杏MAP导航

Ks. Arkadiusz Nocoń - Watykan

Teresa urodzi?a si? 28 marca 1515 r. w hiszpańskiej Ávili. By?a szóstym z jedena?ciorga rodzeństwa. Wychowywa?a si? w rodzinie szlacheckiej, w której panowa?a atmosfera religijna. Biografowie Teresy odnotowuj?, ?e maj?c zaledwie 7 lat, pod wp?ywem lektury ??ywotów ?wi?tych”, postanowi?a uciec z bratem do Afryki, aby dla Jezusa ponie?? tam ?mier? z r?k niewiernych (zatrzymano ich kilka kilometrów od domu).

Jako dziecko bardzo mocno prze?y?a te? ?mier? matki. ?W swoim utrapieniu – napisze po latach – uda?am si? przed obraz Matki Bo?ej i rzewnie p?acz?c, b?aga?am J?, aby mi by?a matk?. Pro?ba ta, cho? uczyniona z dzieci?c? prostot?, nie by?a daremn?, bo ile razy w potrzebie poleca?am si? Matce Bo?ej, zawsze doznawa?am jej pomocy”. 

Dorastaj?c? córk? ojciec odda? na wychowanie siostrom augustiankom, cho? ona sama, jak powie, nie znosi?a wówczas ?ycia zakonnego. Z drugiej strony, mimo ?e wyrasta?a na wyj?tkowo pi?kn? i inteligentn? kobiet?, nie widzia?a si? te? w ma??eństwie. Przebywaj?c u augustianek powoli dojrzewa do ?ycia zakonnego, czemu kategorycznie sprzeciwia si? ojciec. Po raz drugi ucieka wi?c z domu. I tym razem pomaga jej jeden z braci (wst?pi pó?niej do dominikanów): ?Mam jeszcze ?ywo w pami?ci – czytamy w jej wspomnieniach – co dzia?o si? we mnie, gdy opuszcza?am dom ojca. Dozna?am wówczas takiego wewn?trznego rozdarcia, ?e nie s?dz?, i? w godzinie ?mierci mog?oby by? gorsze. [...] Przywi?zanie do ojca i rodzeństwa, i rozstanie z nimi tak ci??k? we mnie wzbudza?o wewn?trzn? walk?, ?e gdyby mi Pan nie pomóg?, wbrew najlepszym ch?ciom, nie starczy?oby mi si? do uczynienia tego kroku”.

Z ?Autobiografii” ?w. Teresy od Jezusa: ?Dla kogo Chrystus jest przyjacielem i wielkodusznym przewodnikiem, ten wszystko potrafi znie??. Jezus sam przychodzi mu z pomoc?, dodaje si? i nie opuszcza nikogo. […] Bardzo cz?sto sama tego do?wiadcza?am. […] Czegó? wi?cej mogliby?my pragn??, ni? mie? u boku tak wiernego przyjaciela, który nie opu?ci nas w trudno?ciach i utrapieniach, jak zwykli to czyni? ziemscy przyjaciele. Szcz??liwy ten, kto mi?uje prawdziwie i szczerze, i kto jest z Nim zawsze”.

Wst?pienie do Karmelu w Ávili nie kończy?o jej wewn?trznych zmagań. Najpierw jednak musia?a si? zmierzy? z ci??k? chorob?. Podczas jednego z ataków malarii uznano j? za zmar?? i przygotowano grób. Gdy jakim? cudem obudzi?a si? z letargu, opowiada?a, ?e w krytycznym momencie choroby zwróci?a si? do ?w. Józefa: ?To on sprawi?, ?e podnios?am si? z ?o?a”. Przyja?ń Teresy ze ?w. Józefem by?a zdumiewaj?ca. Teologowie opowiadaj?, ?e to ona w?a?nie wydoby?a go z ?zapomnienia”, z drugiego planu, gdzie dotychczas pokornie egzystowa? w Ko?ciele. Najwi?ksz? prób? przesz?a jednak wtedy, gdy postanowi?a zreformowa? swój zakon, wracaj?c do pierwotnej Regu?y Karmelu. Projekt klasztoru, w którym siostry ?y?yby z ja?mu?ny, nie opuszcza?y klauzury i nie posiada?y przywilejów, wzbudzi? gwa?towny opór nie tylko sióstr, ale tak?e w?adz ?wieckich i duchownych. Przeciwko Teresie pisano paszkwile i skargi do Rzymu. Nie zrezygnowa?a jednak z reformy, znosz?c dzielnie, przez d?ugie lata, szyderstwa i szykany. W końcu dopi??a swego. Do dnia ?mierci uda?o jej si? za?o?y? 32 odnowione klasztory.

