杏MAP导航

Секогаш нека се стави Христос во центарот, како ?квасец на единството“ во свет поделен од насилство и раздор, одржува??и го мисионерскиот жар жив: ова е она на што папата Лав XIV ги охрабри црковните здружени?а, движе?а и заедници во кои ил?адници верници го живеат своето искуство на верата и апостолатот.

Модераторите, ме?ународните претставници и делегатите на 115 црковни здружени?а на верници признати или основани од Светиот Престол се во Рим од среда каде учествуваат на годишниот состанок организиран од Дикастери?ата за мир?ани, семе?ство и живот, на тема: ?Надежта ко?а се живее и навестува: дарот на ?убиле?от за црковните здружени?а“.

Папата прима??и ги на аудиенци?а во Апостолската палата, ?а изрази сво?ата благодарност за службата на водство и анимаци?а што ?а извршуваат, како и за поддршката и охрабрува?ето што им го даваат на своите бра?а на христи?анскиот пат, што подразбира одговорност, посветеност и честопати тешкотии и недоразбира?а – об?асни Папата, додава??и дека ова е неопходна и многу драгоцена миси?а.

Христи?анскиот живот не се живее во изолирано

Светиот Отец исто така нагласи дека реалностите на поединечните црковни здружени?а се различни по сво?ата природа и истори?а, но сите се важни за животот на Црквата. Тие сведочат за една суштинска вистина: дека нико? не може да биде христи?анин сам, одвоен од другите. Сите ние сме дел од еден народ, тело основано од самиот Господ.

Без разлика дали овие здружени?а се основани со апостолска, добротворна или литургиска цел; дали се стремат да понудат христи?анско сведоштво во одредени општествени средини; или пак се родени од харизматско вдахновение — од една првобитна харизма што подоцна го оформила целото движе?е — тие претставуваат нови форми на духовност и евангелизаци?а.

Христи?анскиот живот не се живее изолирано — не е интелектуална или сентиментална авантура, ограничено само на нашите мисли и чувства. Се живее со другите, заедно, во заедница. Зашто воскреснатиот Христос е присутен токму таму — ме?у учениците собрани во Неговото име.

Соработка со Римскиот бискуп

Продолжува??и го сво?от говор, папата Лав XIV об?асни каков е повикот на сите христи?ани и ги охрабри да соработуваат со Римскиот епископ.

Единството и миси?ата се двата темели на животот на Црквата и двата приоритети на Петровата служба. Затоа, ги повикувам сите црковни здружени?а и движе?а на верници верно и великодушно да соработуваат со Папата, особено во овие две области.

Шире?е на единството

Во однос на единството кое има основа во Христос, Папата охрабри проширува?е на заедништвото кое може да се доживее во различните реалности на црковните здружени?а, заедништвото кое самиот Свети Дух го создава во Црквата.

Ширете го насекаде тоа единство што го живеете во вашите здружени?а и заедници: во заедништво со пастирите на Црквата и со другите црковни реалности, станува??и блиски до лу?ето што ги сре?авате, за вашите харизми секогаш да останат во служба на единството на Црквата и да бидат квасец на единство, заедништво и братство во свет толку разделен од неслога и насилство.

Да се разгори мисионерската ревност

Потоа Светиот Отец се осврна на темата за мисионерството, потсетува??и се на сво?от личен пат и особено на службата што ?а извршуваше во Перу: ?Миси?ата го обележа моето пастирско искуство и го обликуваше мо?от духовен живот“, рече то?, потсетува??и ги членовите на црковните здружени?а на верници, движе?ата и заедниците да сведочат за она што самите го доживеале (средба со Господ, нов живот), но и за задачата ко?а им е доверена, односно да го донесат Евангелието до на?оддалечените места, на?тешките средини, поднесува??и тешкотии и неуспеси.

Секогаш одржува?те ?а жива оваа мисионерска ревност ме?у вас: црковните движе?а играат фундаментална улога во евангелизаци?ата денес. Ме?у вас има дарежливи лу?е, добро оформени, со искуство ?на терен“. Ова е наследство кое мора да се направи плодоносно, останува??и внимателни кон денешната реалност со не?зините нови предизвици. Ставете ги вашите таленти во служба на миси?ата, како на местата на првата евангелизаци?а, така и во парохиите и локалните црковни структури, со цел да допре до многумина кои се далеку и кои, понекогаш без да знаат, го чекаат Словото на животот.

Сè е благодат

Покра? тоа што се осврна на сегашноста и потребите на Црквата денес, Папата потсети и на Вториот ватикански собор, ко? го охрабри здружениот апостолат на верниците, здружени?а основани за заедничка апостолска активност, кои ги поддржуваат и формираат своите членови и од кои – како што рече Светиот Отец – можат да дадат многу пообилни плодови отколку кога поединците де?ствуваат одделно.

Петровиот наследник потоа ?а истакна важноста на реалностите што произлегуваат од харизмата на еден или група основачи, или кои се вдахновени од харизма на монашка заедница, додава??и дека сето тоа е благодат во Црквата. То? се осврна и на писмото до епископите Iuvenescit Ecclesia во кое Конгрегаци?ата за наука на верата об?асни дека црковната хиерархи?а и Светата Та?на ракополага?е посто?ат за да остане благодатта секогаш жива ме?у верниците, ко?а се дава преку таинствата, проповеда?ето на Словото и пастирската грижа. Од друга страна, харизмите се слободно распределени од самиот Свети Дух, за да може таинствената благодат да вроди плод во христи?анскиот живот на различни начини и на сите негови нивоа, и за да може желбата за средба со Христос и копнежот по божествениот живот што То? ни го дава да се разбуди во срцата на верниците. Поради оваа причина, хиерархиските дарови и харизматските дарови се неопходни за божествениот поредок на Црквата основана од самиот Исус – заклучи папата Лав XIV.

Повикани да го следат Христа

Црковните движе?а и заедници, кои произлегуваат од харизмите, доведоа многу лу?е поблиску до Христос кои повторно ?а откри?а надежта во животот, го откри?а ма?чинството на Црквата и бараат помош во нивниот раст во верата, во заедничкиот живот, во делата на ?убовта, а потоа самите сакаат, евангелизира??и ги другите, да им го пренесат дарот што го прими?а – продолжи Папата, додава??и дека затоа е важно да се има предвид дека харизмата е неопходна за средбата со Христос, за растот и човечкото и духовното созрева?е на поединците, за изградбата на Црквата.

Сите сме повикани да го наследуваме Христос, ко? ?стана сиромашен“ за да нè збогати. Затоа, секо? што ?а споделува апостолската миси?а со другите или што носи одредена харизма е повикан да ги збогати другите со тоа што ?е осиромаши за нив. Ова е извор на слобода и голема радост.