Patronka Dnia: ?w. El?bieta W?gierska, ksi??na kochaj?ca biednych
Ks. Arkadiusz Nocoń – Watykan
El?bieta by?a trzecim dzieckiem króla W?gier Andrzeja II i Gertrudy z Andechs-Meran, siostry ?w. Jadwigi ?l?skiej. Wcze?nie osierocona przez matk? zosta?a zar?czona z Ludwikiem, przysz?ym w?adc? Turyngii (Ludwik IV), którego po?lubi?a maj?c zaledwie 14 lat (1221 r.). Ma??eństwo z Ludwikiem okaza?o si? szcz??liwe. Urodzi?o si? z niego troje dzieci.
Ma??eńskie szcz??cie nie trwa?o jednak d?ugo, bo zaledwie sze?? lat. Ludwik zmar? w czasie wyprawy krzy?owej. Po ?mierci m??a dwudziestoletnia El?bieta usun??a si? z ?ycia dworskiego. Opu?ci?a zamek w Wartburgu i wraz ze swoimi dzie?mi zamieszka?a w pobliskim Eisenach. Pó?niej przenios?a si? do Marburga, po?wi?caj?c si? ca?kowicie wychowaniu dzieci, modlitwie, pokucie i uczynkom mi?osierdzia. W roku 1228 z?o?y?a ?luby jako jedna z pierwszych tercjarek franciszkańskich.
Z listu o. Konrada z Marburga, kierownika duchowego ?w. El?biety: ?Ca?e ?ycie (El?bieta) by?a pocieszycielk? ubogich (...). Dwa razy na dzień, rankiem i wieczorem, mia?a te? zwyczaj odwiedza? chorych. Osobi?cie pos?ugiwa?a tym, którzy cierpieli na odra?aj?ce choroby, podawa?a posi?ek jednym, poprawia?a pos?anie drugim, niektórych d?wiga?a na ramionach i spe?nia?a wobec nich wiele innych dobroczynnych pos?ug (...). Do swego sto?u zaprasza?a najbardziej ubogich i pogardzanych. Pomimo jej czynnego ?ycia rzadko spotyka?em niewiast?, która by w tak wysokim stopniu obdarzona by?a darem kontemplacji. Niektórzy zauwa?ali, ?e kiedy powraca?a z modlitewnego odosobnienia, jej twarz ja?nia?a niezwykle, a jej oczy b?yszcza?y jakby promieniami s?ońca”.
Przyk?ad ?w. El?biety uczy, ?e mimo w?adzy i dostatku mo?na pozosta? wra?liwym na ludzk? krzywd?. Co wa?ne, jej dzia?alno?? nie mia?a charakteru propagandowego i nie s?u?y?a budowaniu tzw. ?pozytywnego wizerunku w?adcy”, ale wyp?ywa?a z g??bokiej wiary i z prze?wiadczenia, ?e ?okazuj?c mi?osierdzie Chrystusowi w biednych, b?dziemy przez nich przyj?ci do wiecznych przybytków” (?w. Grzegorz z Nazjanzu). Nie ulega w?tpliwo?ci, ?e tych, którzy j? tam przyj?li by?y setki, je?li nie tysi?ce, bo tylu w?a?nie pomog?a w czasie swojego ?ycia.
Wspomnienia o. Konrada z Marburga: ?Przed ?mierci? zapyta?em j? jak rozporz?dzi? maj?tkiem. Odpar?a, ?e wszystko, co jeszcze wydaje si? posiada?, nale?y do ubogich. Prosi?a, abym rozda? wszystko, z wyj?tkiem zwyk?ej tuniki, któr? mia?a na sobie i w której chcia?a by? pochowana. Po wydaniu tych rozporz?dzeń przyj??a Cia?o Pana (...). Wreszcie, polecaj?c Bogu z najwi?ksz? pobo?no?ci? wszystkich obecnych, jak gdyby zapadaj?c w ?agodny sen, odda?a ducha”.
Nawet Marcin Luter, który odrzuca? kult ?wi?tych, powiedzia? kiedy? o El?biecie: – ?Ona by?a naprawd? ?wi?t?”.
?w. Jan Pawe? II o ?w. El?biecie W?gierskiej powiedzia?: ?Umi?owani Bracia i Siostry w?gierscy, spogl?dajcie wszyscy na ?wi?t? El?biet? z dynastii Arpadów! Rozpoznajcie w niej cud mi?o?ci. Winni?cie si? chlubi?, ?e ta pochodz?ca z ziemi w?gierskiej ?wi?ta znana jest w Europie i na ca?ym ?wiecie! My?li jej przekracza?y horyzonty epoki, genialnym sercem przeczuwa?a jednocz?c? si?? mi?o?ci i g??bokie wymagania jedno?ci”.
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