Pan Bóg do?wiadcza? j? nieustannie: trapi?y j? choroby, ale i nie mniej ci??kie cierpienia duchowe: osch?o?ci, skrupu?y, osamotnienie. Nie zamkn??a si? jednak w sobie i nie zgorzknia?a pod wp?ywem tych do?wiadczeń. Co wi?cej, umia?a cieszy? si? ?yciem, tryska?a rado?ci? i ?artami. W czasie rekreacji potrafi?a wzi?? b?benek i kastaniety, by ?piewa? przy nich i tańczy?. By?a cz?owiekiem ?doskonale zintegrowanym”: cho? w ka?dej dziedzinie wyj?tkowa, w ?adnej nie przesadna. Mistyczka, a zarazem ?wietna organizatorka, poetka, a zarazem znakomita kucharka (siostry cieszy?y si?, gdy mia?a dy?ur przy garnkach), ascetka, zadziwiaj?ca umartwieniami, ale i smakosz dobrych potraw (na uwag? jednej z sióstr, ?e daje tym z?y przyk?ad, odpowiedzia?a weso?o: ?Siostro, chwal ?yczliwo?? Pana i zapami?taj: jak pokuta, to pokuta, a jak kuropatwa, to kuropatwa”!).

Na polecenie spowiedników spisa?a swoje prze?ycia duchowe: ?Autobiografi?”, ?Drog? do doskona?o?ci”, ?Twierdz? wewn?trzn?”, pisma, które sta?y si? podr?cznikami modlitwy i ?ycia duchowego (pod ich wp?ywem nawróci?a si? m. in. Edyta Stein). W uznaniu dla warto?ci ascetycznych i literackich tych dzie?, dzi?ki którym nazywana b?dzie ?mistrzyni? pi?knej modlitwy”, papie? Pawe? VI og?osi? ?w. Teres? od Jezusa (pierwsz? kobiet? na ?wiecie!), doktorem Ko?cio?a, nadaj?c jej tytu? ?doktora mistycznego” (Doctor mysticus) 27 wrze?nia 1970 r.

Zmar?a 4 pa?dziernika 1582 r. w Alba de Tormes w Hiszpanii w wieku 67 lat. Jej ?mier?, podobnie jak ca?e jej ?ycie, nie by?a wolna od paradoksów: 4 pa?dziernika 1582 r., gdy gas?o jej ?ycie, dokonano korekty kalendarza, usuwaj?c z niego 10 dni. W wielu biografiach – i nie jest to pomy?ka – mo?emy wi?c przeczyta?, ?e ?w. Teresa od Jezusa zmar?a w nocy z 4 na 15 pa?dziernika. Na zak?adce znalezionej po ?mierci w jej brewiarzu, zapisane by?y s?owa, którymi jeszcze dzisiaj modl? si? m?odzi ludzie, na przyk?ad w Taizé: ?Nada te turbe, nada te espante, solo Dios basta” (?Niech nic ci? nie smuci i nic nie przera?a; gdy wszystko przemija, Bóg jest niezmienny. Jemu zaufaj, nic ci nie grozi, Bóg sam wystarczy”). Beatyfikowa? j? Pawe? V 24 kwietnia 1614 r., a kanonizowa? Grzegorz XV 12 marca 1622 r. Jej relikwie znajduj? si? w Alba de Tormes w ko?ciele Zwiastowania NMP przy klasztorze karmelitańskim.

Ta, która pod wp?ywem ??ywotów ?wi?tych” chcia?a umrze? za wiar?, a pod wp?ywem ?Wyznań” Augustyna, dokona?a rewizji swego ?ycia, powiedzia?a kiedy?, ?e ?wi?tych trudno jest na?ladowa?, poniewa? s? dla nas, jakby ?o jeden numer za wielcy”, st?d w ich duchowych szatach trudno nam si? odnale??. W szatach ?w. Teresy z Ávili, utkanych ze szczerej i zdrowej pobo?no?ci (?jak pokuta, to pokuta, a jak kuropatwa, to kuropatwa”), wszyscy chyba czuliby?my si? dobrze…