杏MAP导航

Папата Фра?о

Евангелието е средба со жива Личност ко?а го менува животот: Исус може да ги револуционизира нашите проекти, нашите стремежи и нашите перспективи. Да го запознаеш значи да го исполниш сво?от живот со смисла затоа што Господ ни нуди радост ко?а никогаш не поминува. Затоа што тоа е самата Бож?а радост.

Животната приказна на Де?л Ресинела, кого го сретнав на една аудиенци?а, подобро го запознав преку статиите што ги пишуваше за ?L'Osservatore Romano“ низ годините, а сега преку оваа книга ко?а го допира срцето се потврдува она што е кажано: само на ово? начин може да се об?асни како е можно човекот, со многу други цели на ум што треба да ги постигне во сво?ата иднина, од христи?ански лаик, сопруг и татко, да стане капелан на оние кои се осудени на смртна казна.

Тоа е многу тешка, ризична и макотрпна задача, биде??и раката го допира злото во сите негови димензии: злото направено кон жртвите, а кое не може да се поправи; злото што го доживува осудениот, знае??и дека е осуден на сигурна смрт; зло кое се всадува во општеството со практикува?ето на смртната казна.

Да, како што многупати кажав, смртната казна во нико? случа? не е решение за насилството што може да погоди невини лу?е. Извршува?ата на смртната казна, далеку од тоа дека донесува правда, поттикнува чувство на одмазда што се претвора во опасен отров за телото на нашите гра?ански општества. Државите треба да се грижат да им дадат можност на затворениците вистински да ги променат своите животи, наместо да инвестираат пари и ресурси во нивно убива?е, како да се лу?е кои пове?е не вредат да живеат и треба да бидат отстранети.

Во сво?от роман ?Идиот“, Ф?одор Достоевски беспрекорно ?а сумира логичната и моралната неодржливост на смртната казна, зборува??и за личност осудена на смртна казна: ?Тоа е повреда на човечката душа, ништо друго! Се вели: ?Не убива?“, а наместо тоа, биде??и то? уби, други го убиваат. Не, тоа е нешто што не треба да постои“. Токму ?убиле?от треба да ги поттикне сите верници едногласно да побараат укинува?е на смртната казна, практика ко?а, како што вели Катехизмот на Католичката црква, ?е недозволива биде??и ?а напа?а неповредливоста и достоинството на личноста!“ (бр. 2267).

Дополнително, делото на Де?л Ресинела, не заборава??и го знача?ниот придонес на неговата сопруга Сузан, рефлектиран во книгата, е голем подарок за Црквата и општеството во Соединетите Држави, каде што живее и работи Де?л. Неговото ангажира?е како лаик, токму во една навистина нечовечка област како што е смртната казна, е живо и мо?но сведоштво за училиштето на бескра?ното Бож?о милосрдие. Како што нè научи вонредниот ?убиле? на милосрдието, никогаш не смееме да мислиме дека може да постои неко? наш грев, наша грешка или наша постапка што дефинитивно нè оддалечува од Господ. Неговото срце ве?е беше распнато за нас. И само Господ може да ни прости.

Се разбира, тоа бескра?но Бож?о милосрдие може и да соблазнува, како што соблазнувало многу лу?е во времето на Исус, кога Бож?иот Син ?адеше со грешниците и проститутките. Самиот брат Де?л мора да се соочи со критики, приговори и отфрла?е поради неговото духовно ангажира?е за осудените. Но, зарем не е вистина дека Исус примил во сво?ата прегратка разбо?ник осуден на смрт? Де?л Ресинела навистина разбрал и сведочи со сво?от живот, секогаш кога поминува низ вратите на затворот, особено оно? што го нарекува ?ку?а на смртта“, дека Бож?ата ?убов е без граници и без мерка. И дека и нашите на?грди гревови не го оцрнуваат нашиот идентитет во Бож?ите очи: ние остануваме негови деца кои то? ги сака, ги чува и ги смета за скапоцени.

Затоа, би сакал да изразам искрена и трогателна благодарност до Де?л Ресинела: затоа што неговата работа како капелан на осудениците на смрт е упорно и силно придржува?е кон на?интимната реалност на Исусовото Евангелие, кое е Бож?ото милосрдие, неговата бесплатна и неуморна ?убов за секо? човек, исто така и за оние на кои згрешиле. И дека токму во поглед на ?убовта, како онаа на Христос на крстот, можам да на?дам нова смисла во мо?от живот, но и во моето умира?е.