杏MAP导航

?Dramatyczny aspekt tej wojny to trauma, której do?wiadczaj? dzieci, ale i my wszyscy. Ja te?. Nieraz jak rozmawiam z matkami, gdy przyje?d?am do rodzin to widz?, ?e dzieci np. si? bawi? w ?o?nierzy, stoj? na skrzy?owaniach, organizuj? punkty kontrolne, zatrzymuj? samochody. W przedszkolu dzieci buduj? z zabawek schowek i mówi?, ?e jest to schron przed bombardowaniem - mówi Radiu Watykańskiemu ks. Gryniewicz. - Te? s?yszy si?, jak dzieci rozmawiaj? o tym, czym ró?ni si? uderzenie pioruna od bombardowania. I to jest naprawd? okropne, poniewa? te dzieci zosta?y zranione, ale te? i doro?li. W nocy cz?sto ?ni mi si? po??czenie wojny i ?ycia kap?ańskiego, np. idziemy w procesji przez ?o?nierzy a tu armia rosyjska atakuje. A ty idziesz i jeszcze ewangelizujesz. Ratunkiem dla nas jest s?u?enie w Ko?ciele, niesienie pomocy innym, ale wewn?trz zostaje ten okropny ?lad wojny. Tego horroru, który do?wiadczamy, tych syren, które s?yszymy i cho? cz?sto tego nie wida?, to ten ?lad zostaje. Wierzymy, ?e Pan Bóg pozwoli nam wyj?? z tego, przebaczy? i ?y? normalnym ?yciem.“

?Naprawd? to jest Droga Krzy?owa, bardzo jasna. Na tej Drodze Krzy?owej s? ró?ne stacje, to jest okropnie ci??kie. Nieraz chce si?, po prostu upa?? pod krzy?em, nie chce si? wstawa?, chce si? po prostu le?e?, ?eby nikt nie zobaczy?, ?e jeste? zm?czonym t?umem, zm?czony obelgami, potrzebami. Jeste? po prostu zm?czony wojn?. I masz obraz Jezusa, który wstaje i mimo wszystko kroczy dalej. My wci?? wstajemy, bo jest z nami naród polski, Caritas Polska i inni partnerzy – to jest Weronika na tej Drodze Krzy?owej, to Szymon Cyrenejczyk, który pomaga - podkre?la ukraiński pallotyn. - To bardzo konkretna pomoc materialna, ten cz?sto wdowi grosz, ale i modlitwa, której nie widzimy, ale któr? na pewno Pan Bóg s?yszy. To wszystko to jest w?a?nie ta chusta Weroniki. To jest ocieranie krwi z naszych twarzy, tamowanie krwotoku z rozdartego serca. Naprawd?, nie tylko my to widzimy, ale jestem przekonany, ?e Pan Bóg te? widzi i b?dzie b?ogos?awi? za to, ?e jeste?cie obok nas i nie pozwalacie nam po prostu umiera? od takich zwyk?ych ludzkich potrzeb. I chcia?bym powiedzie? wielkie Bóg zap?a?!“