Siostry na Ukrainie wybieraj? ?ycie po?ród wojny
Svitlana Dukhovych - Vatican News
To zgromadzenie ?eńskie pracuje u naszych wschodnich s?siadów od 1998 r. Prowincja ukraińska liczy 26 zakonnic mieszkaj?cych w pi?ciu wspólnotach. Pomagaj? ojcom redemptorystom w parafiach, pracuj? z m?odzie?? i dzie?mi, nauczaj? katechezy, organizuj? letnie obozy, pielgrzymki oraz rekolekcje.
Wojna wystawi?a na ci??k? prób? ?ycie tych zakonnic, które maj? powy?ej 50 lat. ?Wydawa?o si? nam, ?e mo?e zostawi? nas same z naszymi: strachem, gniewem i bólem. Momentami przera?a?o nas poczucie, i? w nasze serca mog?a ukradkiem wej?? nienawi??. Niekiedy do?wiadcza?am niemal?e swoistego rozdwojenia: z jednej strony podczas modlitwy wspólnotowej dzi?kowa?am i chwali?am Boga, a z drugiej strony, wracaj?c do swojego pokoju, doznawa?am najbardziej sprzecznych uczu?, z którymi nie mog?am sobie poradzi?. Pewnego dnia zrozumia?em, ?e to oddzielenie nie jest chrze?cijańskie i nie ma nic wspólnego z naszym Bogiem: Jezus zmartwychwsta? wraz z ranami i wie, co to znaczy nosi? takie rany oraz do?wiadcza? bólu a? do ?mierci. Zrozumia?am, ?e tylko w Nim i razem z Nim mog? przetrwa? t? tragedi?” – wspomina s. Shulak.
Ta wewn?trzna droga doprowadzi?a zakonnic? do powierzenia Bogu wszystkich swych bolesnych uczu? i emocji. S. Teodora wyznaje, i? modli?a si?, prawie ?e krzycz?c po?ród ?ez, w s?owach: ?Panie, do Ciebie nale??, Ty nas stworzy?e? dla ?ycia, a prze?laduje nas ?mier?. Wezwa?e? nas, aby?my sta?y si? ?yw? nadziej? dla tak wielu innych osób, lecz pogr??y?y?my si? w ciemno?ciach ?mierci i strachu”. Do?wiadczenie ?ycia wewn?trznego nauczy?o misjonark? pozostawania w ciszy po modlitwie, aby da? czas Bogu na odpowied?. ?Powiedzia?am: «b?d? czeka? tak d?ugo, jak potrzeba, lecz nie zostawiaj mnie samej w tym wszystkim, co prze?ywam»” – wspomina zakonnica.
Wojna wymaga ci?g?ego rozeznawania nie tylko w sferze ?ycia wewn?trznego, ale tak?e w pracy duszpasterskiej. S. Teodora by?a prze?o?on? prowincjonaln? sióstr redemptorystek na Ukrainie od 2013 r. do pa?dziernika 2022 r. Opowiada, ?e po rozpocz?ciu inwazji rosyjskiej zakonnice znalaz?y si? w sytuacji zmuszaj?cej do przemy?lenia na nowo swojej dzia?alno?ci, tak aby s?u?y? lepiej Ko?cio?owi i ludziom w nowych warunkach. Ju? w marcu po wybuchu pe?noskalowej wojny, prawie co dziesi?ta z sióstr uda?a si? za granic? do Niemiec, Austrii czy Irlandii, aby wspomóc organizacje katolickie, które przyj??y uchod?ców; wyjecha?y zakonnice znaj?ce j?zyk niemiecki czy angielski. Przez przesz?o pó? roku pomaga?y swoim rodakom wype?nia? dokumenty, odwiedza?y chorych i rannych w szpitalach oraz towarzyszy?y dzieciom uchod?ców w szko?ach.
Inn? przestrzeni? pos?ugi zakonnic jest pomoc psychologiczna dla ofiar wojny. Ró?ne siostry, które studiowa?y psychologi? lub ukończy?y kurs psychoterapii, zdecydowa?y si? na specjalistyczne szkolenia, ?eby móc pomaga? w prze?ywaniu ?a?oby i przezwyci??aniu traum. ?W niektórych naszych klasztorach – wyja?nia s. Teodora – przyj??y?my uchod?ców, w tym tak?e tatarsk? rodzin? wyznaj?ca islam. Kiedy by?a w naszej wspólnocie, narodzi?o si? ich dziecko. I wtedy zamie?cili bardzo poruszaj?cy wpis na facebooku o tym, ?e nigdy nie my?leli, i? chrze?cijanie i muzu?manie mog? ?y? w tak bliskiej relacji”.
Od dziesi?ciu lat Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Naj?wi?tszego Odkupiciela ma tak?e wspólnot? w Czernihowie, stolicy jednego z pó?nocnych regionów Ukrainy.
W pierwszych miesi?cach wojny siostry nie mia?y mo?liwo?ci kontynuowa? tam swojej misji. Sytuacja zmusi?a je do opuszczenia obl??onego i bombardowanego miasta. Kiedy wróci?y w kwietniu, odkry?y skal? zniszczeń. Uda?a si? te? tam s. Teodora b?d?ca psychoterapeutk?. ?Nawiedzi?y?my osoby zamieszkuj?ce w najbardziej do?wiadczonych miejscach – opowiada. – Ludzie stracili swoich bliskich, domy, stracili wszystko. Poprzez dialog i s?uchanie mog?y?my im pomóc w przezwyci??eniu odrobin? depresji czy ataków paniki. To osoby, które naprawd? potrzebuj? wiedzie?, ?e kto? jest blisko nich, kto? zdolny przynie?? nadziej? i wiar?, kiedy oni s?abn?”.
Jak dodaje misjonarka, mimo i? gniew stanowi naturaln? reakcj? na niesprawiedliwo?? oraz cierpienie, to wa?ne, aby nie sta? si? uczuciem dominuj?cym i by ludzie umieli wybiera? ?ycie tak?e w ma?ych gestach. Tak w?a?nie czyni?a pewna pani spotkana przez s. Teodor? w Czernihowie, która posadzi?a wspania?y ogród warzywny wokó? swojego domu, ca?kowicie zrujnowanego przez bombardowanie. ?Koncentruj? si? na rzeczach najmniejszych w naszym ?yciu – t?umaczy?a napotkana kobieta. – Spójrzcie na t? ma?? ro?link?, która w?a?nie wykie?kowa?a z ziemi: rozro?nie si? i b?dzie ?y?a”. S. Teodora mówi, ?e to stanowi?o dla niej ?wiadectwo mówi?ce, co oznacza wybieranie ?ycia.
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
