrogo?ci. I to ku Niemu musimy zawsze zwraca? i prowadzi? ludzi, rodziny, spo?eczno?ci. A czynimy to w centralnej chwili ka?dego naszego dnia, kiedy odprawiamy Msz? ?w. Nie mo?emy i nie wolno nam stawia? si? w centrum. To On ma by? w centrum. Wystrzegajmy si? pokusy ?wiatowej promocji, która cz?sto ?udzi nas pod pozorem szlachetnych celów. Pan chce, by?my byli s?ugami, bra?mi i siostrami, a nie primadonn? czy g?ównym bohaterem. (…) Dla ka?dego z nas zawsze pozostaje aktualne motto ?w. Jana Chrzciciela: trzeba, aby On wzrasta?, a ja si? umniejsza?.“