杏MAP导航

Na wst?pie Franciszek zauwa?y?, ?e pami?? o Bogu i o drogach, którymi nas prowadzi, jest jednym z podstawowych wymogów ludzi wierz?cych.

Bóg wie, jak krucha jest nasza pami??

"Istotna jest pami?? o otrzymanym dobru: nie pami?taj?c o nim, stajemy si? obcymi dla samych siebie, przechodniami istnienia - mówi? Ojciec ?wi?ty. - Bez pami?ci wykorzeniamy si? z gleby, która nas karmi i pozwalamy si? unosi? jak li?cie na wietrze. Natomiast przypominanie to nawi?zywanie do najsilniejszych wi?zi, to poczucie si? cz??ci? historii, to oddychanie z ludem. Pami?? nie jest czym? prywatnym, jest drog? ??cz?c? nas z Bogiem i z innymi. Dlatego w Biblii pami?? o Panu musi by? przekazywana z pokolenia na pokolenie, musi by? opowiadana z ojca na syna, jak mówi pi?kny fragment: ?Gdy syn twój zapyta ci? kiedy?: «Jakie jest znaczenie tych ?wiadectw […], które wam zleci? Pan, Bóg nasz?», odpowiesz swojemu synowi: «Byli?my niewolnikami […] i Pan uczyni? na oczach naszych znaki i cuda»” (Pwt 6, 20-22). Ale istnieje pewien problem: je?li ?ańcuch przekazywania pami?ci zostanie przerwany? A ponadto, jak mo?na pami?ta? to, co si? tylko s?ysza?o, nie do?wiadczaj?c tego? Bóg wie, jakie to trudne, wie, jak krucha jest nasza pami??, i uczyni? dla nas co? nies?ychanego: zostawi? nam pami?tk?. Nie zostawi? nam jedynie s?ów, bo to, co s?yszymy, ?atwo zapomnie?. Nie zostawi? nam jedynie Pisma ?wi?tego, poniewa? ?atwo zapomnie? o tym, co czytamy. Nie zostawi? nam jedynie znaków, bo mo?na zapomnie? tak?e o tym, co widzimy. Da? nam Pokarm, a o smaku trudno zapomnie?. Zostawi? nam Chleb, w którym jest On, ?ywy i prawdziwy, z ca?ym smakiem Jego mi?o?ci. Przyjmuj?c Go, mo?emy powiedzie?: ?To jest Pan, pami?ta o mnie!”. Dlatego Jezus nas wezwa?: ?Czyńcie to na moj? pami?tk?” (1 Kor 11, 24). Czyńcie: Eucharystia nie jest zwyk?ym wspomnieniem, jest faktem: jest Pasch? Pana, która dla nas jest prze?ywana ponownie. We Mszy ?w. staj? przed nami ?mier? i zmartwychwstanie Jezusa". 

Franciszek zwróci? te? uwag? na uzdrawiaj?c? moc Eucharystii. Ona leczy nasz? zranion? pami?? i wyzwala nas z osierocenia. Pami?? wielu osób jest naznaczona brakiem uczucia i wielkimi rozczarowaniami ze strony tych, którzy powinni da? mi?o??, a tymczasem osierocili ich serce.

Poprzez sw? obecno?? Jezus uzdrawia nasz? pami??

"Bóg jednak mo?e uleczy? te rany, umieszczaj?c w naszej pami?ci wi?ksz? mi?o??: Jego mi?o?? - powiedzia? Papie?. - Eucharystia niesie nam wiern? mi?o?? Ojca, która uzdrawia nasze osierocenie. Daje nam mi?o?? Jezusa, który przemieni? grób z punktu końcowego na nowy pocz?tek, i w ten sam sposób mo?e odwróci? nasze ?ycie. Zaszczepia w nas mi?o?? Ducha ?wi?tego, która pociesza, bo nigdy nie zostawia nas samych i leczy nasze rany. Poprzez Eucharysti? Pan uzdrawia tak?e nasz? pami?? negatywn?, która zawsze wydobywa na wierzch to, co z?e i pozostawia nam smutn? my?l, ?e jeste?my nieu?yteczni, ?e pope?niamy jedynie b??dy, ?e jeste?my ?pomy?k?”. Jezus przychodzi nam powiedzie?, ?e tak nie jest. Cieszy si?, ?e mo?e by? z nami blisko i za ka?dym razem, gdy Go przyjmujemy, przypomina nam, ?e jeste?my drogocenni: jeste?my oczekiwanymi go??mi na Jego uczcie, zasiadaj?cymi do sto?u, których pragnie. I to nie tylko dlatego, ?e jest wielkoduszny, ale dlatego, ?e jest w nas naprawd? zakochany: widzi i mi?uje pi?kno i dobro, którym jeste?my. Pan wie, ?e z?o i grzechy nie s? nasz? to?samo?ci?; s? to choroby, infekcje. I przychodzi je leczy? Eucharysti?, w której s? przeciwcia?a dla naszej pami?ci chorej na negatywizm. Z Jezusem mo?emy uodporni? si? na smutek. Zawsze b?dziemy mieli przed oczami nasze upadki, udr?ki, problemy w domu i w pracy, niespe?nione marzenia. Ale ich ci??ar nas nie zmia?d?y, bo g??biej w naszym wn?trzu jest Jezus, który dodaje nam otuchy swoj? mi?o?ci?".

Franciszek podkre?li?, ?e dzi?ki takiej mocy Eucharystii mamy si? sta? nosicielami Boga. Trzeba si? zapyta?, czy jest tak rzeczywi?cie.

Eucharystia gasi g?ód rzeczy

"Rany, jakie nosimy w naszym wn?trzu stwarzaj? problemy nie tylko nam samym, ale tak?e i innym - mówi? Ojciec ?wi?ty. - Czyni? nas l?kliwymi i podejrzliwymi: na pocz?tku zamkni?tymi, na d?u?sz? met? cynicznymi i oboj?tnymi. Sprawiaj?, ?e reagujemy na innych z dystansem i wynios?o?ci?, ?udz?c si?, ?e w ten sposób mo?emy kontrolowa? sytuacj?. Ale jest to u?uda: tylko mi?o?? leczy l?k u podstaw i wyzwala z zamkni??, które ograniczaj?. Tak czyni Jezus, przychodz?cy nam na spotkanie z ?agodno?ci?, w rozbrajaj?cej krucho?ci Hostii; tak czyni Jezus, Chleb ?amany, aby rozbi? skorup? naszego egoizmu; tak czyni Jezus, który daje siebie, aby nam powiedzie?, ?e tylko otwieraj?c si?, uwalniamy si? od zablokowań wewn?trznych, od parali?ów serca. Pan, daj?c nam siebie tak prosto jak chleb, zach?ca nas równie?, aby?my nie marnowali ?ycia goni?c za tysi?cem rzeczy bezu?ytecznych, które powoduj? uzale?nienia i pozostawiaj? we wn?trzu pustk?. Eucharystia gasi w nas g?ód rzeczy i rozpala pragnienie s?u?enia. Podnosi nas z wygodnego, siedz?cego trybu ?ycia, przypomina nam, ?e jeste?my nie tylko ustami, które trzeba nakarmi?, ale tak?e Jego r?kami, aby nakarmi? bli?niego".