杏MAP导航

?Jest to pokusa nieprzyjaciela, który zagra?a naszej drodze duchowej i drodze Ko?cio?a: chce on, aby?my uwierzyli, ?e owa pora?ka jest ju? ostateczna, chce nas sparali?owa? w goryczy i smutku, przekona?, ?e nie mo?na ju? uczyni? nic wi?cej, i wi?c nie warto szuka? drogi, by zacz?? od nowa. Ewangelia objawia nam natomiast, ?e w?a?nie w sytuacjach rozczarowania i cierpienia, w?a?nie wtedy, gdy ze zdumieniem do?wiadczamy przemocy z?a i wstydu winy, gdy rzeka naszego ?ycia wysycha z powodu grzechu i pora?ki, gdy ogo?oceni ze wszystkiego zdaje si? nam, ?e nie mamy ju? nic, w?a?nie wtedy Pan wychodzi nam na spotkanie i w?druje z nami. Na drodze do Emaus dyskretnie pojawia si? obok nas, by dzieli? zrezygnowane kroki tych smutnych uczniów. I co czyni? Nie oferuje on ogólnikowych s?ów zach?ty, okoliczno?ciowych wyra?eń czy ?atwych pocieszeń, ale ods?aniaj?c w ?wi?tych Pismach tajemnic? swojej ?mierci i zmartwychwstania, rzuca ?wiat?o na ich histori? i na wydarzenia, których do?wiadczyli. W ten sposób otwiera im oczy na nowe postrzeganie spraw.“

?Jest tylko jeden sposób, tylko jedna droga: jest to droga Jezusa, jest to droga, któr? jest Jezus (por. J 14, 6). Uwierzmy, ?e Jezus do??cza do naszej drogi i pozwólmy Mu spotka? si? z nami; pozwólmy, aby Jego s?owo wyja?nia?o histori?, któr? prze?ywamy jako poszczególne osoby i jako wspólnota, i aby wskazywa?o nam drog? uzdrowienia i pojednania; wspólnie dzielmy z wiar? Chleb eucharystyczny, aby?my wokó? tego sto?u mogli na nowo odkry? siebie jako umi?owane dzieci Ojca, powo?ane do bycia bra?mi. […] W istocie, w centrum naszych pytań, noszonego w g??bi znu?enia, samego ?ycia duszpasterskiego, nie mo?emy postawi? siebie i naszej pora?ki; musimy postawi? Jego, Pana Jezusa. W sercu wszystkiego postawmy Jego s?owo, które roz?wietla wydarzenia i przywraca nam oczy, by?my widzieli czynn? obecno?? Bo?ej mi?o?ci i mo?liwo?? dobra nawet w sytuacjach pozornie przegranych; postawmy Chleb Eucharystii, który Jezus dzisiaj ponownie dla nas ?amie, by dzieli? swoje ?ycie z naszym, by ogarn?? nasze s?abo?ci, by dodawa? si? naszym znu?onym krokom i da? nam uzdrowienie serca. A pojednani z Bogiem, z innymi lud?mi i z samymi sob?, mo?emy tak?e i my sta? si? narz?dziami pojednania i pokoju w spo?eczeństwie, w którym ?yjemy. Panie Jezu, nasza drogo, nasza mocy i pocieszenie, zwracamy si? do Ciebie: […] pozostań z nami, Panie, bo kiedy idziesz obok nas, pora?ka otwiera si? na nadziej? nowego ?ycia.“