杏MAP导航

Ojciec ?w. Jana Paw?a II

Relacja Karola Wojty?y, pó?niejszego papie?a Jana Paw?a II, z ojcem Karolem Wojty?? seniorem, by?a niezwykle g??boka. Po ?mierci matki w 1929 roku i brata Edmunda w 1932 roku, m?ody Karol pozosta? z ojcem, który sta? si? dla niego nie tylko opiekunem, ale i duchowym przewodnikiem. Wspólne modlitwy, uczestnictwo w liturgii, pielgrzymki i codzienna obecno?? ojca ukszta?towa?y w ch?opaku siln? wiar? i odpowiedzialno??. Po ?mierci ojca w 1941 roku,  Karol, ju? jako seminarzysta, wiele razy wspomina? duchow? si??, jak? czerpa? od taty. Ten osobisty wymiar relacji mia? pó?niej ogromne znaczenie w nauczaniu papieskim o ojcostwie i rodzinie.

Jan Pawe? II w czerwcu 1999 roku w Wadowicach wspomina?: ?Patrz?c z perspektywy lat, widz?, jak bardzo by?em winien temu ojcu. [...] Widzia?em, jak kl?cza? codziennie na kolanach, jak si? modli?. Ten obraz pozostawi? we mnie co?, co przetrwa?o przez ca?e ?ycie”.

Ojciec - przewodnik duchowy

Jan Pawe? II cz?sto mówi? o ojcostwie, podkre?laj?c jego wa?n? rol? w ?yciu rodzinnym i spo?ecznym. Ojciec nie jest jedynie ?ród?em materialnego zabezpieczenia – jego zadaniem jest kszta?towanie serc dzieci, ochrona i przewodnictwo duchowe. Ojcostwo jest konkretnym wymiarem zadań dla m??czyzny. Zobowi?zania w sposób szczególny ??cz? si? z m?odym potomkiem, ale te? dotycz? samego m??czyzny, jak i jego ma??onki. Nie s? jednak skierowane tylko do w?asnej rodziny. Ojcostwo bowiem jest rodzajem s?u?by, zatem mo?e by? zorientowane na inne bliskie osoby. Tak jak to by?o w przypadku ?w. Józefa, który de facto nie by? biologicznym ojcem Jezusa, a jednak w pe?ni wzi?? na siebie odpowiedzialno?? ojcostwa.

Wychowawca i ?wiadek wiary

W przemówieniu do ojców rodzin w Peru w 1985 roku papie? mówi?: ?Ty, ojcze, jeste? pierwszym wychowawc?. Twoje s?owo, przyk?ad, postawa maj? ogromny wp?yw na twoje dzieci. One potrzebuj? twojej obecno?ci, twojej czu?o?ci i twojego ?wiadectwa” (Lima, 4 lutego 1985 r.).

Ojcostwo wed?ug ?w. Jana Paw?a II nie mo?e by? oddzielone od wiary. Ojciec jest tym, który prowadzi rodzin? drog? Ewangelii. Papie? w wielu homiliach podkre?la?, jak wa?ne jest, by ojciec by? obecny nie tylko fizycznie, ale i duchowo – poprzez wspóln? modlitw?, rozmow? o Bogu i ?ycie sakramentalne. W Li?cie do rodzin Gratissimam sane z 1994 roku, papie? pisa?: ?Rodzicielstwo nie kończy si? z chwil? narodzin dziecka. Ojciec i matka s? wezwani, by dawa? ?wiadectwo wiary, by? pierwszymi katechetami, pierwszymi nauczycielami mi?o?ci”.

Ojciec jako obrońca godno?ci ?ycia i s?uga mi?o?ci

W encyklice Evangelium vitae (1995 r.) Jan Pawe? II broni? nienaruszalno?ci ?ycia i godno?ci cz?owieka od pocz?cia do naturalnej ?mierci. W tym kontek?cie wskazywa? tak?e na odpowiedzialno?? ojców: ?Ojcostwo wymaga nie tylko przekazania ?ycia, ale przede wszystkim uznania i przyj?cia dziecka jako daru Boga, troski o jego wzrost i dobro – fizyczne, moralne i duchowe” (nr 92).

Jan Pawe? II wielokrotnie mówi? o ojcostwie jako formie s?u?by. Ojciec nie jest dominuj?cym panem, ale kochaj?cym opiekunem. W duchu Chrystusowego nauczania ojciec powinien by? gotów odda? siebie dla dobra rodziny. W przemówieniu do rodzin w Manili papie? mówi?: ?Wspó?czesny ?wiat potrzebuje ojców, którzy nie boj? si? by? czu?ymi i pokornymi. Ojców, którzy poprzez swoj? obecno?? i mi?o?? ucz? dzieci, kim jest Bóg – Ojciec mi?osierny”.

Wspólnota, dialog, blisko??

W czasie audiencji i spotkań Jan Pawe? II by? niezwykle dost?pny - b?ogos?awi? dzieciom, ojcom i rodzinom. Jego spojrzenie na ojcostwo objawia?o si? bardzo osobi?cie – wielokrotnie rozmawia? z chorymi, niepe?nosprawnymi, biednymi – tak jak podczas spotkań w Polsce, gdzie ?spo?ród zm?czenia i choroby nosi? w sobie mi?osierdzie dla ka?dego”. W spotkaniach mi?dzynarodowych Jan Pawe? II odkrywa? szerokie znaczenie ojcostwa – tak?e w dialogu mi?dzyreligijnym. W Asy?u (1986 r.), cho? nie dialogowa? bezpo?rednio o ojcach biologicznych wskazywa?, ?e wierz?cy – w ka?dej kulturze – mog? by? twórcami pokoju poprzez wspóln? nadziej?, mi?o?? i trosk? o rodziny ?wiata.

Ma?gorzata Oroń/KUL

red. Monika Stojowska