Rektor seminarium w Worzelu: w tym mrocznym czasie Bóg jest z nami

Ks. Rus?an Micha?kiw (po prawej stronie) rektor seminarium duchownego w Worzelu

碍辞?肠颈ó?

Rektor seminarium w Worzelu: w tym mrocznym czasie Bóg jest z nami

Prze?ywanie czasu wielkanocnego w spl?drowanym przez Rosjan seminarium jest mocnym a zarazem bardzo wzruszaj?cym prze?yciem. W rozmowie z Radiem Watykańskim wskazuje na to rektor seminarium w Worzelu ks. Rus?an Micha?kiw podkre?laj?c, ?e w tym mrocznym czasie Bóg jest z Ukrain? i jej cierpi?cymi mieszkańcami.

Beata Zaj?czkowska – Watykan

Pl?drowanie i niszczenie budynków religijnych wpisuje si? w zbrodnie wojenne, których Rosjanie masowo dopuszczaj? si? na ukraińskiej ziemi. ??ciany seminarium zosta?y, ale budynek wygl?da? jakby przesz?o przez niego tornado. W kaplicy ?o?nierze ukradli nie tylko ?wiece, ale nawet pude?ko, w którym zbierany by? wosk, a z zakrystii wynie?li stary odkurzacz” – mówi ks. Micha?kiw.

W tym mrocznym czasie Bóg jest z nami

?Wsz?dzie chodzili, pozabierali wszystko co mogli, nawet tak banalne rzeczy jak patelnie czy rzeczy osobiste. Jakby wichura przesz?a i wszystko ze sob? poci?gn??a. Nigdy przez drzwi nie wchodzili, tylko przez okna. Wiemy, ?e to jest styl Rosjan - bali si?, ?e kto? ?adunek wybuchowy w drzwiach zostawi?, bo oni tak cz?sto robili. Ludzie z Buczy opowiadali, ?e zostawiali bomby w baga?nikach samochodów, czy w?a?nie w drzwiach. Kto? nie wie, otwiera i ?mier?. Z kaplic zrabowali kielichy, obrusy, a przede wszystkim ukradli wa?n? dla nas pami?tk?-relikwi?, czyli kielich mszalny, którego Jan Pawe? II u?ywa? w czasie swej pielgrzymki na Ukrain?. Mija ju? drugi tydzień, jak po ewakuacji wrócili?my do seminarium. Ca?y czas nie ma wody, pr?du, ?wiat?a, gazu, ale da si? przyzwyczai? do tych ograniczeń. – mówi papieskiej rozg?o?ni rektor seminarium. – Rozumiemy, ?e bardzo du?o ludzi, od których zale?y nasza wolno?? i za których si? modlimy, ma jeszcze gorzej: ?o?nierze marzn?, nie maj? mo?liwo?ci zje?? czego? ciep?ego, umy? si?, wygodnie wyspa?, a ryzykuj? dla nas swoim ?yciem. Dlatego jest to czas, w którym wielu ludzi inaczej patrzy na warto?ci; na to co osi?gn?li, co si? naprawd? liczy, a co jest niewa?ne. Mam nadziej?, ?e to nie zabrzmi poetycko, ale nasza rzeczywisto?? jest bardzo prosta: budzisz si? i doceniasz, ?e ?yjesz; ?e masz jeszcze jedn? okazj? porozmawia? i napi? si? z kim? herbaty.“

Ks. Rus?an podkre?la, ?e ewakuuj?c seminarium i patrz?c na wyje?d?aj?cych parafian mocno do?wiadczy? tego, ?e ?ciany ?wi?tyni s? tylko wyrazem ?ywego Ko?cio?a. ?Z kaplic zabrali?my Naj?wi?tszy Sakrament, to by?o tak jakby Bóg uchodzi? razem z nami” – mówi kap?an podkre?laj?c, ?e ludzie powoli wracaj?, co wida? te? po rosn?cej frekwencji na Mszach. W parafii dzia?a te? punkt pomocy ?ywno?ciowej wspierany przez lokaln? Caritas.

?Wa?n? cz??ci? codzienno?ci s? rozmowy z lud?mi, którzy tu zostali, do?wiadczyli dzia?ań i obecno?ci Rosjan. Jedna z kobiet opowiada?a nam, ?e helikopter wojskowy, z którego teren by? ostrzeliwany wisia? nad jej domem. Huk by? taki, ?e a? uszy bola?y. Najpierw si? denerwowa?a, prze?ywa?a to wszystko a potem modli?a si? Ojcze nasz, odmawia?a Psalm 90, jakby chroni?c si? w Panu i Pan Bóg dawa? jej spokój, nawet pies mimo huku u jej nóg zasypia? – wspomina ks. Rus?an. – W jednej z wiosek d?ugi czas brakowa?o chleba i jak go w końcu przywie?li do ka?dy do r?ki dostawa? pó? bochenka. Ludzie nie jedli chleba od razu, ale w?chali go. Opowiada?a nam jedna kobieta, ?e stali 5-10 minut i w?chali zapach otrzymanego chleba. Do?wiadczenie mocy ?mierci, która z ogniem Rosjan przychodzi, ale potem do?wiadczenie prawdziwej mocy ?ycia w Chrystusie. Dla mnie jest to do?wiadczenie bardzo cenne, przemieniaj?ce. Bardzo du?o ludzi odkry?o Pana Boga, przynajmniej zacz??o si? modli?, wi?cej si? modli?. Jak mówi? o nadziei? Ka?dy szuka teraz na czym si? oprze?, bo jak nie masz na czym si? oprze? to si? chwiejesz. I to ci? niszczy i zaczynasz szuka? na kim si? oprze?, kto by tak? pewno?? da?. I w tym wszystkim Pan Bóg staje si? blisko.“