杏MAP导航

?On o?ywia w duszy Symeona oczekiwanie, to On kieruje jego kroki ku ?wi?tyni i sprawia, ?e jego oczy s? zdolne rozpozna? Mesjasza w ma?ym i ubogim niemowl?ciu. Duch ?wi?ty sprawia, ?e mo?emy dostrzec obecno?? Boga i Jego dzia?anie nie w rzeczach wielkich, w krzykliwej zewn?trzno?ci, w okazywaniu si?y, ale w ma?o?ci i krucho?ci. Mamy rozeznawa? poruszenia duszy: czy pochodz? one od Ducha ?wi?tego, czy te? od ducha ?wiata. Jest to pytanie, z którym musimy si? zmierzy?, zw?aszcza my, osoby konsekrowane. Grozi nam czasami my?lenie o naszej konsekracji w kategoriach rezultatów, celów, sukcesu: szukamy naszej przestrzeni, widzialno?ci, liczb. Za? Duch ?wi?ty chce, aby?my piel?gnowali codzienn? wierno??. Ka?dego dnia Symeon i Anna id? do ?wi?tyni, czekaj? i modl? si?. Czekaj? ca?e ?ycie, nie narzekaj?c i nie lawiruj?c, lecz podsycaj?c p?omień nadziei, który Duch ?wi?ty zapali? w ich sercach. Jaka mi?o?? pobudza nas, by i?? naprzód? Duch ?wi?ty czy najnowsza fascynacja? Narcyzm czy aktywizm pod pozorem dobra? W innych przypadkach wspólnoty nap?dza mechaniczna powtarzalno??, przyzwyczajenie, a nie entuzjazm przylgni?cia do Ducha ?wi?tego.“

?Oto wielki cud wiary: ona otwiera oczy, zmienia perspektyw?. Nowe spojrzenie na siebie, na innych, na wszystkie sytuacje, jakie prze?ywamy, nawet te najbardziej bolesne. Nie chodzi tu o naiwne spojrzenie, które ucieka od rzeczywisto?ci, ale o oczy, które umiej? ?widzie? wewn?trz” i ?widzie? poza”, nie zatrzymuj? si? na pozorach, lecz umiej? rozpozna? obecno?? Boga. Starcze oczy Symeona, widz? Pana, widz? zbawienie. Co widz? nasze oczy? T?sknimy za tym, co ju? nie istnieje czy jeste?my zdolni do spojrzenia wiary w g??b i w przysz?o??? Ciesz? si?, gdy widz? starszych konsekrowanych, m??czyzn i kobiety, którzy z jasnymi oczami nadal si? u?miechaj?, daj?c nadziej? m?odym. Pan niezawodnie daje nam znaki zach?caj?ce nas do odnowionej wizji ?ycia konsekrowanego. Nie mo?emy udawa?, ?e ich nie widzimy i ?y? wlok?c si? w formach czasów minionych, sparali?owani l?kiem przed zmian?. Otwórzmy oczy: Duch ?wi?ty zaprasza nas do odnowy. Symeon i Anna nie sp?dzaj? swoich dni na u?alaniu si? nad przesz?o?ci?, ale otwieraj? ramiona na przysz?o??, która wychodzi im na spotkanie. Stańmy przed Panem, w adoracji, i pro?my o oczy, które umia?yby widzie? dobro i dostrzec drogi Boga.“

?Symeon bierze Jezusa w swoje ramiona. To scena czu?a i wymowna, jedyna w swoim rodzaju. Bóg z?o?y? swojego Syna w nasze ramiona. Czasami grozi nam, ?e si? zagubimy i zatracimy w tysi?cu spraw, koncentruj?c si? na drugorz?dnych aspektach lub zanurzaj?c si? w rzeczach, które trzeba zrobi?, lecz centrum wszystkiego jest Chrystus, którego nale?y przyj?? jako Pana naszego ?ycia. Kiedy Symeon bierze Jezusa w ramiona, jego usta wypowiadaj? s?owa b?ogos?awieństwa, uwielbienia i zachwytu. Je?li osobom konsekrowanym brakuje s?ów b?ogos?awi?cych Boga i innych, serce zamyka si? w goryczy, w rygoryzmie, w postawie wy?szo?ci. Je?li przyjmiemy Chrystusa z otwartymi ramionami, b?dziemy równie? przyjmowa? innych z ufno?ci? i pokor?. Wtedy konflikty si? nie zaostrzaj?, oddalenie nie dzieli, a pokusa naruszania godno?ci jakiej? siostry czy brata ga?nie. Zapytajmy siebie, jakie motywy kieruj? naszymi sercami i naszymi czynami, jaka jest odnowiona wizja, do której jeste?my powo?ani, a przede wszystkim we?my w ramiona Jezusa. B?d?my jak Symeon i Anna, którzy cierpliwie oczekuj? na wierno?? Pana i nie pozwalaj? si? pozbawi? rado?ci spotkania z Nim.“