杏MAP导航

?Czym jest pocieszenie duchowe? Jest to g??bokie do?wiadczenie wewn?trznej rado?ci, które pozwala dostrzec obecno?? Boga we wszystkich rzeczach; umacnia wiar? i nadziej?, a tak?e zdolno?? do czynienia dobra – mówi? Ojciec ?wi?ty. - Osoba, która do?wiadcza pocieszenia, nie poddaje si? w obliczu trudno?ci, poniewa? do?wiadcza pokoju, który jest silniejszy od próby. Jest wi?c wielkim darem dla ?ycia duchowego i dla ca?ego ?ycia jako takiego. Pociecha to wewn?trzne poruszenie, które dotyka g??bi nas samych. Nie jest efektowna, lecz ?agodna, delikatna jak kropla wody, która sp?ywa na g?bk? (por. ?w. Ignacy z Loyoli, ?wiczenia duchowe, 335): cz?owiek czuje si? otoczony obecno?ci? Boga, w sposób, który zawsze szanuje jego wolno??. Nie jest to nigdy co? kakofonicznego, staraj?cego si? przymusi? nasz? wol?, nie jest to tak?e jaka? przelotna euforia: przeciwnie, tak?e ubolewanie - na przyk?ad z powodu w?asnych grzechów - mo?e sta? si? powodem pocieszenia.“

?Pociecha dotyczy przede wszystkim nadziei, jest skierowana ku przysz?o?ci, wyznacza nam drog?, pozwala podj?? inicjatywy, które do tej pory zawsze by?y odk?adane, albo nawet nie wyobra?ane, jak chrzest Edyty Stein – mówi? Franciszek. - Pocieszenia duchowego nie da si? «pilotowa?», nie da si? go zaprogramowa? na ?yczenie, jest ono darem Ducha ?wi?tego: pozwala na za?y?o?? z Bogiem, która zdaje si? niwelowa? odleg?o?ci. Ale b?d?my uwa?ni. Musimy odró?ni? pocieszenie, które jest od Boga, od fa?szywych pociech. W ?yciu duchowym dokonuje si? co? podobnego do tego, co ma miejsce w wytworach cz?owieka: s? orygina?y i s? podróbki. Je?li prawdziwe pocieszenie jest jak kropla na g?bce, delikatne i intymne, to jego imitacje s? bardziej ha?a?liwe i rzucaj?ce si? w oczy; s? czystym entuzjazmem, s? s?omianym ogniem, bez tre?ci, prowadz? do skoncentrowania si? na sobie a nie do dbania o innych. Fa?szywe pocieszenie ostatecznie pozostawia nas pustymi, dalekimi od centrum naszego istnienia. Dlatego w?a?nie trzeba rozeznawa?, tak?e gdy czujemy si? pocieszeni. Bo fa?szywe pocieszenie mo?e sta? si? zagro?eniem, je?li szukamy go jako celu samego w sobie, obsesyjnie, a zapominamy o Panu. Jak powiedzia?by ?w. Bernard, szuka si? pocieszeń Boga, a nie szuka si? Boga daj?cego pocieszenia.“