杏MAP导航

Drodzy bracia i siostry!

Ka?dego roku, za po?rednictwem Ko?cio?a, który jest nasz? Matk?, Bóg pozwala swoim wiernym «z oczyszczon? dusz? rado?nie oczekiwa? ?wi?t wielkanocnych, aby (…) przez uczestnictwo w sakramentach odrodzenia osi?gn?li pe?ni? dzieci?ctwa Bo?ego» (1. Prefacja Wielkopostna). W ten sposób, od Wielkanocy do Wielkanocy mo?emy pod??a? do pe?ni tego zbawienia, które ju? otrzymali?my dzi?ki tajemnicy paschalnej Chrystusa: «W nadziei bowiem ju? jeste?my zbawieni» (Rz 8, 24). Ta tajemnica zbawienia, dzia?aj?ca w nas ju? podczas ziemskiego ?ycia, jest procesem dynamicznym, który obejmuje tak?e histori? i ca?e stworzenie. ?w. Pawe? dochodzi do stwierdzenia: «Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia si? synów Bo?ych» (Rz 8, 19). W takiej perspektywie chc? podzieli? si? z wami kilkoma refleksjami, które niech nam towarzysz? na drodze nawrócenia w nadchodz?cym Wielkim Po?cie.

1. Odkupienie stworzenia

Celebracja Triduum Paschalnego m?ki, ?mierci i zmartwychwstania Chrystusa, szczyt roku liturgicznego, za ka?dym razem zaprasza nas do prze?ywania pewnego procesu przygotowania, ze ?wiadomo?ci?, ?e nasze stawanie si? na wzór obrazu Chrystusa (por. Rz 8, 29) jest bezcennym darem mi?osierdzia Bo?ego.

Je?li cz?owiek ?yje jak dziecko Boga, jak osoba odkupiona, która pozwala si? prowadzi? Duchowi ?wi?temu (por. Rz 8, 14) i wie, jak rozpozna? i zastosowa? w praktyce prawo Bo?e, pocz?wszy od tego zapisanego w jego sercu i naturze, czyni dobro tak?e stworzeniu, wspó?pracuj?c w jego odkupieniu. Dlatego w?a?nie stworzenie – mówi ?w. Pawe? – posiada usilne pragnienie objawienia si? synów Bo?ych, to znaczy tych, którzy ciesz?c si? ?ask? paschalnej tajemnicy Jezusa w pe?ni ?yj? jej owocami, przeznaczonymi do osi?gni?cia pe?nej dojrza?o?ci przy odkupieniu cia?a ludzkiego. Kiedy mi?o?? Chrystusa przemienia ?ycie ?wi?tych - ducha, dusz? i cia?o - oddaj? oni chwa?? Bogu, a przez modlitw?, kontemplacj? i sztuk? anga?uj? w to tak?e stworzenia, jak pi?knie wyra?a to "Pie?ń S?oneczna" ?w. Franciszka z Asy?u (por. Enc. Laudato si’, 87). Jednak w tym ?wiecie harmonia p?yn?ca z Odkupienia jest wci?? zagro?ona przez negatywn? moc grzechu i ?mierci.

2. Destrukcyjna si?a grzechu

Rzeczywi?cie, kiedy nie ?yjemy jak dzieci Bo?e, cz?sto zachowujemy si? destrukcyjnie nie tylko wobec nas samych, ale tak?e w stosunku do bli?nich i do innych stworzeń, uwa?aj?c, mniej lub bardziej ?wiadomie, ?e mo?emy ich u?ywa? wed?ug w?asnej woli. Zaczyna wtedy dominowa? brak umiarkowania, prowadz?c do stylu ?ycia naruszaj?cego te granice, które nasza ludzka kondycja i natura ka?? nam szanowa?, pod??aj?c za tymi niekontrolowanymi pragnieniami, które w Ksi?dze M?dro?ci przypisuje si? ludziom niegodziwym, lub tym, którzy nie uznaj? Boga jako punkt odniesienia dla swoich dzia?ań i nie maj? nadziei na przysz?o?? (por. 2: 1-11). Je?li nie jeste?my stale ukierunkowani ku Wielkanocy, w stron? horyzontu Zmartwychwstania, to oczywiste jest, ?e zwyci??a logika wszystkiego i natychmiast, oraz mie? coraz wi?cej.

Wiemy, ?e przyczyn? ka?dego z?a jest grzech, który od czasu jego pojawienia si? w?ród ludzi zerwa? komuni? z Bogiem, z innymi i ze stworzeniem, z którym jeste?my po??czeni przede wszystkim przez nasze cia?o. Zerwanie komunii z Bogiem naruszy?o tak?e harmonijny zwi?zek ludzi ze ?rodowiskiem, w którym zostali powo?ani do ?ycia, zamieniaj?c ogród w pustyni? (cfr Gen 3,17-18). Chodzi tutaj o grzech, który sprawia, ?e cz?owiek uwa?a siebie za boga stworzenia, czuje si? jego absolutnym panem i u?ywa go nie tak, jak chcia? tego Stwórca, ale w swoim w?asnym interesie, ze szkod? dla stworzeń i innych ludzi.

