Папата: Да го носиме крстот не на раменици, туку во нашите срца
И ние денеска го следиме Исус, на?првин со празнична поворка, а потоа по патот на страда?ето, означува??и го почетокот на Страсната седмица, ко?а нè подготвува за славе?е на страда?ата, смртта и воскресението Господово.
Додека гледаме во мноштвото лица на во?ниците и солзите на жените, нашето внимание го привлекува еден странец чие име одеднаш се по?авува во Евангелието: Симон Киринеец. Ово? човек бил ?фатен“ од во?ниците, на ко? му ?го кладоа крстот, за да го носи по Исуса“. (Лука 23,26) Во то? момент се вра?аше од полето, поминува??и оттаму, и наиде на таа ситуаци?а, ко?а го влечеше надолу, како тешкото дрво на рамениците.
Додека одиме кон Голгота, да размислиме за момент на гестот на Симон, да го бараме неговото срце, да ги следиме неговите стапки&苍产蝉辫;блиску до Исус.
Пред сè, неговиот гест, ко? е толку двосмислен. Од една страна, навистина, Киринеецот е принуден да го носи крстот: то? не му помага на Исус од убедува?е, туку е принуден. Од друга страна, то? лично е учесник во страда?ата Господови. Крстот на Исус станува крст на Симон. Но, не на Симон, наречен Петар, ко? ветил дека секогаш ?е го следи Учителот. То? Симон исчезнал во но?та на предавството, откако рекол: ?Господи, готов сум да одам со Тебе и в затвор, и на смрт” (Лука 22:33).
Сега по Исус не оди ученикот, туку Киринеецот. Иако Учителот ?асно кажа: ?Ако неко? сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе крстот сво? и нека оди по Мене!“ (Лука 9,23). Симон Галилеецот зборува, но не де?ствува. Симон Киринеец делува, но не зборува: нема ди?алог ме?у него и Исус, не се изговара ниту збор. Ме?у него и Исус стои само дрвениот крст.
За да сфатиме дали Киринеецот до?де да му помогне или го мразел немо?ниот Исус, со кого морал да ?а сподели болката, за да разбереме дали го носи или го придржува крстот, мора да погледнеме во неговото срце. Додека Бож?ото срце се отвора, прободено од болка што ?а открива Неговата милост, срцето на човекот останува затворено. Не знаеме што има во срцето на Киринеецот.
Да се ставиме на негово место: дали чувствуваме лутина или сочувство, тага или иритаци?а? Ако се се?аваме што направи Симон за Исус, тогаш да се потсетиме и што направи Исус за Симон – како и за мене, за вас, за секо? од нас: то? го откупи светот. Дрвениот крст што го држи Киринеецот е Христов, ко? го носи гревот на сите лу?е. Го носи од ?убов кон нас, во послушност кон Отецот (Лука 22,42), страда??и со нас и за нас. Токму тоа е неочекуваниот и импресивен начин на ко? Киринеецот е вклучен во истори?ата на спасението, каде што нико? не е ту?инец, нико? не е странец.
Тогаш, да ги следиме стапките&苍产蝉辫;на Симон, биде??и то? нè учи дека Исус им помага на сите, во секо?а ситуаци?а. Гледаме мноштвото мажи и жени кои шират омраза и насилство на патот кон Голгота и да се потсетиме дека Бог го претвори то? пат во место на откупува?е, биде??и по него помина, дава??и го сво?от живот за нас. Колку Кирине?ци го носат Христовиот крст! Дали ги препознаваме? Го гледаме ли Господа во нивните лица, измачувани од во?на и страда?е? Пред суровата неправда на злото, носе?ето на крстот Христов никогаш не е залудно; дури и ова е на?конкретниот начин на споделува?е на неговата спасоносна ?убов.
Страда?ата Христови стануваат сочувство кога пружаме рака кон оние кои пове?е не можат да се справат, кога ги креваме паднатите, кога ги прегрнуваме обесхрабрените. Бра?а и сестри, за да го доживееме ова големо чудо на милосрдието, во Страсната седмица да избереме како да го носиме крстот: не на рамениците, туку во нашите срца. Не само нашите, туку и оние кои страдаат до нас; можеби на неко?а непозната личност, со ко?а случа?но сме се сретнале – но дали е тоа само случа?ност?. Да се подготвиме за Христовото Воскресение со тоа што ?е станеме Кирине?ци еден за друг“.
