杏MAP导航

?Równie? my to wiemy, tak?e i my nosimy ?lepot? w naszych sercach. Podobnie jak dwaj niewidomi, my równie? jeste?my w?drowcami, cz?sto pogr??onymi w ciemno?ciach ?ycia. Zatem pierwsz? rzecz?, któr? nale?y zrobi?, jest pój?cie do Jezusa, jak On sam o to prosi: «Przyjd?cie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obci??eni jeste?cie, a Ja was pokrzepi?» (Mt 11, 28). Któ? z nas nie jest w jaki? sposób zm?czony i obci??ony? Wszyscy. Jednak?e stawiamy opór przed pój?ciem do Jezusa. Cz?sto wolimy pozosta? zamkni?ci w sobie, pozosta? sami ze swoimi ciemno?ciami, troch? si? nad sob? pou?ala?, przyjmuj?c z?e towarzystwo smutku. Lekarzem jest Jezus: tylko On, prawdziwa ?wiat?o??, która o?wieca ka?dego cz?owieka (por. J 1, 9), On daje nam obfito?? ?wiat?a, ciep?a, mi?o?ci. Jedynie On uwalnia serce od z?a. Mo?emy zada? sobie pytanie: czy zamykam si? w ciemno?ci melancholii, która wysusza ?ród?a rado?ci, czy te? id? do Jezusa i przynosz? Mu moje ?ycie? Czy id? za Jezusem, czy ruszam za Nim, czy wykrzykuj? Mu swoje potrzeby, czy oddaj? Mu swoje rozgoryczenie? Zróbmy to, dajmy Jezusowi mo?liwo?? uzdrowienia naszych serc.“

?Oto wymowny znak ?ycia chrze?cijańskiego, oto charakterystyczny rys ducha ko?cielnego: my?le?, mówi?, dzia?a? jako my, porzucaj?c indywidualizm i roszczenia samowystarczalno?ci, które powoduj? niemoc serca. Dwaj niewidomi, dziel?c si? swoim cierpieniem i bratersk? przyja?ni?, ucz? nas bardzo wiele. Ka?dy z nas jest w jaki? sposób ?lepy z powodu grzechu, który nie pozwala nam widzie? Boga jako Ojca, a innych ludzi jako braci. To w?a?nie czyni grzech: zniekszta?ca rzeczywisto??: sprawia, ?e widzimy Boga jako w?adc?, a innych jako problemy. Jest to dzie?o kusiciela, który fa?szuje rzeczy i pragnie nam je ukaza? w negatywnym ?wietle, aby nas pogr??y? w przygn?bieniu i zgorzknieniu. To okropny smutek, który jest niebezpieczny, nie pochodzi od Boga i ?atwo si? wkrada w samotno??. Dlatego nie mo?na samemu stawi? czo?a ciemno?ci. Je?li zmagamy si? z nasz? wewn?trzn? ?lepot? sami, jeste?my przyt?oczeni. Musimy stan?? jeden obok drugiego, dzieli? si? naszymi ranami, razem wyrusza? w drog?.“

?Tutaj, na Cyprze oddycham troch? t? atmosfer? typow? dla Ziemi ?wi?tej, gdzie pielgrzyma ubogacaj? staro?ytno?? i ró?norodno?? tradycji chrze?cijańskich. Ciesz? si? i rado?? sprawia mi spotkanie wspólnoty wierz?cych, prze?ywaj?cych tera?niejszo?? z nadziej?, otwieraj?cych si? na przysz?o?? i dziel?cych si? t? perspektyw? z najbardziej potrzebuj?cymi. My?l? w szczególno?ci o migrantach poszukuj?cych lepszego ?ycia, z którymi sp?dz? moje ostatnie spotkanie na tej wyspie, wraz z bra?mi i siostrami ró?nych wyznań chrze?cijańskich.“