Kiedy zostaje odrzucone prawo Bo?e, prawo mi?o?ci, wtedy potwierdza si? prawo panowania silniejszego nad s?abszym. Grzech, który mieszka w sercu cz?owieka (por. Mk 7, 20-23) - i objawia si? jako chciwo??, pragnienie nadmiernego dobrobytu, brak zainteresowania dobrem innych, a cz?sto tak?e w?asnym - prowadzi do wykorzystywania stworzenia, osób i ?rodowiska, zgodnie z t? niezaspokojon? ??dz?, która ka?de pragnienie uwa?a za prawo, a która pr?dzej czy pó?niej doprowadzi do zniszczenia nawet tych, którzy s? przez ni? zdominowani.

3. Uzdrawiaj?ca moc skruchy i przebaczenia

Dlatego stworzenie pilnie potrzebuje objawienia si? synów Bo?ych, tych, którzy stali si? "nowym stworzeniem": «Je?eli wi?c kto? pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, min??o, a oto sta?o si? nowe» (2 Kor 5, 17). W rzeczywisto?ci, wraz z ich objawieniem si?, tak?e stworzenie mo?e "prze?y? Wielkanoc": otworzy? si? na nowe niebo i na now? ziemi? (por. Ap 21, 1). A droga do Wielkanocy wzywa nas w?a?nie do odnowienia naszego oblicza i naszego serca chrze?cijan przez pokut?, nawrócenie i przebaczenie, aby móc ?y? pe?ni? ?ask Tajemnicy Paschalnej.

Ta ?niecierpliwo??”, to oczekiwanie stworzenia spe?ni si?, kiedy objawi? si? synowie Boga, to znaczy, gdy chrze?cijanie i wszyscy ludzie podejm? zdecydowanie ten ?ból rodzenia”, którym jest nawrócenie. Razem z nami ca?e stworzenie jest powo?ane do wyj?cia «z niewoli zepsucia, by uczestniczy? w wolno?ci i chwale dzieci Bo?ych» (Rz 8, 21). Wielki Post jest sakramentalnym znakiem tego nawrócenia. Wzywa on chrze?cijan do intensywniejszego i konkretniejszego wcielania Tajemnicy Paschalnej w ?ycie osobiste, rodzinne i spo?eczne, szczególnie poprzez post, modlitw? i ja?mu?n?.

Po?ci?, czyli uczy? si? zmienia? nasz stosunek do innych i do stworzeń: przechodzi? od pokusy "po?erania" wszystkiego, celem zaspokojenia naszej chciwo?ci, do umiej?tno?ci cierpienia z mi?o?ci, która mo?e wype?ni? pustk? naszego serca. Modli? si?, aby umie? wyrzec si? ba?wochwalstwa i samowystarczalno?ci naszego ja i uzna?, ?e potrzebujemy Boga i Jego mi?osierdzia. Dawa? ja?mu?n?, czyli porzuci? nierozs?dny styl ?ycia i gromadzenie wszystkiego dla siebie w iluzji zabezpieczania przysz?o?ci, która do nas nie nale?y. I w ten sposób na nowo odkry? rado?? z planu, którym Bóg obj?? stworzenie i nasze serca, planu mi?o?ci Boga, naszych braci i ca?ego ?wiata, i w tej mi?o?ci odnale?? prawdziwe szcz??cie.

Drodzy bracia i siostry, "Wielki Post" Syna Bo?ego polega? na tym, ?e wyszed? On na pustyni? stworzenia, aby wprowadzi? je na nowo do tego ogrodu komunii z Bogiem, który by? wcze?niej ni? grzech pierworodny (por. Mk 1, 12-13; Iz 51, 3). Niech nasz Wielki Post b?dzie kroczeniem po tej samej ?cie?ce, aby zanie?? nadziej? Chrystusow? tak?e stworzeniu, które «zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczy? w wolno?ci i chwale dzieci Bo?ych» (Rz 8, 21). Nie pozwólmy, aby ten b?ogos?awiony czas up?yn?? bezowocnie! Pro?my Boga, aby pomóg? nam wej?? na drog? prawdziwego nawrócenia. Porzu?my egoizm i zapatrzenie si? w siebie a wpatrujmy si? w Pasch? Jezusa; zbli?my si? do braci i sióstr znajduj?cych si? w trudnej sytuacji, dziel?c si? z nimi naszymi duchowymi i materialnymi dobrami. W ten sposób, przyjmuj?c w konkretach naszego ?ycia zwyci?stwo Chrystusa nad grzechem i ?mierci?, ukierunkujemy Jego przemieniaj?c? moc tak?e na ca?e stworzenie.

Watykan, 4 pa?dziernika 2018
?wi?to ?w. Franciszka z Asy?u