杏MAP导航

Krzysztof Bronk - Watykan

Na samym wst?pie obszernego felietonu w dzienniku La Verita w?oska pisarka zauwa?a, ?e etymologiczne pokrewieństwo kultu i kultury nie jest przypadkowe.  Obie sfery ?ycia s? ze sob? zwi?zane i nawzajem na siebie oddzia?uj?. ?Kto zmienia kult, zmienia równie? i kultur?” – pisze De Mari. Jej zdaniem to, co wydarzy?o si? w ostatnich dziesi?cioleciach z kultem katolickim, jego faktyczna desakralizacja, by?o niezb?dnym warunkiem rozk?adu kultury zachodniej, jej samobójstwa.

Silvana De Mari nie jest teologiem, nie rozwa?a wi?c za?o?eń reformy liturgicznej i jej realizacji. Porównuje jedynie Msz?, której zazna?a w m?odo?ci, z realiami liturgii, któr? dzi? spotyka we w?oskim Ko?ciele.  66-letnia pisarka postrzega to oczami cz?owieka kultury. W jej opinii zatracono wymiar ofiary, na rzecz uczty, biesiady. W takim postrzeganiu liturgii pomagaj? te? naginane t?umaczenia ksi?g liturgicznych. Tytu?em przyk?adu: modlitwa ?Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum – dos?ownie: Panie nie jestem godzien, aby? przyszed? pod mój dach, czy jak znamy z polskiej liturgii, aby? przyszed? do mnie” we w?oskiej wersji zosta?a zmodyfikowana i wysz?o z tego: ?abym zasiad? przy Twym stole”, czy dos?owniej, w rozumieniu najbardziej potoczonym: ?w Twojej sto?ówce”.

Fatalna w skutkach okaza?a si? równie? decentralizacja tabernakulum i krzy?a. Jak zauwa?a De Mari, by?a ona niezb?dna, aby kap?an w czasie liturgii, zgodnie z jej now? orientacj?, nie sta? plecami do Pana Boga. Jednak?e symboliczna wymowa tej zmiany jest pora?aj?ca. Jak wcze?niej, zarówno kap?an, jak i wierni byli zwróceni w tym samym kierunku, ku Panu Bogu, tak dzi? patrz? na siebie nawzajem, a krzy? i tabernakulum zosta?y odsuni?te na bok.

De Mari skar?y si? równie? na rezygnacj? z ko?cielnej ?aciny, któr? kiedy?, jak twierdzi, znali wszyscy, nawet analfabeci. Dzi? natomiast, ?kiedy jad? do Polski, nie rozumiem Mszy ?w. Je?li umr? w Irlandii, nie zrozumiem ostatniego namaszczenia”.